GİZEMLİ EFSANELER

1.KONU:KARANLIK SIRLAR

                            1.BÖLÜM:SİYAH TAŞLI YÜZÜK

Dünya harika olmasada güzel şeyler yaşanan bir yerdi.Savaşlar,açlık,kriz,hastalıklar insanların mücadele ettiği sıradan şeylerdi.Ta ki o gün gelene kadar.Siyah alevler alan bir meteor dünyaya çarptı.Yaydığı karanlık güç başka boyuttaki güçleri dünyaya saldı.Şanslıyız ki melekler bize yardım etmişti.Cebrail yedi şovalyeye yedi tane tılsım vermişti.Bu tılsımlar güçleri bir boyuta hapsedicekti.Şovalyeler karanlık gücü boyuta hapsettikten sonra tılsımları dünyanın farklı yerlerine sakladılar ve birbirlerine yemin ettiler fakat bir sorun vardı.Karanlık gücün bir kısmı dünyaya salınmıştı ve güç evrimleşmişti.Buda başka sorunlara yol açmıştı.Bazı insanlara geçen bu güç iyilik yolunda kullanılmıştı.Bazıları ise kötülük yoluna sapmıştı.Artık sonu olmayan bir savaş vardı.Karanlığın gücüne ulaşmak isteyenlerle,dünyayı daha güzel bir hale getirmek isteyenlerin savaşı.

GÜNÜMÜZ -2018- Türkiye,İstanbul (DOĞUŞ)

Gecenin bir yarısı çok susamıştım.Aşağıya inip suyumu içtim.Geceleri ev çok sessiz oluyordu.Böyle demem garip gelebilir ama yalnız oluınca insan böyle hissediyor.Uykuluydum ve odama yöneldim.Bedenim titriyordu,kendimi iyi hissetmiyordum.Kardeşimi uyandırmakta istemiyordum.Sessizce odama girdim.Kendimi yatağa attım.Gözlerim yavaşça kapanıyordu.Bedenimi hissetmiyordum.

(Doğuş,Bedeninin kontrolünü kaybederek uykuya daldı.Soğuk terler akıtıyordu.Kabus görmeye başlamıştı.Kendini tahta eski bir sandalyede karanlık bir ortamda otururken buldu.Etrafa bakınıyordu ama tek gördüğü şey zifiri karanlıktı.Ayağa kalktı ve ileriye doğru yavaşça yürüdü.Arkasından sesler geliyordu.Arkasına hızlıca döndü ve ;

-HEY ! kim var orada ?

Bakış attığı karanlık boşluktan kırmızı gözler üzerine bakıyordu.Doğuş korkudan koşmaya başladı.Nereye koşarsa koşsun heryer karanlık olmuştu.Kırmızı gözler bir anda önünde belirdi.Doğuş bağırmaya başladı ve uyandı).

Bir anda bağırarak uyandım.Nefes nefeseydim.Gördüğüm kabuslardan en kötüsü buydu sanırım.Kardeşim kapıyı tıklayıp içeri girmişti.

Arda:Doğuş iyi misin ? cevap vermesende iyi olmadığını anlıyorum çünkü az önce ev inledi.

Doğuş:Kabus gördüm arda hepsi bu.

Arda:Gene mi ? gerçi bu kabus değildi.Şeytan çıkarılıyordu sanki sadece pederimiz eksik.

Doğuş:Hahahaha çok komiksin cidden.

Arda:Benim işim bu kardeşim yoksa somurtkan suratını kim güldürecek.

Doğuş:Ben zaten gülüyorum arda.Sadece senin espri anlayışın bana uymuyor.

Arda:Sen esprilerime kurban ol.Ayrıca keşke kabuslarında kızlarıda görebilsen.En azından bağırmanı farklı anlayabilirim.

Doğuş:Tek düşündüğün şey kızlar zaten.Aramızdaki fark bu.

Arda:Aynen aramızdaki fark ben daha az salağım.Herneyse ben çıkıyorum evi inletmessin umarım.

Doğuş:Çık şu odadan arda seninle uğraşamayacağım.

Arda odadan çıkmıştı.Yüzümü ovuşturdum.Derin nefes aldım ve perdeyi açtım.Yepyeni bir gün.Enerjik bi vücut.Tabi o kadar da değil.Aşağıya inip kendime yiyecek bir şeyler hazırladım.Çayın demlenmesini beklerken pencereden karşıya bakıyordum.Kabuslarım fazlalaşmıştı.Her geçen gün aklımdaki sesler fazlalaşıyordu.Endişelenmeye başlamıştım.Kırmızı gözlü şey kimdi ? Benden ne istiyordu ? Neden bu kabusu defalarca görüyorum ? Deliriyormuyum ?.Umarım kafayı bu yaşta yemem.Çay demlenmişti.Bir kaç şey atıştırıp odama geri çıktım.Çantamı hazırladım.Odadan çıkarken annemin fotoğrafı gözüme çarptı.İçim burkulmuştu.Onu o kadar özlüyordum ki...Fotoğrafına baktıkça kendimi hep suçlu hissediyordum.Gözyaşımı elimle sildim ve evden çıktım.Güneş ışığı yüzüme vurunca daha iyi hissettim.Esnedim ve yoluma devam ettim.Hava bugün cidden güzeldi.İyiki vampir değilmişim.Hızlı adımlarla yürürken karşı komşum fatma hanım bana sesleniyordu.Sanırım yardıma ihtiyacı vardı.Yanına doğru yürüdüm.