اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
บทที่2
, บ้านโพรงกระต่าย
"จริงดิ! ไม้ของนายทำจาก ไม้ฮอลลี่ เหมือนกันกับของพ่อ แต่แกนกลางทำจากขน ยูนิคอร์นอ่ะนะ?" เจมส์ถามขึ้นอย่างรู้สึกทึ่ง เขาคิดมาตลอดว่าไม้แบล็กทอร์นน่าจะเหมาะกับน้องชายมากกว่า "แต่เอาเหอะ ยังไงฉันก็ว่าของฉันเจ๋งกว่าอยู่ดี ไม้แอช นี่น่ะ ยืดหยุ่นกำลังดี" เขาว่าพรางยกไม้กายสิทธิ์ของตัวเองขึ้นมาชื่นชม ทุกคนบนโต๊ะอาหารให้ความสนใจกับเจมส์เป็นตาเดียว
"เลิกโม้ได้แล้วน่าเจมส์ พี่คิดว่าไม้กายสิทธิ์ของตัวเองดีที่สุดแล้วหรือไง" ลิลี่พูดจบก็ส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย "พ่อเคยได้ถือไม้กายสิทธิ์ที่ดีที่สุดในโลกมาแล้วนะ ไม้เอลเดอร์ ไงล่ะ ไม้ของพี่น่ะธรรมดาไปเลย" เธอเสริม เพราะงั้นเจมส์จึงได้เก็บไม้กายสิทธิ์และกลับมาเริ่มต้นกินอาหารค่ำร่วมกับคนอื่นๆอีกครั้ง
"ตื่นเต้นไหม หลานชาย" รอนถามอัลบัส
"ครับลุง" อัลบัสตอบและยิ้ม "ผมจะทำให้ดี แต่ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะได้อยู่บ้านไหน ผมกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพักแล้วครับ - - จะเป็นยังไงถ้าหากว่าผม เอ่อ... ได้อยู่บ้านสลิธีริน" พูดจบอัลบัสก็หันไปสบตากับแฮร์รี่แวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองรอน
"อัล, ลุงคิดว่า... ไม่ว่าหลานจะได้อยู่บ้านไหน หลานก็คือความภูมิใจของพวกเราทุกคนอยู่ดี" รอนปลอบใจอัลบัส
"แม่คะ พ่อพูดได้ดี จังเลยค่ะ" โรสกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคนกับแม่
أنت تقرأ
DMHP⚡Forbidden Love (Yaoi)
خيال (فانتازيا)เรื่องราวในอีกสิบเก้าปีต่อมาที่เขาทั้งคู่ได้กลับมาเจอกัน... อีกครั้ง
