Το πιο γλυκό μου λάθος

Κεφάλαιο 3

Μόλις φτάνω σπίτι πηγαίνω αμέσως στην κουζίνα να φτιάξω τοστ να φάω. Μετά από λίγο ακούω την πόρτα να ανοίγει και στην κουζίνα εμφανίζεται ο αδερφός μου. Πίνει ενα ποτήρι νερό και εξαφανίζεται. Κλασσικός Ορέστης. Ούτε γειά ούτε τίποτα. Παίρνω τα τοστ τα βάζω στο πιάτο και αρχίζω να τρώω. Αφού τελειώσω βάζω το πιάτο στον νεροχυτη και πηγαίνω προς το δωμάτιό μου να διαβάσω. Μετα απο αρκετή ωρα διαβάσματος παίρνω την Άρτεμης τηλέφωνο να βρεθούμε. Αφού μου δίνει θετική απάντηση κλείνω αμέσως το κινητό και πλησιαζω την ντουλάπα. Αρπάζω ενα μαύρο τζιν μαζί με μια λευκή μπλούζα και την μαύρη ζακέτα μου. Αρπαξα το κινητό και κατεβηκα γρήγορα τις σκάλες. Την στιγμή που πάω να ανοιξω την πόρτα η φωνή του αδερφού μου με σταματάει.
Ο:Για που το εβαλες μικρή?
Κλείνω την πόρτα δίχως να του απαντήσω. Βάζω τα ακουστικά και κατευθυνομαι προς το παρκάκι που παντα βρισκόμαστε με την Αρτεμης. Μετα από κάτι λεπτα φτανω στον προορισμό μου και την βλέπω να κάθεται σε ενα παγκάκι και να είναι αφοσιωμένη στο κινητό της.
Δ:Τι κοιτάς με τέτοια προσήλωση?
Α:Απλα μια εκδήλωση που είναι σήμερα. Τίποτα το σημαντικό.
Δ:Ναι τίποτα το σημαντικό.
Υποκρίθηκα την φωνη της με μια μικρή δόση ειρωνείας.
Δ:Λεγε!
Α:Απλα θέλω να πάω.
Δ:Ωραία ως εδώ. Τώρα λεγε τον λογο.
Α:Θα είναι εκεί ένας που μου αρέσει οκ?
Δ:Αα ωραία. Ωπα! Τι? Εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα?
Α:Απλα δεν ήθελα να το πω σε κανέναν.
Δ:Ουτε στην κολλητή σου ε? Ωραία είσαι ρε!
Σηκωνομαι απο το παγκάκι και κάνω να φύγω γυρναω απότομα και την κοιταω.
Δ:Στις εννιά σπίτι μου να ετοιμαστουμε.
Την βλέπω να χαμογελάει και δίχως να περιμένω απάντηση απλα φεύγω και πηγαίνω σπίτι μου. Ανοίγω την πόρτα και το πρωτα πράγμα που αντικριζω είναι τον Ορέστης να με κοιτάει απο πανω μέχρι κάτω. Τον κοιταω ερωτηματικά χωρίς να εχω καταλάβει τι ακριβως κανει. Με πλησιάζει και αρχίζει να περιφέρεται γύρω μου. Αυτός ο άνθρωπος όσο παει και χειροτερεύει.
Ο:Ομολόγησε!
Δ:Ορίστε?
Ο:Ομολόγησε λέω!
Δ:Τι πράγμα παιδάκι μου? Πας καλά?
Ο:Με ποιον ήσουν? Τον ξέρω? Που πηγατε? Το κυριότερο: Τι κάνατε?
Δ:Ορέστη! Αντε μου στο διάολο!
Με κοιτάει με ενα περίεργο βλέμμα αλλά δεν δίνω σημασία και απλα πηγαίνω στο δωμάτιό μου. Ανοίγω το κινητό και βλέπω μήνυμα απο την Άρτεμης.
"Μου είσαι πολύ θυμωμένη?:("
"Ουυυ πολύ!"
Αφού πατήσω αποστολή μπαίνω να κάνω ενα μπάνιο. Αφήνω την βρύση να τρέχει για να γεμίσει η μπανιέρα. Αφού γεμίσει βυθιζομαι μέσα. Αφού τελειώσω το μπάνιο μου κοιταω την ωρα και απλα βγαινω,βάζω τα εσώρουχα μου και κάτι πρόχειρο πανω μου. Κατεβαινω κάτω και βλέπω την μητέρα μου στον καναπέ να βλέπει τηλεόραση. Την πλησιαζω και της δίνω ενα φιλη.
Δ:Πως πήγε η δουλεια?
Μ:Καλά. Πολύ κούραση. Εσύ? Πως ηταν η μέρα σου?
Δ:Καλή μπορώ να πω. Σε λίγο θα ερθει η Άρτεμης και θα βγούμε και ίσως κοιμηθώ σπίτι της μετα.
Μ:Εντάξει αγάπη μου καλά να περάσετε.
Πάω να ανεβω αλλά το κουδούνι με διακόπτει. Ανοίγω την πόρτα και μέσα μπαίνει η Άρτεμης. Χαιρετάει την μητέρα μου και πάμε να ανεβουμε τις σκάλες αλλά για ακόμη μια φορά ο Ορέστης εμφανίζεται μπροστά μου εκνευριζοντας με.
Ο:Ακουσα θα βγητε.
Δ:Ορέστη εχεις ηδη φύγει και δεν το ξέρεις.
Τον προσπερναω μαζί με την Άρτεμης και μπαίνουμε ύστερα στο δωμάτιό μου.
Δ:Τι ωρα θα πάμε στο κλαμπ?
Α:Εντεκα.
Δ:Ωραία έχουμε αρκετό χρονο
Α:Μπορω να δανειστώ κάτι δικο σου?
Δ:Φυσικά!
Πήγα στην ντουλάπα και άρχισα να ανακατευω τα φορέματα και οτιδήποτε άλλο είχα εκεί μέσα. Της έδειχνα το ενα συνολακι μετα το άλλο ώσπου κατέληξε σε μια μαύρη κοντή φλοραλ φούστα με μαυρο τοπακι και μαύρες γοβες. Αντίθετα εγώ έβαλα μια κοντή μπορντό φούστα με ενα άσπρο τοπακι μαζί με τις μαύρες μου γοβες. Η Άρτεμης ισιωσε τα μαλλια της και βάφτηκε έντονα. Ενω εγώ εκανα μπούκλα το μαλλί μου και ενα πολύ απαλό βαψιμο. Αφού ήμασταν και οι δυο ευχαριστημένες με το αποτέλεσμα κοιταξαμε την ωρα και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε... Πήραμε τα πράγματά μας και κατεβηκαμε τις σκάλες. Το βλέμμα μου έπεσε στον καναπέ όπου καθόταν ο Ορέστης. Γύρισε να μας κοιτάξει και πήγε να πει κάτι, τον κοίταξα με ενα δολοφονικό βλέμμα και το μονο που έκανε ηταν να σηκώσει τα χέρια του στον αέρα ως ένδειξη οτι παραδίνεται. Πήρα τα κλειδιά και φύγαμε. Δεν είχα ιδέα που ηταν το κλαμπ. Απλα μπήκα στο ταξί που είχε καλέσει η Άρτεμης χωρίς να πω κουβέντα. Σε όλη την διαδρομή καμιά μας δεν μιλούσε. Μετα απο κάνα μισαωρο το ταξί σταμάτησε. Η Άρτεμης πλήρωσε και κατεβηκαμε. Κοίταξα τον χώρο γύρο μου. Οκ δεν πιστεύω να είναι τόσο χάλια. Πλησιάζουμε την πόρτα και ο δυνατός ήχος δεν αργεί να ηχήσει στα αυτιά μου. Παίρνανε πολλά υδρωμενα απο τον χορό κορμιά και επιτέλους βρίσκουμε ενα άδειο τραπέζι. Η Άρτεμης κάθεται και εγώ πάω στον μπάρμαν για να πάρω τα ποτά μας. Αλλά για κακή μου τύχη πεφτω πανω στον λεγόμενο Αχιλλέα για ακόμη μία φορά.