O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Hemen ayağı kalktım ve kapının gözünden dışarı baktım. Babam oradaydı,normalde eve gelmeyen insan burada ne yapıyordu!
-Tamam,öyle olsun ikimizin sırrı.Hemen çık burdan, yan odadaki camdan çık ve kimseye görünme! diye bağırmıştım ona. Hemen ayağı kalktı ve kaçtı.Sakinleşmeye çalışıyordum.
Sakin bir tavırla kaoıyı araladım,babam hemen kapıyı itip içeri girdi.
-Sonunda açabildin kapıyı,tanrım!Acelem var biliyorsun,diye bana kızdı babam.
-Her zaman ki gibi,diye fısıldamıştım.
-Kendi kendine konuşmayı bırak diye bağırırken,hala mutfakta gürültü çıkarıyordu. Odama geçtiğimde kapının sesi gelmişti.Zaten annemle görüştüğü de yoktu.Annemin de işi bitmiyordu zaten. Bana kalırsa boşanmak üzereler,boşansalar da pek farklı bi durum olmaz gibi...
Günümü kafayı yiyerek geçirmiştim. Ertesi gün,evin sıkıcılığından kurtulmak için dışarıya çıkmıştım. Yolun kenarında yürüyordum,hiçbir yere gittiğim yoktu. Sadece yürüyordum. Düşünüyor ve biraz temiz hava alıyordum. Düşüncelerim karışıktı. Geleceği olmayan bir sanatçı gibi hissediyordum ki durum tam da bundan ibaretti.
Karşıma çıkan bir mucizeyi sırf korktuğum için görmezden gelmiştim.Evet,bunu ben yapmıştım. Hala durumu kavrayamıyordum.
Tüm bu düşüncelerden kurtulmam zor olmamıştı. Motorlar geliyordu. Ama annemde o motorlardan birindeydi ve başka bir adama sarılıyordu! Benden daha genç görünüyordu ve yaşıtlarımla yan yanaydı.
Korkmuştum ama annem beni görmemişti.O sırada önümde bir motor geçti.Bu Brian'dı.Durdu ve kaskı bana fırlattı.
-Atladiye emir vermiştim.İlk defa sorun çıkarmamıştım ve hemen binmiştim.
-İyi sarıl bayan dedi ve bana gülümsedi. Şimdi ne olacaktı? Annemi orda görebilirdi ve o da beni Brian ile görebilirdi.
Hayatım değişmişti ya da gözlerim açılmıştı...
