Een onvergetelijke zomer

7

Bonnie kijkt om zich heen. ze ziet nu al 2 uur alleen maar een lange weg met soms wat gras ernaast en Mina die voor haar loopt. Het enige verschil is dat de zon steeds lager is gegaan, en nu onder is. 'Het is gewoon al donker, mien.' klaagt ze. De weg komt ineens uit op een industrie terrein. Blind lopen ze het terrein op, na zoveel uur lopen kan zoiets je niet zo heel veel meer schelen. Al het eten van de boerin hebben ze al op gegeten en Bonnie voelt dat ze het niet lang meer uithoud. 'Hoor je dat Bonnie?' vraagt Mina opeens weer heel opgewekt. Haar energie lijkt er gewoon nog helemaal te zijn. Bonnie gaat stil staan en geconcentreerd luisteren. van ver hoort ze een zware bas. 'Ja!' 

'Kom we gaan erheen!' Mina trekt Bonnie mee aan haar arm. Ze rennen richting de muziek en beginnen het steeds duidelijker te horen. Op een gegeven moment slaan ze af en komt er een grote villa in zicht. Er staan allemaal mensen voor, op het balkon en zo te horen ook binnen in het gebouw. Roze en blauwe lichten dansen op de muren. Bonnie stopt met lopen. 'Moeten we dit wel doen?'

'We kunnen in elk geval naar de weg vragen.' Voor Bonnie zich kan bedenken loopt Mina al verder. Er staan geen beveiligers dus ze lopen zo naar binnen. Waarom zou iemand zijn villa zo beschikbaar maken dat er zomaar mensen naar binnen mogen lopen? De muziek staat zo hard dat communiceren geen optie is. Iedereen danst. Mina stopt midden tussen een groep dansende mensen met lopen en gaat er tussen staan. Bonnie gokt dat dit dé dansvloer is. Mina seint dat ze moet komen dansen en Bonnie schuifelt verlegen naar haar toe. Mina is al helemaal in haar element en lijkt de muziek te voelen. Blijkbaar geeft die niks meer om die schat of überhaupt de weg naar huis. Oké even dansen ook fijn zijn, denkt Bonnie en ze swingt rustig mee met de muziek. Langzaam aan laat ze zich mee slepen door de muziek, wat toch wel heel fijn is. Een nieuw nummer wordt ingezet en ze laat zich helemaal gaan. Ze sluit haar ogen en opent die pas bij het opvolgende nummer. Dan merkte ze ineens dat Mina niet meer voor haar staat te dansen. Haar hele sfeer is weg en ze schiet in paniek. Ze probeert op haar tenen over de menigte heen te kijken maar ziet alleen maar onbekende gezichten. Ze glipt langs de dansende mensen van de dansvloer af. Ze loopt een volgende kamer in met tv's en game apparaten. De gameroom. Nee, zeker geen plek voor Mina. Dan komt ze in een grote gang terecht, waar ook mensen dansen, maar op een andere rustigere manier. Net wanneer ze het einde van de gang bereikt ziet ze Mina. Mina is wild haar hoofd aan het schudden, en ze duwt Bonnie terug de gang in. 'Wat doe je?' probeert Bonnie over de muziek te schreeuwen. Dit voelt niet goed, wat is er aan de hand? Mina antwoordt iets maar Bonnie kan het niet verstaan. Ze duwt Mina aan de kant en loopt de kamer in. Fornhuis, koelkast, de keuken. En een aanrecht. Met een jongen die erop zit, te zoenen met een jongen die er tegen aan staat. Bonnie loopt boos op ze af. Nee woedend, maar ook gebroken. Ze rukt aan de schouder van de jongen die staat. 'Jesse, what the fuck?!' schreeuwt ze zo hard als ze kan over de muziek. Hij kijkt haar geschrokken aan. Zijn mond is rood van het zoenen. Hij slaat zijn hand ervoor. Is dat alles wat je hebt? denkt Bonnie en ze loopt weer terug naar Mina die het ook geschrokken zat te bekijken. De hele keuken had het trouwens gemerkt, dat merkte ze wel aan al die blikken. En die denken nu waarschijnlijk dat ze tegen homo's is. Dit keer trekt Bonnie Mina mee door de menigte. God zij dank komen ze een trap tegen, en ze rennen hem op tot er weer een gang tevoorschijn komt. Ze twijfelt even omdat er zoveel dichte deuren zijn maar opent dan de eerste aan haar linkerkant. 2 mensen hebben seks in een rode kamer op een groot bed. Snel sluit ze de deur weer. Jesse en de jongen op het aanrecht schieten voorbij in haar hoofd. Mina heeft een andere deur geopend. 'Hier is niemand.' zegt ze. Dit keer kan Bonnie haar prima horen vanwege het hoogte verschil met de muziek. Ze loopt achter Mina aan de kamer in. Natuurlijk komen hier geen mensen, het is hartstikke somber. Helemaal donker met een bank en een bijzettafeltje ervoor, en in de hoek een groot bed. Bonnie laat zich tegen het bed op de grond zakken. Dan beginnen de tranen pas echt te stromen. Ze legt haar hoofd in haar handen. Mina zit naast haar en wrijft over haar rug. 'Ik snap het gewoon niet.' snikt Bonnie. Ze denkt terug aan alle romantische momenten die ze met Jesse heeft beleefd. Vind hij haar eigenlijk wel leuk? Er wordt op de deur geklopt. 'Bezet!' roept Mina kwaad. 'Bonnie wil je alsjeblieft open doen?' horen ze Jesse gebroken zeggen. Bonnie loopt boos naar de deur en trekt hem open. Jesse kijkt haar verdrietig aan en slaat dan zijn ogen weer neer. 'Nou wat is er Jesse?' zegt ze hard. 

'Mag ik het uitleggen?'

'Ga je gang.' Het was niet als uitnodiging bedoelt maar Jesse loopt de kamer binnen. 'Ik wacht op de gang.' Mina stormt snel naar buiten en gooit de deur dicht. Jesse gaat op de bank zitten en Bonnie blijft met haar armen over elkaar heen geslagen staan. Hij blijft stil. Bonnie besluit een van de duizenden vragen die ze heeft te stellen. 'Was alles met mij nep?'

'Ah kom op, Bonnie we weten allebei dat die relatie niks voor stelde, het was alleen maar proberen en ontdekken.'

Bonnie trekt verbaasd haar wenkbrauwen op. 'Wat?! niet voor mij!'

Jesse knijpt zijn ogen tot spleetjes. 'Altijd als je naar me keek, keek je eigenlijk naar iemand anders, dat kon ik gewoon zien aan je ogen. Je was helemaal niet met mij op het dak of in de tent.'

'Huh?'

'Geef het nou maar toe, je hebt alleen verkering met mij gehad vanwege mijn uiterlijk.'

Dat woordje ''gehad'' stak in Bonnie's hart. Wat een arrogante zelfvoldane lul. Ze voelt de tranen weer opwellen en gaat weer snel tegen het bed zitten.

'Ik ben hier gekomen om mijn seksualiteit te ontdekken, en ik voel me zo veel meer gelukkig nu. Ik denk dat jij er ook eens over na moet denken.'

Daar werd ze helemaal boos van. Ze tilt haar hoofd op en wil gaan schreeuwen maar hij houdt haar tegen. 'Nee schiet nou niet in de verdediging, ik weet hoe moeilijk het is om het toe te geven- en ik kan het weten- maar als je nou eens goed nadenkt, over hoe je naar Mina kijkt bijvoorbeeld.'

'Hoe bedoel je? Hoe kijk ik naar Mina?' ze is niet meer boos maar verward. Jesse staat op en knikt zijn hoofd nog een keer voordat hij de deur weer open doet. Mina zit op de gang tegen de muur en staat ook op. 'We gaan.' zegt Bonnie en ze lopen de villa weer uit.

'Waar gaan we heen?' vraagt Mina als ze buiten staan.

'Huis.' antwoord Bonnie, ook al heeft ze geen idee waar ze zijn, en hoe ze weer thuis komen. Ze kijkt om zich heen en ziet een leeg bushokje. Ze loopt er heen en gaat op het bankje zitten.

'Val jij op jongens of meiden, Mina?'

'Huh? wat? denk je daar over na, nu dat je Jesse met een jongen hebt gezien?'

'Ja.'

'Oké wat heeft hij gezegd?'

'De waarheid.' Bonnie kijkt voor zich uit naar de zwarte hemel. Het blijft even stil.

'Ik denk dat ik op meisjes val.' zegt Mina dan.

Bonnie draait haar hoofd naar haar toe. 

'Nou ja eigenlijk weet ik het al heel lang.'

'Ik denk dat ik al een tijdje verliefd op je ben Mina, maar ik heb het gewoon nooit durven toe geven.' Mina kijkt haar verbaasd aan maar begint dan te blozen. 'Ik ook op jou.' fluistert ze zo zacht dat Bonnie twijfelt op ze het wel echt zei. Toch schuift ze iets dichter tegen haar aan. Hun benen raken elkaar en Bonnie voelt aangename rilligen. Voorzichtig beweegt ze haar hoofd richting die van Mina. Hun voorhoofden raken elkaar en ze twijfelen even maar dan raken hun lippen elkaar. Eerst is het zacht maar wanneer de tongen elkaar vinden wordt het steeds intenser. Alsof ze wat in te halen hebben, alle verloren tijd waarin ze gewoon vriendinnen waren. Bonnie voelt zich uber gelukkig, en denkt aan wat Jesse zei. Hij had gelijk.