kırk yedi yıldır kocam, kırk beş yıldır da oğlumla beraber nefes alıyorum
onlara bakıyorum
içime derin bir nefes çekerken ve en büyük şanslarıma bakarken fotoğraflarını çekiyorum
onlardan başka kimseyi görmüyorum
ışık gözlerimi kamaştırırken bana doğru ilerlediklerini görüyorum
ışık yüzlerini seçmemi engelliyor
yanıma geldiklerinde onlara sıkıca sarılıyorum
-
mutlu sonlara bayılıyorum yav
ŞİMDİ OKUDUĞUN
laoch || stony
Short Story'bana baktın gözlerinle ıssız ufka dek anılardan yıkanmış gözlerinle bana baktın saf unutuş olan gözlerinle bana baktın üzerinden belleğin başıboş nakaratlar üzerinden solmuş güller üzerinden aldanmış mutluluklar üzerinden yürürlükten kalkmış günler...
