You Were The Beginning Of The End #TBA2019

άσπρο φούτερ

Του χαμογέλασα ντροπαλά, μα σύντομα το κουδούνι μας διέκοψε.
"Ξέρεις που είναι το Α2;" τον ρώτησα διστακτικά.
"Α, μαζί μου είσαι, ακολούθα       με."μου απάντησε και προχώρησε μπροστά μου. Τον ακολούθησα μεχρι που φτάσαμε μπροστά σε μια μεγαλη μπλε ξύλινη πόρτα. Την άνοιξε και μπήκαμε μέσα.

Παρόλο που είχε χτυπήσει το κουδούνι, η τάξη ηταν σχετικά άδεια. Ο Αχιλλέας κάθισε στο τελευταίο θρανίο δίπλα από το καλοριφέρ, και εγώ κάθισα στο μπροστινό του.

Για μια στιγμή χάθηκα, άρχισε να επεξεργάζομαι την αίθουσα. Ηταν πιο ευρύχωρη από την παλιά μου και πιο φωτεινή. Κάποια κοριτσια κουτσομπόλευαν από την άλλη πλευρά της αίθουσας, προφανώς για εμένα, μα δεν έδωσα σημασία.

Σύντομα όμως ο ήχος της πόρτας διέκοψε τις σκέψεις μου και ένας μεσήλικας άνδρας μπήκε στην αίθουσα. Τα μαλλιά του είχαν ήδη αρχίσει να γκριζαρουν και κοκαλινα γυαλιά στηρίζονταν στα αυτιά του. Λίγο πριν καθίσει στην έδρα του, κοιταξε τους μαθητές για να εντοπίσει αν κάποιος έλειπε.

Το βλέμμα του όμως σταμάτησε πανω μου και μου έκανε μου έκανε νοημα να σηκωθώ. Κατευθύνθηκα προς την έδρα του και με μια βαριά προφορά με ρώτησε "ποια είσαι εσυ;"

Έφτιαξα την στάση μου και ισιωσα την πλάτη μου και με ένα χαμόγελο του απάντησα "Λυδία"

"Μάλιστα, κάτσε κάτω και θα μιλήσουμε αργότερα." Είπε και έδειξε την καρέκλα που καθόμουν με το χέρι του. Τον άκουσα και κάθισα κάτω όταν ξεκίνησε το μάθημα του.

"Λοιπον παιδιά, σήμερα." Πρόλαβε να πει, μέχρι που ένα αγόρι εισέβαλε απότομα στην τάξη. Άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου και με μια κίνηση κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου.

"Αυτή είναι η θέση μου." Μουγκρισε και του χαμογέλασα. "Όχι πια." Μπορούσα να διακρίνω ότι δεν περίμενε αυτήν την απάντηση μα αποφάσισε να μην του δώσω παραπάνω σημασία και ξαναγύρισα το βλέμμα μου προς τον καθηγητή.

"Να μην ξαναγίνει Αντρέα." Του είπε ο καθηγητής και τον κοίταξε αυστηρά. "Λοιπον, σήμερα έχουμε μια καινούρια μαθήτρια μαζί μας, την Λυδία." Είπε και έδειξε προς το μέρος μου και όλα τα κεφάλια γύρισαν να με κοιτάξουν. Ντροπαλά χαμογέλασα και έβγαλα ένα τετράδιο από την τσάντα μου.

Ο καθηγητής γύρισε από την άλλη και πήρε έναν μαρκαδόρο. Άρχισε να γράφει στον πίνακα εξισώσεις και σήκωνε παιδια στον πίνακα να τις λύσουν. Στάθηκα τυχερή και δεν είπε το όνομα μου.