Chanyeol is running. Wala na siyang pakielam kung may mabangga siya. All he want to do is to run. Tumakbo ng tumakbo papunta kay Baekhyun. Nagagalit siya sa sarili niya. Nagagalit siya dahil wala siyang ginawa. Yung taong hinahanap niya ay laging nandyan lang pala. His head is full of what if. What if he fighy for Baekhyun. What if he admit it. What if he wasn't hurt Baek. What if he fight for love. What ifs.
Nasa harapan na siya ng hospital. Lalong bumilis ang tibok ng puso niya. Masakit. Ayaw niyang mawala si Baek sa pangalawang pagkakataon. Mahal niya si Baek. Pero nauna ang takot sa puso niya.
Lumapit siya agad sa counter ng imformation. Nakita niya kung gaano kalagkit yung tingin nung nurse sa kanya. Labas ang cleavage nito at ang kapal ng make up. Pero walang pake si Chanyeol. He is here for, Baekhyun.
"San ang room ni Byun Baekhyun?" tanong niya habang hinihingal.
Malandi namang tumingin sa kanya yung nurse "Wait, sir" malanding tugon nito.
"Can you please do it faster?!" Chanyeol shouted. The nurse was shocked. "You're here to work not to flirt. I need to see Byun Baekhyun. So please!"
Taranta namang naghalungkat ng files ang nurse. He got scared because of Chanyeol's deep and mad voice.
The nurse hands is trembling while handling the patient impormation of baek. "R-room 61 sir, 4th room sa second floor po"
Tumakbo ulit si Yeol papuntang elevator. Inis na inis na siya dahil napakatagal magbukas nung elevator. .
Sa inis, sa hagdanan nalang siya pumunta at umakyat pataas.
Baekhyun is only thing he wants now. His smile. His laugh. His crescent eyes. His words. His touch. All he wants is Baekhyun.
Room 61, 4th room.
His hands is trembling while holding the knob. Binuksan niya ang pinto.
At para bang bumaksak ang mundo niya sa nakita niya. He saw Baek, lying in the hospital bed almost lifeless. Pale skin. Wires all over his body. The oxygen tank. The apparatus.
Chanyeol walks slowly towards Baek. He is tearing up. He held Baekhyun's face.
"You're still beautiful. As always." He whispered. Umupo siya sa isang stool katabi ng hospital bed. "S-sorry."
Tininitigan niya si Baekhyun. Eto nalang ang magagawa niya ngayon.
"B-baek, sorry for leaving you. For hurting you. For making you drown in pain. For saying things that would hurt you" he held Baek's hands. He smiled. "Your hands is still beautiful like the last time I held it." He kissed baek's fingers. "Sorry if I didn't fight for you. Sorry If im a jerk, damn and stupid. But please, don't leave me. Be with me."
Tinitigan niya lang ang kamay ni Baek. Habang umiiyak. Kahinaan niya si Baek. If he lose him, he will die.
"I-i love you" Chanyeol whispered. "I never stop to love you. Pero nagpakatanga ako." Mapait siyang tumawa.
"I-i love you too, Chan" napatingala siya nang marinig niya si Baek. Nakangiti ito sa kanya. May mga luhang tumutulo sa mata niya. "C-chanyeol..."
Hindi nagaksaya ng oras si Chanyeol para hindi yakapin si Baekhyun. Tumulo na ang luha niya ng tuloy tuloy.
"B-baekhyun"
"Hi higante ko" bulong ni Baekhyun. "Mahal na mahal kita. Kahit natakot kang ibalik yung pagmamahal ko sakin." Kahit nahihirapan. Yinakap niya pabalik si Chanyeol. "Namiss kita. Lalo na tong yakap mo, Yeol. Namiss ko lahat sayo. Dati kasi tinititigan lang kita eh. Sinusulatan. Ina-admire. Nasasaktan ako pero mahal na mahal kita eh. Hindi ako napagod."
Kumalas sa yakap si Chanyeol at pinunasan ang luha ni Baek. Nasasaktan siya para kay Baekhyun pero alam niyang mas nasasaktan si Baek.
"Baby smurf, sorry ha? Kasi tong higante mo palagi kang sinasaktan. Lagi kang pinapaiyak" bulong ni Chanyeol at hinalikan ang noo ni Baek. "Pasensya na kung natakot ako. Magsasama na tayo ulit eh. Gagaling ka pa. Tapos hindi ka na aalis diba?"
Napatigil si Baekhyun dahil sa huling mga salita ni Chanyeol. Umiwas siya ng tingin.
"S-sorry, Yeol" he whispered. "I can't promise you that. Wala nang tyansa yung sakit ko. Unti unti nang nawawalan ng buhay yung puso ko." Tumingin siya kay Chanyeol. "Mamamatay na ako. Nahihirapan na rin ako. Pero salamat. Kasi natupad yung hiling ko. Makasama ka bago bumigay yung katawan ko. Bago ako mawala." Ngumiti siya kahit masakit. Kahit mahirap.
"HINDI KA MAMAMATAY!" sigaw ni Chanyeol na lalong nagpaiyak kay Baekhyun. Napaluhod na si Chanyeol, habang umiiyak. "Y-you'll be with me for the life time, B-baek. Y-you won't leave me."
Kahit nahihirapang kumilos. Triny parin ni Baekhyun lumapit kay Chanyeol at hawakan ang mukha nito.
"Mahal kita. Tandaan mo yan. At kung iiwan man kita. Palagi parin kitang babantayan. Katulad ng ginagawa ko. At ikaw lang ang mamahalin ko." Ngumiti si Baekhyun at hinaplos ng dahan dahan ang mukha ni Chanyeol. "Parang hindi rin naman kita iniwan non. Kasi babantayan parin kita. Kasi mahal na mahal kita, Yeol. Kahit nasaktan mo ako. Kahit ano pa."
Tumayo si Chanyeol at hinapit si Baekhyun papunta sa kanya. He clashed his lips to Baek. Baekhyun rest his hands to Chanyeol's neck to deepen the kiss.
The last time. Baekhyun whispered to his mind. He's crying. Eto na yung huling pagkakataon na mayayakap at mahahalikan niya si Chanyeol. Mahina na siya. Hindi niya na kaya.
"I-i l-love you, C-chan"
Naramdaman ni Chanyeol ang pagluwag ng yakap ni Baekhyun sa kanya. Bumilis ang tibok ng puso niya.
Tiningnan niya si Baekhyun pero nakapikit na ang mata nito.
"N-no, no, Baek no! Please no Baek. Don't l-leave me." He shouted. "Baekhyun!"
And it is. Baekhyun's soul is gone. Leaving Chanyeol alone.
"I love you too" Chanyeol mumbled.
Sometimes, people need to rest their hearts. But sometimes, it pains a lot. And Baekhyun chose to rest. In a beautiful slumber. But will never come back again.
