Bir gün pencereden dışarıya bakmaya başlamıştım dışarıda oynayan çocuklar dedikodu yapan teyzeler işten gelen ciddi duruşlu insanlar felan aslında hayat devam ediyodu bunun o gün farkına varmıştım daha sonra cama çarpan bir top sesiyle irkildim ve göze göze geldiğim o tatlı çocuk kibarca özür diledi nerden bilebilirdim ki sadece bir özürle başlayan imkan'sızıma yolculuğumu önemli değil bile diyememiştim içeri kaçmıştım bunu neden yaptığımı bilmiyorum ama ben daha önce kimseye böylesine bakmamıştım utanmıştım galiba ben ya baya baya utanmıştım sonra perdenin kenarından aşağıyı izlemeye devam ettim onlar hala oynuyorlardı adını çok merak ediyordum o tatlı çocuğun öğrenmek istiyordum ama bunu nasıl yapacağıma dair hiçbirşey bilmiyordum ama yapacaktım öğrenecektim aklıma koymuştum ben bunları düşünürken aşağı baktığımda gitmişlerdi belki yarın yine gelirdi umutla yarını beklemeye başladım...
