I Don't Know? || Mike Wheeler

De verhuizing.

Emily's POV

'BUZZZ...BUZZZ' Ik schrik wakker van mijn harde wekker, "06:35" lees ik... "Dit is echt veelste vroeg" zeg ik met mijn ochtend stem. "nog 5 min..." langzaam val ik weer in slaap tot ik een harde bonk op mijn deur hoor.

 " Lieverd wakker worden, vandaag is de grote dag!" Ooh ja shit, vandaag gaan we weer naar Hawkins, zeg ik in mijn gedachte.

 "Kleed je aan!, we moeten zo naar het vliegveld!" hoor ik mijn moeder roepen voordat ze met de trap naar beneden loopt.

Ik ruk de dekens van me af en loop als een zombie naar de badkamer. Als ik in de badkamer ben was ik mijn gezicht en poets ik mijn tanden. 

"Wat zal ik vandaag aandoen?" zeg ik als ik naar buiten kijk. "shit het wordt warm" Ik draag bijna altijd langen mouwen om mijn littekens niet te onthullen, eigenlijk draag ik thuis alleen maar korte mouwen. Mijn moeder weet dat ik mezelf vroeger sneed, ze heeft me eigenlijk geholpen ermee te stoppen.

"Ach ja, het is maar voor een paar uur" zucht ik. Ik pak een witte bloes die niet te warm is, samen met een rokje.  Ik kam mijn lange bruine haren en doe het in een hoge staart, dan loop ik naar mijn schoenen kast en pak ik daar mijn zwarte sneakers.

 Ik draag elke dag wel make-up maar niet te veel, alleen een beetje mascara en lipgloss soms ook misschien eyeliner maar vandaag niet. 

Ik loop naar beneden en zie dat mijn moeder al ontbijt heeft gemaakt, gebakken eieren met spek, mijn lievelings.

 "Waar zijn de koffers?" vraag ik als ik om me heen kijk en zie dat ze verdwenen zijn.

 "Ik heb ze al in de auto gestopt" zegt ze met een volle mond.

 Na een paar minuten heb ik mijn ontbijt al op, ik pak mijn bord en was hem snel af. Snel loop ik nog naar de spiegel in de gang om te kijken of er nog iets tussen mijn tanden zit.

 Als ik klaar ben zie ik al dat mijn moeder naar de auto is toe gelopen, snel zeg ik gedag tegen mijn huis waar ik al vijf jaar woon. 

Ik doe de deur dicht een loop naar de auto. "Ben je er klaar voor?" zegt mijn moeder als ik de deur van de auto dicht trek.

 "Helemaal" antwoord ik

- in het vliegveld-

Het is inmiddels al 10 uur, het was een lange rit hier naar toe. We lopen naar de Starbucks om wat te halen.

 "Ik heb echt honger" zeg ik als ik mijn maag hoor rommelen en we langzaam de starbucks in lopen. 

Ik neem een Caramel Frappuccino met een chocolade gebakje, en mijn moeder neemt gewoon wat thee. We lopen de Starbucks uit en gaan op een bankje zitten. Na een paar minuten hebben we alles op. 

"Kom we moeten gaan inchecken" zegt ze als we opstaan.

 We lopen naar de gates waar we ons moeten inchecken, we geven de paspoorten en de grote koffers aan de mevrouw die achter de balie zit, ze checkt ze en laat ons er door. We moeten door een soort poort die checkt of we niet iets gevaarlijks mee hebben, natuurlijk hebben we dat niet dus we zijn er gewoon doorheen gelopen zonder moeite.

 "Vliegtuig naar Indianapolis vertrekt over enkele minuten" horen we opeens door het hele vliegveld.

-in het vlieguig-

"Kunt u alstublieft u gordel om doen, het vliegtuig stijgt over enkele minuten" zegt de vrouw aan de microfoon. 

Ik kijk naar buiten en zie hoe het vliegtuig langzaam aan opstijgt, en hoe L.A langzaam aan kleiner wordt. 

"Tot ziens Los angeles, hallo Hawkins" zeg ik zacht net zacht genoeg dat mijn vader het niet hoort. Zo ben ik rustig in slaap gevallen...

a/n: Dit is mijn eerste deel!! hope you like it!