You Were The Beginning Of The End #TBA2019

μπισκότα βρώμης

Ξύπνησα ακεφη για ακόμα μια φορά. Τα πάντα έμοιαζαν μουντα, δεν είχαν καποιο νόημα.

Εδώ και 4 μέρες ημουν κλεισμένη εδώ μεσα. Δεν είχα να πάω κάπου αλλού. Δεν ημουν ετοιμη για σχολειο ακόμα, λογικά θα την έχανα την χρονια. Μονη μου παρηγοριά το κρεβατι μου.

Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανεναν, οσες προσπάθειες και αν εκανε η θεια μου. Δεν το είχα αντιληφθεί ακομα, μα οι ελπίδες μου δεν είχαν πεθάνει.

Χαμένη μεσα στις σκέψεις μου, αγνάντευα το δωμάτιο και το παράθυρο, παρατηρούσα τα παντα και ας μην ελεγα τιποτα. Ο καιρός ήταν ασταθής. Παρόλη την ηλιοφάνεια, μαυρα σύννεφα προμηνύαν βροχη.

Η πορτα ανοιξε και μπήκε μέσα ο ξάδερφος μου διακόπτοντας με απο τις σκέψεις μου. Περπατούσε βαριεστημένα με την ίδια μουντή διάθεση.

"Τρώμε." Ειπε αδιάφορα και εκλεισε την πόρτα.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου ξανα ανοιξε και μπήκε με φορα στο δωματιο και στη συνέχεια κάθισε στην ακρη του κρεβατιού μου.

"Ξερεις κατι; Τα πέρασα και εγώ αυτα. Περίπου. Υποτίθεται δε βλέπεις τους γονείς σου να παντρεύονται. Να που ομως εγω ειδα την μανα μου να κανει 2ο γάμο. Φαντασου ποσο άβολο ηταν να εχεις εναν αλλο άντρα μες το σπιτι εκει που ήσουν μόνος. Και μετα απο λίγο και ένα μωρό. Δεν μπορουσα να κανω κατι, το ξεπέρασα και το συνήθισα. Αυτό πρέπει να κανεις και εσυ. Να το ξεπεράσεις και να το συνηθίσεις." Ειπε με έναν πιο ήρεμο τόνο στη φωνη του.

Δεν απάντησα. Τον κοίταξα στα μάτια και με κατεκλεισαν τα συναισθήματα μου.

"Γιατί ολα ηταν τοσο ωραια οταν ημασταν μικροί και τωρα ολα ειναι μπουρδελο;" ειπα ανάμεσα στους λυγμούς μου.

"Δεν ξερω την απάντηση, αλλα τι ζούμε αμα ειναι να τα ξέρουμε ολα;" ειπε προσπαθώντας να με καθησυχάσει.

"Ελα παμε για φαγητό, δεν μπορείς να είσαι εδω όλη μέρα."
Συνεχισε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

"Ντύνομαι και έρχομαι." Απάντησα μονότονα.

Έβαλα την μαύρη μου ζακετα πανω απο τη πυζαμα μου και αλλαξα το παντελονι σε ένα κολαν.

Σηκωθηκα αργα απο το κρεβατι μου και άνοιξα δειλα την πόρτα του δωματίου μου. Περπάτησα τον μακρυ διάδρομο του χολ ως την κουζίνα και με μια ανάσα μπηκα μέσα.

"Καλημέρα γλυκιά μου." Ειπε η θεια μου χαμογελαστη και της ανταπωδωσα με ενα ντροπαλό χαμόγελο, ψεύτικο θα το έλεγες.
"Καλημέρα." Της είπα σιγανά και με αγκάλιασε.