GÖKYÜZÜM

bölüm 11

multimedya:jameson 

dış bağlantıda bir gift var isteyenler bakabilir :)

Tamam tamam sakin ol Güneş ağlamak yok hiçbişe olmicak diye kendimi avuturken kurt ulumasıyla yerimde sıçradım ve bir saattir kontrol etmeye çalıştığım gözyaşlarım süzülmeye başladı hıçkırıklarda onlara eşlik ediyordu bir yandan..Kafamı iki ayağımın arasına alıp ellerimide kafamın üstünden sardım gerçekten içim titriyordu hem soğuktan hem korkudan orda kaç dakika öyle ağladım bilmiyorum birden omuzuma dokunan bir elle irkildim aha kurt bu sefer öldüm böyle ölemem anneme veda bile etmedim daha nolur nolur ölmiyim diye düşünürken "ne"diyen bi ses duydum yok artık konuşuyo mu kurt adam mı kafamı kaldırmaya korktuğum için pozisyonumu bozmuyordum"güneş sen salak mısın?" adımıda mıu biliyo "dışından düşünüyosun" ne kafamı kaldırıp baktığımda karşımdaki gördüğm kişiyle şok oldum bu kurt değilde hani şu teen wolftaki scoot la derek'a taş çıkartan cinstendi ne kurtu ne saçmaladım ben biraz önce allah cezamı ya tüm okula rezil olurum 2 saate şimdi harika! "kızım sen cidden belaları mı çekiyosun 2 dakika yalnız olmaya gelmiyosun başına gelmeyen kaldı mı?"dedi çocuk haklı gençler dağılın bende ona 'npym sfqlm bn sçszm'gülücüklerimi yoladım "neden hep karşıma çıkıyosun bela mıknatısı neden" dedi ahh be canım "kader"dedim pis pis sırıtarak "çok konuşmada yürü kurtmuş zeka yaşını cidden merak ediyorum"dedi çocuk kurtardı beni şimdi bide laf söylemiyim..

  Toplanma yerine geldiğimizde bizim kızlar dört dönüyodu beni gördüklerinde hemen yanıma gelip resmen yumruklamaya başladılar onlara cevap verirken Bulut'a bakmak için döndüğümde yoktu hayal mi görmüştüm lan ben yoksa yok yok değildi olamazdı eminim yok!

 Sonunda evim evim güzel evim !yine ve yine kapıdan girdiğimde saçma muhabbetlerinden birisini yapıyolardı sinirlenip onlara anlatmaları için diretmiştim babam ters ters bakarken annem dolu dolu gözleriyle beklememi söyledi hayatımda ilk kez ailemle ciddi ciddi kavga ediyodum bu diğerleri gibi bişe almama veya bryere gitmeme izin vermedikleri için değildi benden birşey gizliyolardı ve onları saçma sapan kılıflara sokup önüme sunuyolardı babamın bakışları eskisi gibi değildi onun o eski küçük kızı gibi değildim öyle bakmıyodu bu sinirlerimi bozuyodu ben mi birşey yapmıştım onlara ne yapmıştım söyleselerdi oysa çeki düzen verirdim kendime yeter ki bana öyle bakmasın babam yeter ki annemin gözleri dolmasın ama hiçbişe söylemeden anlatmadan böyle yaparlarsa üzgünüm onlar söyleyene kadar tavrımı koyacaktım.

   Sabah okula gittiğimde olanları jahnson a anlatmıştım kızlardan bile daha yakın olmuştuk onunla  'ailemin çok üstüne gitmememi çok önemli bişe olsa zaten önceden söyliceklerini' söyledi haklıydı o gün biraz öyle düşünceliydim nası keyifli olabilirim ki zaten derslerinde hiçbirini dinlemedim sayılır bi kaç kere bulut'u bana bkarken gördüm o da bişeyler düşünüyodu ya da planlıyor da olabilir.

 Eve gittiğimde hiçbirşey yemiyeceğimi söyleyip odama çıktım hemen uyumuşum zaten artık düşünmek oldukça yorucu geliyordu uyandığımda saat 11 e geliyodu telefonumu alıp baktığımda 2 mesaj vardı bilinmeyen numara  hemen numarayı kaydetip whatsapp ta baktım ne whatsapp'ı yok mu bu devirde olmayan kaldı mı neyse diyip mesaja bakmaya karar verdim 'bugün çok keyifsizssin zaten çirkinsin böyle daha da çirkin oluyosun' aaa dediğine de bak kim bu manyak be diğer mesajı açtığımda hah operatör mesajı allah bunların cezasını versin boşa umutlandırıyolar insanı salaklar napiyim ben dakkası bilmem kaç kuruşmuş öğrenciyiz biz fakiriz daha mesaj hakkım bile yok gizli takipçime bile cevap veremiyorum napiyim yani napiyim!Buna daha fazla sinirlenmeyi bırakıp tekrar kafamı yastığa gömdüm şimdi diceksiniz nası uyican hayvan ama 'uyku herşeyden tek kaçış mucize yaşıyosun ama düşünmüyosun hissetmiyosun bla bla Allah'ın bize verdiği en büyük ve güzel mucizelerden birisi' mesaj atanın kim olduğunu düşünerek uyuya kalmışım.

  Bugün cuma en bi sevdiğim çünkü yarın okul yok bi yandan da haftasonu napıcağımı düşünüyorum 5 gündr aramız hala düzelmedi hayvan gibi 7 öğün yiyen ben kaç gündür ufak tefek evde görünmeden bişeyler atıştırıyodum sadece yakında açlıktan ölürsem şaşırmayın okula gidince kendime şöyle bol kaşarlı bi tost yaptırcağımı aklıma not ettim ve çantamı alıp erkenden kimse görmeden çıktım erken çıkmışken dedim bide yüriyim sonunda okula geldiğimde biraz geç olmuştu az sonra zil çalardı binaya ilerlerken kafama yediğim topla resmen dünyam döndü  bi süre öyle kaldım sonra birinin piç piç güldüğünü duyunca-tahmin edin kim diye evet evet hiç zor değil Bulut-o tarafa döndüm bildiğin çift görüyodum hayvan futbol topuna nası abandıysa artık ah bide gülüyo neyse sakin ol diyip binaya girdim tam ben girdiğimde zil çaldı gene yiyemedim ya neyse tnefüste ilk işim diyip sınıfa girdim ilk ders rehberlikti ve benide nasıl bir yku bastırdı bir bilseniz kafamı sıraya koydum  hoca bişeler anlatıyodu bazen sınıftakiler konuşuyodu herşey o kadar silik ve bulanık geliyodu ki ismim ismimi duydum sanki sonra kıkırdamalr gözlerini aç kafanı kaldır güneş yapacağımı biliyordum beynime komut gönderiyordum ama olmuyodu neden olmuyodu dürtüklendiğimi hissediyordum ama cevap veremiyordum ne uyuz bi durum bu! Birinin hocam kan  diye çığırmasını duyuyorum  kimin neresi kanıyordu ki birden kafamın biri tarafından kaldırıldığını hiissettim bi kaç çığlık ohalamalr ve hocanın "sakin olun ve biri hemen 112'yi arasın hemen"sonra birden havalandığımı hissettim duyuyorum hissediyorum ama tepki veremiyorum uyumakla uyumamak arası sanki,sanki araftayım."Bulut napıyosun oğlum nereye?"sesini duydum dersten mi çıkıyodu neden ki"hocam daha çabuk gideriz " dedi ah o güzel sesi sonra kapının kapanma sesi "iyi olacaksın bela mıknatısı duyuyor musun beni elimden öyle kolay kurtulmak yok" Buluttu bu bela mıknatısı dedi ne yani bana mı bişe olmuştu gözümden sıcak bi sıvının indiğini hissettim korkmuş muydum neden ağlıyodum ki?

ağzıma bişeylerin takıldığını ve koluma bişeylerin bağlandığını hissediyordum ne kadar süredir uğraştığım gözlerimi hafifçe aralayabilmiştim sonunda karşımda Bulut'u görünce inanamıyarak ona baktım sonra etrafımı elimi tutuyordu hemde öyle skı ki ona döndüm hafifçe gülümsedim neye güldüğümü anlamış gibi o da güldü"seni bırkmıcam tamam  mı iyileşiceksin"başlarda net gelen sesi sonlara doğru tekrar buğulaşmıştı gözlerimde öyle ve artık o buğulu görüntü bile kaybolmuştu sadece siyah vardı karanlık korktuğum o karanlık beni içine itiyodu boynum beni tartmadan yana düştü sonra sarsıldığımı ve birilerinin bağırışlarını duydum sonra ölüm sessizliğine boğuldum...