"Şerefsiiiiz!"
Evet bu ses Yusuf Abimin sesiydi.
Ben Yengem ile yan odada otururken Oturma odasında kıyamet kopuyordu. Neyin kıyameti?
Dedem, Abilerim, Akrabalar hepsi toplanmış Telefonda biriyle konuşuyorlardı.
Seneler sonra öğrendim ki o Telefondaki Babam mış. Babam bizi terk etmiş,
Türkiyedeki evimizi, arsalarımızı da Amcamın üstüne yapmış, bize birşey kalmasın diye.
Küfürler, sinirler, bağrışmalar...
Bir yandan Yengem ağlıyor. Ben hiç birşey anlamıyorum..
Birde Annem bunun hepsini önceden biliyormuş, ona ne demeli?
Bile bile susmuş, bu yüzden vedalaşırken bir tuhaftı herşey..
Ne zor, bile bile ayrılmak?
Annem defalarca Babamın aldatmalarını affetmişken, böyle bir "Teşekkür"? .....
Annem demişken.
Ben çoçukluğumdan Annemi fazla hatırlamıyorum, hep Babamla yaptıklarımız aklımda. Hafta sonu Annem uyanmadan beraber Kafelere kaçmamız.
Her sabah beni okula uğurlaması. Okuldan beni turuncu motoru ile alması.
Uyumadan önce bana "dişini fırçala" diye emretmesi ve benim "Çalkalasam olurmu Baba?" deyip Pazarlık yapmaya çalışmalarım...
Babam benim kolum, bacağım, kanadım herşeyimdi...
Peki şimdi?
Babam beni bırakır mı?
Kıyar mı?..
Kıymaz sanmıştım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana masal anlatma BABA
Short StoryBir çok Kızın Babasız büyüdüğünü görünce, içim yanıyor. Kimi vefat etmiş, kimi Çoçuklarını bırakıp gitmiş Babalar. Bir Kızın ilk Kahramanıdır Baba, sevmeyi ilk ondan öğrenir. Çünkü Baba başka sever. Benim gibi çoçukluğunu ve Gençliğini Babasız geçi...
