AT's note: Sorry po kung madami akong typo's at hindi maganda ang takbo nang story it is beacause im a newbie author. Ito po ang pinaka una kong story na ginawa. Kaya ipagpatawad nyoooo! :(
---------------------------------------------------------
Roanne's POV :
Gabi na nang ma ihatid ako ni jared kagabi, pinatuloy ko sya dahil gusto din syang makakwentuhan nila mommy. Hindi parin ma iaalis ang pang aasar sa aming dalawa nila mommy, aware ako noon pa na gustong gusto nila si jared for me but alam nila mom at dad, kung sino talaga ang gusto ko at hindi nila hinahadlangan kung ano man ang desisyon ko.
"Mom, dad Good morning! papasok na po ako" pagkababa ko ay dumiretso ako kila mom at nagpaalam para pumasok.
"Good morning din sa prinsesa namin. Hindi kaba muna kakain bago umalis?" Nakangiting Tanong sa akin ni dad.
"Oo nga baby, kumain ka muna bago ka umalis. Baka malipasan ka nang gutom." Sabi naman sa akin ni mom.
"Ah hindi napo, maaga pa naman mom at dad. May gagawin pa po kasi ako sa school. Bibili nalang po ako." Sabi ko at humalik muna ako sa kanila at nag patuloy na sa pag alis.
Paglabas ko nang gate ay nakita ko si mang ben, na para bang nahihiya.
"Goodmorning iha" Sabi ni manong habang nakayuko.
"Good morning din po, may problema po ba?" Tanong ko kay manong.
"Nako iha pasensya kana nung nakaraan, dahil hindi kita nasundo. Biglaan din kasing tumawag ang anak ko na sinugod daw sa Hospital ang asawa ko, kaya nataranta ako at agad na lumuwas sa probinsya, para makita ang kalagayan nang asawa ko. Ako ang may kasalanan pag may nangyari sa iyo." malungkot na sabi ni manong.
"Nako wag po kayong mag alala, wala po yun sa akin naiintindihan ko naman po, at ligtas naman po ako noon dahil may mabait po akong kaklase na tumulong sa akin. Kaya wag na po kayong makunsensya okay!?" Nakangiting sabi ko, tumango naman si manong at pinagbuksan na ako nang pinto.
Habang nasa byahe, kinuha ko ang phone ko at sinaksakan ko ito nang earphone, nilagay ko ito sa aking tenga at pumikit.
Playing now.. (True colors by Anna Kendrick and Justin Timberlake)
. . .
You with the sad eyes
Don't be discouraged, oh I realize
It's hard to take courage
In a world full of people
You can lose sight of it all
The darkness inside you
Can make you feel so small
hindi ko maiwasang maisip si jk sa kanta na ito. Para bang sya ang gumaganap na lalaki sa trolls kung saan nag mula ang kantang ito. Gumagaan ang pakiramdam ko sa tuwing naririnig ko ang kantang to.
Show me a smile then
Don't be unhappy
Can't remember when
I last saw you laughing
This world makes you crazy
And you've taken all you can bear
Just call me up
'Cause I will always be there
And I see your true colors
Shining through
I see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Your true colors
True colors are beautiful
I see your true colors
Shining through (true colors)
I see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Your true colors
True colors are beautiful (they're beautiful)
Gusto kong makita kung paano sumaya si jk, pero paano sya sasaya kung sa palagay ko ay nagpapakain sya nang lungkot sa nasa puso nya. Gagawa ako nang paraan para sumaya sya, dahil maraming paraan para sumaya, at ipapakita ko sa kanya kung ano yon.
Like a rainbow
Oh oh oh oh oh like a rainbow
Ooh can't remember when
I last saw you laughing
Ooh oh oh oh
This world makes you crazy
And you've taken all you can bear
Just call me up
'Cause I will always be there
And I see your true colors
Shining through
I see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid (don't be afraid)
To let them show your true colors
True colors are beautiful (you're beautiful, oh)
Like a rainbow
Oh oh oh oh oh like a rainbow
Mmm mmm...
Maya maya ay kumalam na ang tiyan ko at luminga linga ako sa bintana para makahanap nang mabibilihan nang pagkain. Nakita ko ang 7eleven at ipinahinto muna ang sasakyan.
"Hmm.. Manong ben may bibilihin lang po ako sa 7elven, nagugutom na po kasi ako. May ipapabili ho ba kayo?" sabi ko.
"Wala naman iha. Sige hihintayin nalang kita." sabi ni manong at itinigal angbsasakyan malapit doon.
Nang makapasok ako ay agad kong hinanap ang gusto kong kainin. Pumunta ako sa kung nasaan ang doughnut at kumuha. Pero natigilan ako nang makita ko si jk na pumasok at dumiretso sa kuhaan nang coffee, na katabi lang nang kinukuhaan ko. Tumingin ako sa kanya pero abala parin sya sa ginagawa nya. Pag katapos nya ay kumuha nadin ako nang isang coffee at nagkakad na papunta sa counter.
Naramdaman ko na padating na sya at pumila sa likod ko. Nakakainis ang bilis nang tibok nang heart ko. Bakit ganun ang gwapo nya talaga at ang bango bango nya pa sobra, naaamoy ko ang manly scent nya haysst!.
Habang nandito ako ay nakita kong kinikilig ang cashier habang pasulyap sulyap kay jk na nasa likod ko. Tss.. Ambisosyang frog huh? Pabebe much nakakainis. Ang tagal naman! Gusto kona umalis nanggigil ako sa muka nitong nasa harap ko. Kaya naman nang maibalot na nya ay kinuha ko agad iyon at hindi na nag dalawang isip na tumalikod. Pero hindi pa ako nakaka isang hakbang...
"Ay maam! Wait lang po, 128 pesos po lahat." Sabi sa akin nang maharot na cashier. What the!? Nakakahiya..
Kaya naman dali dali kong kinapa ang wallet ko na nasa loob nang bag ko, pero hindi ko makapa kaya naman tingnan ko na ito at hinalwat.
"Ano bayan! Nasan naba yun?" pabulong kong sabi. Pero diko talaga mahanap. kaya naman kinapalan ko na ang muka ko at tiningnan si jk na busy sa phone nya habang ang isang kamay ay hawak ang coffee.
"Ahh-mm.. Jk pwede ba humiram muna ak-o.. Sayo kasi nawawala ang wallet ko" nahihiyang sabi ko.
Bored na tumingin sya sa akin at nagsalubong ang dalawang kilay nya.
Umirap sya sa akin at binulsa ang phone nya para makuha nya ang kanyang wallet. Kumuha sya doon nang 1k at ibinigay sa counter.
"Keep the change" inip na sabi nya, kinuha na nya ang coffee nya at naglakad na palabas. Kilig na kilig naman ang bruhang cashier.
Agad ko naman sya hinabol nakita kong papasok na sya sa kotse nya pero binilisan ko ang takbo ko at pinigilan iyong sumara. Alam kong nagulat sya pero nakabawi agad at naiiritang tumingin sa akin.
"What?" naiiritang sabi ni jk.
"Gusto ko lang naman magpasalamat sayo eh." sabi ko sakanya.
"It's nothing. if that's all, I'm leaving." Naramdaman ko ang pagtanggal nya sa kamay ko, na nakahawak sa pinto nang kotse nya.
Pero parang nakuryente ako at natigilan nang maramdaman ko ang malambot nyang kamay. Tumingin naman ako sa kanya at nakita ko nakatingin din sya sa akin na para bang nagtataka, Then i smiled at him awkwardly. At bigla na syang umalis.
---------------------------------------------------------
Hehe.. bitin ba mga updates ko? Tinamad na kasi akong gumawa hahha lol, pero pag tyatyagaan natin matapos.
Enjoy reading, and keep voting guys.
YOU ARE READING
"The True Happiness"
أدب المراهقين- Gwapo - Matalino - Mayaman - Cold guy - Hottie - Masungit - Snobber Johnking Smithens isang binatang kinukulong ang sarili sa masakit na nakaraan. Para sa kanya wala ang salitang kasiyahan dahil simula nang mabawasan ang kanyang mga minamahal ay p...
