Yine görememiştim onu ve artık hayatımdan çok sıkılmıştım artık bi çözüm bulmam lazımdı ne olursa olsun birşeyler yapmalıydım o gün babam işe gitmişti annemde arkadaşlarıyla gün yapacaktı kardeşim her zamanki gibi okuldaydı ve ben bir köle gibi kullanılıyordum o gün karar verdim kendi ayaklarım üzerinde durabilirdim ben annemlerin sohbetinin koyu olduğunu fark ettiğim an evden çıktım çok mutluydum yaptığım şeyin sonucunun kötü olduğunu biliyordum ama kendim ilk defa birşey yapacaktım ilk olarak kardeşimin okuluna gittim onu okuldan aldım ve okulun yakınında bulunan bir parka götürdüm onunla konuşmak için ona bizim sadece bayramlarda gördüğümüz ama çok sevdiğimiz babaannemin yanına gitmeye karar verdiğimi benimle gelip gelmemek istemesini sordum o bensiz yapamazdı zaten oda kabul etti daha sonra eve gittik babamın gelmesine 3 saat vardı annem ise hala yokluğumu fark etmemişti bile odama çıktım hem Eray'ın kıyafetlerini hemde kendiminkileri topladım ben utangaç, sessiz ve korkak kız bir günde koskoca bir esareti bitirmeye karar vermiştim kaybedecek bir şeyim yoktu ve dışarıda bekleyen kardeşimin yanına gittim valizlerimizi alıp bu evdeki değerlim yanımdaydı kaybedecek neyim vardiki işte gidiyorduk artık mahalleden uzaklaşırken aklıma birden tatlı çocuk geldi hala adını bile bilmiyordum eğer bir gün buraya dönersem adını öğrenecektim tatlı çocuğun ve yola çıktık daha fazla vakit kaybetmeden kumbaramdan aldığım paralar bizi bir süre idare ederdi zaten tek amacımız babaanneme ulaşmaktı otogara kadar yürüdük burdan sonrası kolaydı bitiyordu esaret kurtuluyorduk artık...
