Zij verandert alles

Hoofdstuk 6

Het is bijna twee uur, dus Maan is als bijna uit. Ik wacht al de hele dag op haar bezoek, ik verveel me dood thuis. Ik heb al drie films gekeken, en nu zit ik op de bank, lusteloos voor me uit te staren. Ik kijk naar de klok. Het is tien over twee. Als Maan om twee uur vertrokken is, zou ze hier om half drie ongeveer moeten zijn. De minuten kruipen voorbij. Dan is het eindelijk half drie, en ik hoor de deurbel. "Mam, wil je opendoen?" roep ik door het huis. Er komt geen reactie. Ik zucht, en pak mijn krukken. Dan moet ik het zelf maar doen. Ik huppel onhandig naar de deur. Ik probeer de deur open te doen, maar laat ondertussen een kruk vallen. "Verdomme." mompel ik zachtjes. De deur zwaait open, bijna in mijn gezicht. "O jee, sorry!" roept Maan. Ik grijns. "Wat dacht je, een gebroken neus kan er ook nog wel bij?" Maan lacht. "Ja, dat matcht mooi!" 

Ik geef Maan instructies over waar ze glazen kan vinden en ik vertel haar dat er drinken in de koelkast staat, en dat ze dat zelf mag pakken. Ik zie het nu al fout gaan als ik op krukken een glas drinken moet vervoeren, dat is gedoemd te mislukken. Maan komt even later met twee glazen cola in haar handen de kamer weer binnen. Ik glimlach. "Dankjewel." 
We besluiten weer Disneyfilms te gaan kijken, omdat we gisteren nog niet alle films gezien hebben. Halverwege de nieuwste Disneyfilm, Coco, kijk ik vanuit mijn ooghoeken naar Maan. Ik zie dat ze mijn kant op kijkt. Ze vangt mijn blik en kijkt snel weer voor zich uit, naar de tv. Dan draait ze haar hoofd weer mijn kant op. Ik staar in haar hazelnoot-kleurige ogen. Er zit ook een klein beetje groen in haar ogen, zie ik nu. Ik leun iets naar voren, en kijk naar Maan's lippen. Dan maken we weer oogcontact. "Hoi lieverd, ik ben thuis!" hoor ik mijn moeder roepen. Abrupt leun ik weer naar achteren. Maan schuifelt ongemakkelijk heen en weer op de bank. "Hoi mam!" roep ik terug. Mijn moeder komt de woonkamer binnenlopen. "Wat zijn jullie aan het doen?" Ze gaat op haar favoriete stoel zitten. "O, leuk, Disney!" 
De rest van de middag kijken we films, mijn moeder kijkt mee. Er hangt een ongemakkelijke, gespannen sfeer in de kamer. Mijn moeder lijkt echter niets door te hebben. Ze kwebbelt vrolijk door de film heen, en stelt voor om popcorn te maken. Ik schuld mijn hoofd. Ik denk dat het nog ongemakkelijker zal worden als mijn moeder weggaat, dus ze kan maar beter zo lang mogelijk hier blijven zitten.
Mijn moeder vraagt of Maan wil blijven eten, maar Maan bedankt vriendelijk. "Ik heb nog volleybaltraining vanavond, ik zit sinds kort bij de volleybalclub van Drachten."
"Dat wist ik nog niet! Wat leuk!" roep ik verbaasd uit. We kletsen nog even verder over volleybal, maar dan gaat Maan op weg naar huis.
Tijdens het eten schraapt mijn moeder haar keel. "Dus, wat is er met jou en Maan?"
"Eh..." ik weet niet wat ik moet zeggen. "Eerst waren jullie zulke goede vriendinnen, maar het leek nu wel alsof jullie elkaar nooit eerder hadden gezien of zo." Oh, dat bedoelt ze. Ik was even bang dat mijn moeder had gezien wat er bijna tussen Maan en mij gebeurd was. "Ik, eh, we..." stamel ik. Mijn moeder zucht. "Weet je wat, laat ook maar. Het komt vast wel weer goed tussen jullie." Ik knik.

Als ik die avond in bed lig, denk ik aan Maan. Ik kan aan niets anders denken, en ik grijns als een idioot als ik aan haar denk. Wat zou dit kunnen betekenen? Ik ben niet lesbisch, dat ben ik ook nooit geweest, denk ik. En ik heb alleen maar vriendjes gehad, en het is net uit met mijn vriendje! Dan kan ik toch niet ineens op meisjes vallen? Misschien is het wel gewoon een soort vriendschap. Ja, dat moet het zijn. We zijn gewoon hele goede vriendinnen, en verder niets.
Mijn telefoon zoemt. Ik zie dat ik een berichtje van Maan heb. "Sorry voor wat er vandaag bijna gebeurde. Zullen we gewoon doen alsof er niets gebeurd is? Maan."  Teleurgesteld staar ik naar het schermpje van mijn telefoon. "Ja, is goed. Tot morgen."  stuur ik terug. Ik zucht, en leg mijn telefoon op mijn nachtkastje. Ik draai me op mijn zij, en probeer in slaap te vallen. 
Hoeveel schaapjes ik ook tel, de slaap komt niet. Ik blijf maar denken aan Maan, en stiekem wil ik helemaal niet doen alsof er niets gebeurd is. Maar Maan kennelijk wel. Zou ze er spijt van hebben? Ik lig te woelen en te draaien in mijn bed. Ik zie de cijfers op mijn klok in 02:31 veranderen, en dan van ik eindelijk in slaap.