yasemin

her sabah

"iki şekerli kreması bol bi bardak kahve lütfen " sadece sağ askisini  taktiği iki kollu çantasının ön gözünden cikardi cuzdanini. icinden beş lira aldi kasiyere uzatti. tirnaklarinda her zamanki gibi beyaz oje vardi  saclarini arkasinda toplamis dar kotunu giymisti kahveyi yarı uykulu bi şekilde beklerken ağırlığını sag bacagindan sol bacagina aktariyordu. yaklaşık iki dakika kadar bekleyisten sonra bir lira para ustüyle beraber kahvesini aldi ve agir agir sınıfa dogru yürüdü. koridorda duran aynanin önünden geçerken çaktırmadan kendine bakmayı ihmal etmedi sinifa girdiginde kahvesi bitmisti kocaman guldu ve herkese Günaydın dedi. iste her sabah bunu yapardı yasemin. uzundu yaklaşık 1.75 kilosu da en fazla 60 tir. acik kumral saclari omuzlarindan beline akiyordu. pamuk gibi beyaz teni kahverengimsi ela gözleri ve keman gibi kaşlarıni tamamlayan ince elmacik kemikleri ve narin bir cenesi vardı. kugu gibiydi. kugu da laf mi peri gibiydi. tanri yasemini yaratirken bana da danışmis sanki. iki yildir onunla aynı sınıfı paylasiyordum ama bi türlü ona acilamadim. onu o kadar çok seviyorum ki her gordugumde kalbim yeniden yeniden carpiyor. vücudum elektrikleniyor. gülüşünün bendeki yeri apayrı, onu herkesten kiskaniyorum hatta bazen baska erkeklere Günaydın demesi bile moralimi bozabiliyor. ondan hoslanan birkac kisi daha var pek umrumda degiller açıkçası. o benim biricigim, minigim ,guzel guluslum ,narin kelebegim ,o benim oteki yarım.  ondan baska biriyle hayal edemiyorum kendimi sadece o olsun istiyorum  arada bi göz göze gelip gülüşüyoruz o kadar mutlu oluyorum ki icim pir pir ediyor bütün dertlerimi unutuyorum tekrar onunla ilgili derin düşüncelere dalıyorum. Bütün günüm harika geçiyor. aşkı hic  bu kadar güzel yasamadim. aslinda aşık oldugumdanda emin değilim bilmiyorum kafam karışık tek bildiğim cok güzel olduğu.  daha numarasini alamadim ama alacağım ve artik atılması gereken gecikmiş mesajımi atacağım .