25 Temmuz 2008,
Annem: "Hadi 10 dakikaya çıkıyoruz Çoçuklar"
Evet, bugün Türkiyeye gidiyoruz. İlk defa uçağa bineceğim. Çok heyecanlıyım !
Almanyanın Stuttgart kentinde yaşıyorum 3 Abim ve Annem Babam ile. Ortancı Abim Haziranda evlendi, artık bizimle yaşamıyor.
[„Baba" kelimesi şimdi (2018) bana ne kadar yabancı anlatamam.]
Hazırlandık, arabaya yükledik bavulları.
Babam bizi tren istasyonuna bırakacak ordan tren ile 400km uzaklıkta olan Köln şehrindeki Havaalanına gidecektik. Sonra Izmire ucacağız.
Babam bir hafta önce önemli işi olduğunu ve izine gelmeyeceğini söyledi, o burda kalıyor.
5 hafta Babasız ne yapacağım bilmiyordum.
[Ben 5 hafta hesaplamıştım, nerden bile bilirdim Ömrümün sonuna kadar Babasız kalacağımı?]
Tren istasyonuna vardık...
Tren yaklaşıyordu. Babam ile vedalaşırken Sımsıkı sarıldım.. İçimde bir burukluk vardı. Ayrılığın hüzünü sardı tüm bedenimi..
Annem Babamdan vedalaşırken bir soğuk ve değişik davranıyordu..
Annemin gözlerindeki hüzünü görebiliyordum, her ne kadar 8 yaşında olsamda.
————-
Kölne varıp, Uçağımıza bindik ve yolculuk başladı....
İzmire vardığımızda Gözlerim ak sakallı, nur yüzlü Dedemi (Annemin Babası) arıyordu.
Onu görmesem Türkiyede olduğumu anlamıyordum Çoçukluk mantığım ile..
Canım Dedem..
Görünce hemen ona koştum,
-"Dedeeem"
+ "Hoşgeldin Kızım"..
Dedem bizi alıp eve (Aydın) götürürken Annemdeki soğukluk sürüyordu...
Ertesi gün Evli Abim Eşi ile Türkiyeye geldi, tatilimizi birlikte gecirecektik..
"Şerefsiizz!"
"Sen nasıl 4 çoçuğu bırakırsın?"
....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana masal anlatma BABA
Short StoryBir çok Kızın Babasız büyüdüğünü görünce, içim yanıyor. Kimi vefat etmiş, kimi Çoçuklarını bırakıp gitmiş Babalar. Bir Kızın ilk Kahramanıdır Baba, sevmeyi ilk ondan öğrenir. Çünkü Baba başka sever. Benim gibi çoçukluğunu ve Gençliğini Babasız geçi...
