ალისფერი ალიონი 🔞SCARLET SUNRISE 🌇

1.Pain can destroy you🔞

თეიონი სახლში დაღლილი გვაინ დაბრუნდა.ხმამაღლა არ ამცნო შეყვარებულს, რომ უკვე სახლში იყო,იფიქრა უკვე ეძინებოდა და არუნდოდა გაეღვიძებინა. შია,მთელი დღეა არაფერი უჭამია, თუმცა გეზს არა სამზარეულოსკენ, არამედ საძინებლისკენ იღებს. იქ სადაც საყვარელი ადამიანი ეგულება. ეღიმება, როდესაც წარმოიდგნეს საბანში გახვეულ, ტუჩებგამობერილ გოგოს, როგორ სუნთქავს მშვიდად და თან სიზმრების სამყაროში დაფრინავს.ძალიან უყვარს. პირველია,რომელსაც უფლება მისცა მასთან ახლოს ყოფილიყო. უკვე ერთი თვე გავიდა რაც თავის სახლში გადმოსვლა შესთავაზა. გოგოც მაშინვე დათანხმდა და აი უკვე თანაცხოვრების ერთი თვე გადიოდა.თეიონი კიბეებზე ნელი ნაბიჯებით ადის. თან ხელს მოაჯირზე მიაცურებს. კიბის ბოლოს ძირს დაგდებულ მაისურს ხედავს. უკვირს,რადგან მისი შეყვარებული ყოველთვის წესრიგის მოყვარული იყო. იხრება და მაისურს იღებს. გრძელ დერეფანს მიუყვება. უკვე საძინებელ ოთახთანაა, როდესაც უცნაური ხმები ესმის. სახელურს აფრინდება და კარს აღებს. შეშდება.. არუნდა დაიჯეროს.. მაისური ხელიდან უვარდება.. თვალებს რამდენჯერმე ახამხამებს..დანახულს ვერ იაზრებს..ან არუნდა დააჯეროს გონებას.. უყურებს როგორ ხმარობს უახლოესი ძმაკაცი მის გოგოს. ისიც ქვევიდან მოქცეული, უკანასკნელი ბოზივით კვნესის. თეიონის დანახვაზე ბიჭი სწრაფი ბიძგების კეთებას წყვეტს და გაფართოებული თვალებით შეჰყურებს თეიონს. თან ღრმად სუნთქვას, ისევე როგორც თეიონი. უკვე უჭირს ნერვების მოთოკვა. ერთ ნაბიჯს მათკენ დგავს,შემდეგი ნაბიჯები შედარებით სწრაფია, ისევე როგორც ბიჭის გადმოთრევა საწოლიდან,თეიონი გამეტებით ურტყავს მუშტებს სახეში,სისხლის დანახვაზე შეშდება,შუბლი დაცვარული აქვს,ხელი კი სისხლიანი,შეშლილი სახით იყურება ,სუნთქვაგახშირებული, თუმცა უკან მალევე იხევს. ცოტაც და გული აერევა. კიბეებზე სწრაფი ნაბიჯით ჩარბის. უკნიდან მათი ხმა ესმის, თუმცა არცერთ სიტყვას არ ისმენს. სახლის კარს იჯახუნებს და გარეთ მოსაცმლის გარეშე გადის. თავბრუ ეხვევა და იკეცება. აკანკალებულ და დაძარღვულ ხელებს სისხლივით წითელ თმაში იცურებს, თუმცა მალევე ფხიზლდება. მანქანაში ჯდება და ადგილს მოწყვეტით ტოვებს. არიცის სად წავიდეს. მალევე გრძნობს სახეზე სისველეს. სახეზე მორბენალ ცრემლს უხეშად იშორებს. ახლა ერთადერთი რაც სურს გონების დაკარგვამდე დალევაა.. მანქანას ბარის წინ აჩერებს და ნახევარი საათის შემდეგ უკვე ორი სუჯოს ბოთლი აქვს გამოცლილი.ბარბაცით ტოვებს ბარს და ისევ მანქანაში ბრუნდება. მალევე კრეფს მაღალ სიჩქარეს. მიუხედევად იმისა, რომ მთვრალია მაინც ახერხებს  მართვას, ამაში ფანჯრიდან შემომავალი გრილი ნიავიც ეხმარება, რომელიც სახეზე დიდი სისწრაფით ეხეთქება და აფხიზლებს. მალევე ხედავს ნაცნობ ადგილს. იქ სადაც ძმაკაცებთან ერთად ხშირად დადიოდა ჯერ კიდევ სკოლის ასაკში. ასევთქვათ თეიონი იქ საპატიო სტუმარი იყო და ყოველთვის საუკეთესო ნადავლით უმასპინძლდებოდნენ. მეპატრონისთვის იგი ნამდვილი ჯეკპოტი იყო. რათქმაუნდა ის ხომ მდიდარი მამიკოს შვილი იყო. შენობის წინ მუხრუჭის ხმა ისმის და შენობის კარს იქით მალევე უჩინარდება. 

-დიდი ხანია არ გამოჩენილხარ თეიონ,კეთილი იყოს შენი დაბრუნება.-ესმის მეპატორონის ხმა. არასდროს მოსწონდა ეს კაცი. ყოველთვის თვლიდა, რომ ფულით გატენილი ნაგავი იყო, რომელიც ყველაფერს კადრულობდა ოღონდაც მეტი და მეტი ეშოვნა ამ ბინძური საქმიდან.

-როგორც ყოველთვის?-აგრძელებს საუბარს ,როდესაც თეიონისგან დუმილს იღებს. ამჯერად თეიონი მხოლოდ თავს უკრავს თანხმობის ნიშნად.

-გამომყევი.

თეიონიც უკან მიყვება.მალევე მიდიან კართან, რომელსაც მეპატრონე გასაღების გადატრიალების შემდეგ აღებს. ჩაბნელებულ ოთახში ძნელად თუ შეამჩნევდი კუთხეში მიყუჟულ გოგოს, რომელიც ერთ წერტილს მიშტერებოდა ჩაწითლებული თვალებით. თეიონი სწრაფი ნაბიჯით მიიწევს მისკენ და გოგოც მაშინ მოდის აზრზე, როდესაც მკლავზე უხეშ შეხებას გრძნობს და ვიღაც აყენებს. თეიონი ისეთივე მოუთმენელი, სწრაფი ნაბიჯებით ტოვებს ოთახს ისე რომ გოგოს ხელს არუშვებს, პირიქით უფრო ძლიერად უჭერს, ისე რომ სადაცაა ხელში სისხლი მოძრაობას შეწყვეტს. სინათლეზე გასვლისას ჩაწითლებული თვალები ღიზიანდებიანდა ხელის კანკალით თვალებს იფარავს. 

-ახალია,დღეს მოიყვანეს.-მიაძახა თეიონს მეპატრონემ,თუმცა თეიონს მისთვის არც შეუხედავს ისე გაუჩინარდა კარს უკან, გოგოსთან ერთად.