emptiness [sasusaku]

r | not important

27.09.2016 17:25

::

başımda bir ağrı ile uyanıyorum, annem yanımda bir sandalyede oturmuş kitap okuyor, büyük ihtimalle kafasını dağıtmak için. babamı ise göremiyorum.

doğrulmaya çalıştığımda, annem uyandığımı fark ediyor, sakince okuduğu kitabı masaya bırakıyor ve yanıma yaklaşıp beni geri yatağa yatırıyor. "dinlen," diyor, sesindeki belirgin yorgunlukla.

ister istemez üzülüyorum, onlarla yaşadığım anıları, hatta onları hatırlamıyor olmama rağmen yanımda durmaları, kendimi değerli hissettiriyor. eskiden hep böyle mi hissediyordum, diye düşünüyorum.

nasılsın, diye sormuyor bu sefer annem, cevabı biliyor çünkü. iyi ki sormuyor, başımın ağrısı yüzünden ağzımı bile açamıyorum zaten.

uzanmaya devam ederken, bayılmadan önce kafamın içinde duyduğum sesi hatırlıyorum.
düşünüyorum, o sesi bir yerlerden çıkarmaya çalışıyorum, lakin kendi anne ve babamı dahi hatırlamazken, onu hatırlamam imkansız gibi geliyor.

birkaç dakika sonra babam, arkasında ino ile odaya giriyor. "ah, uyanmışsın," diyor ino yatağama yaklaşırken, gülümsemeye çalışıyorum.

babam gelip saçlarımı okşuyor, içimde garip bir sıcaklık duyuyorum; babamın dokunuşları, annemin sesi ve ino'nun gülümseyişi, fazla tanıdık ama bir o kadar da uzak bana.

babam elini saçlarımdan çekince sıcaklık kayboluyor, kendi boşluğuma tekrar ve tekrar düşüyorum.

doğruluyorum, dinlendiğim için biraz daha kolay yapıyorum bunu. yanımdaki masada duran albüme uzanıyor ve son sayfayı açıyorum. bayılmadan önce baktığım son fotoğrafı gösteriyorum. "bunlar kim?" diye soruyorum.

annemin yutkunuşuna ve ino'nun gözlerini kaçırışına şahit oluyorum, babam da başını yana çeviriyor. merakım artıyor.

"kimler?" diye yineliyorum sorumu. sonunda annem cevap veriyor.

"önemli birileri değil."