Mommy || P.Jm

|4|

Ο Jimin δεν είχε κανένα λόγο να ξυπνήσει από τις 7. Πραγματικά, δεν είχε. Ίσως όμως το άγχος τον ξυπνησε, επειδή σήμερα θα μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε. Προσπάθησε να ξαναπέσει για ύπνο, αλλά μάταια. Κι έτσι, για δυόμιση ώρες βάλθηκε να συμμαζέψει το σπίτι του. Ήταν μικρό, και, ομολογουμένως, πολύ άδειο, αλλά ο Jimin όλο και κάτι θα έβρισκε να καθαρίσει.

Όταν πήγε προς το σαλόνι άκουσε το σταθερό να χτυπάει. Σχεδόν τρομαγμένος, έτρεξε να το σηκώσει.

"Παρακαλώ;"

"Jimin, εσύ είσαι;"

Άκουσε από την άλλη γραμμή μια γυναικεία φωνή. Κατευθείαν κατάλαβε πως ήταν η Jaehye.

"Ναι, εγώ. Έγινε κάτι;"

ρώτησε, παίζοντας ανήσυχα με το καλώδιο του σταθερού ανάμεσα στα δάχτυλά του.

"Όχι. Πήρα να σου πω πως έρχομαι να σε πάρω. Ετοίμασε τα πράγματα σου,"

του είπε με απαλή φωνή, χαμογελώντας από την άλλη πλευρά. Είχε διαισθανθεί το πόσο ανήσυχος ήταν ο Jimin.

"Εντάξει,"

της απάντησε και του το έκλεισε χωρίς να πει κάτι άλλο.

Ο Jimin γρήγορα ανέβηκε πάνω στο δωμάτιο του και τράβηξε κάτω από το κρεβάτι την μαύρη του βαλίτσα. Την άνοιξε και άρχισε να βάζει μερικά ρούχα. Δεν είχε να πάρει κάτι άλλο οπότε την έκλεισε και ξανά κατέβηκε κάτω περιμένοντας την Jaehye.

[...]

"Μικρέ, είσαι έτοιμος;"

Τον ρώτησε η μεγαλύτερη γυναίκα μόλις τον είδε να της ανοίγει.

"Ναι. Μπορούμε να πηγαίνουμε,"

της έσκασε ένα χαμόγελο και μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο.

[...]

Μετά από λίγο έφτασαν. Η Jaehye προχωρούσε μπροστά και ο Jimin από πίσω την ακολουθούσε, κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά έκπληκτος από το θέαμα μπροστά του.

Μόνο και μόνο από την εξωτερική εμφάνιση του σπιτιού φαινόταν το ποσό πλούσια είναι η Jaehye.

Το σπίτι έμοιαζε στον χαρακτήρα αυτής της γυναίκας. Από έξω μαύρα ψηλά κάγκελα και από μέσα ένας μεγάλος κήπος με πολύχρωμα λουλούδια τα οποία χαλούσαν αλλά και έδιναν μια ωραία έμφαση στο σκούρο πράσινο γρασίδι. Από την δεξιά πλευρά πιο μέσα μια μεγάλη πισίνα και τέλος μπροστά το διώροφο μεγάλο σπίτι της κυρίας με ήπια χρώματα, αποχρώσεις του μπεζ και του γκρι. Τα ιδανικά χρώματα για μια αυστηρή κυρία.

Μπήκαν στον κήπο, και έπειτα η Jaehye άνοιξε την μεγάλη πόρτα του σπιτιού. Ο Jimin, χαμένος με το τοπίο, ξαναεπανήλθε μόλις άκουσε την φωνή της κυρίας του.

"Jimin, μικρέ μου~"

του είπε χαρούμενα και έκανε τον Jimin να την κοιτάξει στα μάτια.

"Μάλιστα;"

ο Jimin ήθελε να φανεί πιο σίγουρος, αλλά αυτό που είπε ακούστηκε πιο πολύ για ερώτηση.

"Να σου εξηγήσω το σπίτι. Εδώ όπως βλέπεις στα δεξιά σου είναι το σαλόνι. Πιο μέσα όλο ευθεία είναι η κουζίνα και από τα αριστερά σου όπως βλέπεις τα σκαλοπάτια για τον δεύτερο όροφο. Επάνω είναι δύο τουαλέτες και τέσσερα δωμάτια. Το ένα δικό μου, από δίπλα θα είναι το δικό σου και απέναντι ακριβώς από τα δικά μας είναι για τους φιλοξενούμενους αν θα έχουμε καμία φορά,"

είπε και τον κοίταξε περιμένοντας μια απάντηση του.

"Ωραία,"

είπε και της χαμογέλασε.

"Λοιπόν, μπορείς να είσαι άνετος σαν το σπίτι σου. Μπορείς να κάνεις ότι θες και να μου ζητάς ό,τι χρειάζεσαι, μην διστάσεις. Δυστυχώς έχω μια σοβαρή δουλειά απόψε και θα λείπω μέχρι αργά. Φαγητό έχει οπότε φάε, κάνε μπάνιο, ξεκουράσου. Όταν γυρίσω θα τα πούμε, αν είσαι ξύπνιος,"

του είπε πλησιάζοντας τον. Πέρασε τα χέρια της γύρω από την μέση του και πλησίασε το πρόσωπο της κοντά του δίνοντας του ένα απαλό φιλί στα μεγάλα του χείλη. Η Jaehye πήγε να απομακρυνθεί αλλά ο Jimin την ξαναφίλησε πεταχτά.

"Συγγνώμη, μα πρέπει να φύγω,"

Η Jaehye τότε έκανε μια παύση.

"Αλλά έτσι θέλω να είσαι. Να παίρνεις το θάρρος και από μόνος σου,"

του είπε ανακατεύοντας λίγο τα μαλλιά του.

Ο Jimin ένεψε, τα μάγουλά του λίγο ροζ.

"Θα τα πούμε,"

της είπε και την κοιτούσε μέχρι να χαθεί από το οπτικό του πεδίο. Πήρε μια ανάσα και ανέβηκε πάνω στο δωμάτιο του.

Ήταν... τεράστιο. Και πολύ όμορφο. Αφού τακτοποίησε τα πράγματα του στην ντουλάπα ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Ήταν τόσο κουρασμένος που κατευθείαν τον πήρε ο ύπνος.

/ / / /

Ελπίζω να σας άρεσε ♡