(เครื่องหมาย ** คือมีข้อมูลเพิ่มเติมด้านล่างบทความนะคะ อย่าลืมอ่านด้วยน้า)
บทที่3
, ลอนดอน
เป็นเรื่องยากลำบากมากสำหรับการเดินทางด้วยการใช้รถใช้ถนนของพวก มักเกิ้ล การจราจรที่สุดแสนจะขวักไขว่และจอแจ หนำซ้ำรถยังติดเสียจนแฮร์รี่ถอนหายใจไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เด็กๆทั้งสามนั่งนิ่งอย่างกับแช่แข็งทุกครั้งที่ผู้เป็นพ่อถอนหายใจราวกับหงุดหงิด แต่ก็ยกเว้นเจมส์ไว้คนหนึ่งเถอะ
"อยากมีคาถาที่เสกรถมักเกิ้ลขึ้นได้เองชะมัด รถคันนี้ต้องเป็นต้นแบบที่ดีแน่" เด็กหนุ่มพึมพำในขณะที่มองรถสปอร์ตคันหรู แล่นขนาบข้างกับรถของพวกเขาอยู่ราวกับเพ้อฝัน ด้วยกระจกใสของรถเผยให้เห็นมักเกิ้ลผู้ชาย อายุราวๆสักประมาณยี่สิบปลายๆเป็นคนขับ "แต่มาคิดดูอีกที การไปไหนมาไหนด้วยกุญแจนำทางก็เยี่ยมยอดกว่าอยู่ดี" คิดได้อย่างนี้ เจมส์ก็เลิกมองมันและหันกลับมาสนใจท้องถนนด้านหน้าตามเดิม ตอนนี้เขานั่งด้านข้างของคนขับซึ่งคนขับก็คือพ่อของเขาเอง
"แย่หน่อยนะ ขับตามกันมาแท้ๆแต่พวกฉันกลับมาถึงก่อนพวกนายเกือบยี่สิบนาทีแน่ะ" รอนแกล้งหยอกทันทีที่ครอบครัวพอตเตอร์ผ่านพ้น ชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ และตรงมาหาครอบครัวของเขา
แฮร์รี่หัวเราะ
"อ๋อ นั่นสิ , สงสัยฝีมือการขับรถของฉันจะสู้นายไม่ได้จริงๆด้วยรอน ต้องฝึกฝนอีกเยอะทีเดียวเชียวล่ะ" แฮร์รี่เออออไปกับรอน เฮอร์ไมโอนี่อมยิ้มไปกับความน่ารักของคนทั้งคู่ แต่ฟังดูแล้วคำพูดของแฮร์รี่ดูจะเป็นคำเยินยอเกินจริงไปสักหน่อย
"นายไม่จำเป็นต้อง อวย พ่อคนนี้เยอะนักก็ได้แฮร์รี่ นายรู้อะไรหรือเปล่า กว่ารอนจะจอดรถให้ตรงช่องได้ ฉัน, โรส และฮิวโก้ลุ้นกันจนตัวโก่งแค่ไหน"
"โถ่... เฮอร์ไมโอนี่" รอนโอด "จริงๆแล้วเรื่องนี้น่ะ ไม่ต้องเล่าให้แฮร์รี่ฟังก็ได้" เฮอร์ไมโอนี่ขำร่วน "แต่ก็ช่างเถอะ"
CITEȘTI
DMHP⚡Forbidden Love (Yaoi)
Fantezieเรื่องราวในอีกสิบเก้าปีต่อมาที่เขาทั้งคู่ได้กลับมาเจอกัน... อีกครั้ง
