Ik had iedereen gedag gezegd en toen gingen ze na een tijdje weer naar huis. Ik kan nog steeds niet geloven waarom Roos niet is gekomen.
Ik had zo'n gevoel van verdriet, haat en angst tegelijkertijd. Toen ik naar binnen wou lopen tikte er iemand op mijn rug. Ik dacht is dit Roos? Is ze toch gekomen? Ik draaide me met een sprongetje om van blijdschap. Toen keek ik en het was..... mijn moeder. Mijn blijdschap verdween meteen. Me moeder vroeg of ik naar het park wou gaan met haar en gaan picknicken. Eigenlijk had ik er niet zoveel zin in, maar mijn moeder sleurde me mee.
Toen we eenmaal bij het park aankwamen zag ik iemand bij een boom staan het leek op Roos! Ik wou naar haar toerennen, maar toen draaide de persoon om en het was haar niet.
Het was uiteindelijk al 14:55 en ik wou naar huis gaan. Opeens zag ik iemand naar mij toe rennen, het was Roos! Ik rende ook naar haar toe. We omhelsde elkaar en het was een perfect moment om afscheid te nemen. We hadden bijgeklets en we gingen naar huis. We huilenden elkaar vaarwel en een laatste knuffel. Ik vindt dit zoooo jammer!
Het was alweer avond en we gingen verhuizen. Ik zei me huis en Roos vaarwel. Op naar een nieuw huis en een nieuw leven. Hopelijk maak ik wat vrienden. We waren al bijna bij het huis aangekomen ondertussen. En ik verveelde me dood, dus ik ging slapen. Mijn vader maakte me wakker en het was al 12:34 zo laat! Ik had een hoofd als een schimmel aardappel!
Uiteindelijk stond ik voor mijn huis en ik dacht: "OMG" wat.....
