~Astral Kız~~

Hatalı Rüya

Okuyuculardan geç kaldığı için özür diliyorum.Uzun zamandır hesaba giremiyordum.Yeni girebildim.Normalde şuana kadar ki bölümleri yakın bir arkadaşımdan yardım alarak yazıyordum. @usengecbatman .Ama bu bölümü ondan habersiz tek yazıyorum.Ona ithaf ediyim.Okuyucular ve hikaye ortağım sizi çok seviyorum. Bu arada medyayı 3. değiştirişim umarım bu son olur.. Medya çocuğun gözünden.Adı meçhul...

 Hayat astral seyahatla gayet yolunda giderken tehlike tekrar başıma yapıştığında ondan kurtuldum ve yeni bir şey denedim.Lucid.

İlk deneyimim çok eğlenceli geçmişti.İnsanlar önümde eğilmişti ve tam bir arkadaş isteyecekken uyanmıştım.Sonra aynı klasik feci sıkıcı hayatıma devam ettim.Ve sürekli Lucid yapmaya başladım.Ama orası benim için en uygun yer gibiydi.Her istediğim oluyordu.

Gene bir gün Lucid yaparken...

Kontrol elimden uçup gitti.Neler olduğunu anlayamıyordum.Bedenimde koca bir acı vardı.Sanki...sanki yanıyordum.Sesler boğuklaşmaya başladı.Herkes ve her şey git gide boğuklaşıyordu.Önümde ne olduğunu görmek çok zordu.Koşarak bir binanın arkasına gittim.Orada ne hiçkimse ne de hiçbir şey olduğunu hatırlamıyordum. 

  Yada yanlış hatırlıyordum. 

Yanıma benim yaşlarımda bir çocuk gelmişti.Ama o boğuk değildi.Ve gayet normaldi.Onu ben mi yapmıştım? 

Garip bir ifadeyle bakmaya başladım.Ve en sonunda yanıma oturdu."Neler oluyor burada?"

"Bir fikrim yok."

"NE? Sen rüya sahibisin.Sen bilmezsen ben nasıl bileyim?"

"Dur,dur.Bunu nereden biliyorsun."

"Şu durumda çok mu önemli?"

"Tabi ki de."

"Peki.Astral seyahat yaptım.Tamam mı?"

"Ama ben seni tanımıyorum bile."

"Sen tanımıyorsun,ama benim seni tanıyıp tanımadığımı bilmiyorsun."

"Tamam öt bakalım."

"Aynı okuldanız.Aynı sınıftanız.Ve ben senin iki sıra önünde oturuyorum.Ama bak sen şu işe ki benimle bir cümle bile konuşmadın."

"Bir cümle için bunları mı yapıyorsun?"

"Bırak artık şu lanet aptallığı."

 Biran her şeyin normale döndüğünü hissettim.Ve bir çığlıkla uyandım.Annem koşarak yanıma geldi."Neler oluyor hayatım? İyi misin?"

"Sadece bir kabustu.Sorun yok.Okuka hazırlanmalıyım."

"Erken değil mi?"

"Evet önemli mi?"

  Annem odadan çıktı ve ben de kıyafetlerimi değiştirdim.Çantamı sırtıma aldım ve aşağı indim.Dolaptan kaşarı,salamı ve domatesi çıkarıp sandviç hazırladım ve yiyerek dışarı çıktım.Okul için servisi beklemek istemiyordum.Biraz nefes almaya ihtiyacım vardı.Yavaş adımlarla okula doğru ilerlemeye başladım...

  Rüzgar yüzümü okşuyordu.Uzun zamandır doğayla böyle birlikte olmamıştım.Gerçekten ihtiyacım vardı.Bunu daha yeni anladığıma inanamıyordum.Her insanın ihtiyacı vardır.Farklı nedenlerden.Ama ben her zaman doğa ve doğaüstü olaylara daha fazla bir ilgi duymuşumdur.

 Bir süre daha yürüdükten sonra az çok okulu görebiliyordum.Adımlarım git gide hızlanıyordu.Kapıdan içeri girdiğimde ne yapacağımı bilmiyordum.Beynim düşünmeme izin vermiyor gibiydi.Adını bilmediğim çocuğun bugün gelmemiş olmasını diledim.Ondan hesap sormak zorunda olmamayı...