Notalar

0.2

Genelde hastanede uyuyamaz bazı sesler duyunca çılgına dönerdim... o yüzden kendimce bir taktiğim vardı, Kulaklığımı takar yükliye bildiğim kadar yüklediğim müzikleri dinlerdim telefonumdan . Ve bu da o günlerden biriydi , hayal dolu akşamlarımdan biriydi

Bir ses duydum tam uykunun bana kollarına açtığı sırada . Ama tuhaf olan sesi nasıl duymamdı . Bu benim korktuğum seslerden değildi , aksine en çok sevdiğim sesti .... bu müziğin sesiydi. Ve doğru tahmin ediyosam kemandı .

Yavaş hareletlerle odamdan çıktım ve koridora baktım . Ses soldaki . Odadan geliyordu . Bundan emindim çünkü bir tek oranın ışığı yanıyordu , yavaş adımlarla oraya doğru ilerledim . Çok etkileyiciydi bu ses benim için , hayatımda ilk kez kendim dışında canlı olarak birinin bir enstrümanı çaldığını dinliyorum...

Sonunda kapının önündeydim ve hafif bir ışık süzmesi bana " gel ve içerde ne olup bittiğini gör " diyordu .
Ve bende aynen öyle yaptım , kapıyı yavaşça açtım ve nefesimi tuttum...

~ ses çok güzeldi sanki biri kemanın telleriyle beraber şarkı söylüyor , ona eşlik ediyor ve bunu canı pahasına yapıyordu . Odaya bir adım attım , ışıktan dolayı gözlerimi kısmak zorunda kalsam da yinede onu görüyordum . Siyah ve dalgalı omzuna kadar gelen saçları vardı , boyu yaklaşık 190 vardı , sporcu gibi omuzları genişti . Ama bu sadece arkasından görebildiğimdi . Bunu dediğimi duymuş gibi kafasını bana doğru çevirdi ve gözlerini kıstı... gözleri hayatımda gördüğüm en güzel gri olabilirdi . Hatta belkide hayatımda ilk kez gri göz görüyordum . Dudakları ... dudakları gerçekten kızınkiler gibiydi , dolgun ve kırmızılardı . Bir anda önüne döndü ve keman çalmayı bıraktı , kemanı odadaki yatağa koydu . Ama benle göz bağını hiç kesmedi , bir adım attı . Bende refleks olarak bir adım geriye attım , sonra bir adım daha ve ben de bir adım daha . Son adımını biraz daha büyük attı ve ben de tam öyle yapıcaktım ki kapıya yaslanmak zorunda kaldım. Gerizekalı gibi kapıyı kapatmıştım çünkü , aniden hızlandı ve yüzümüzde 5 cm kadar kalıncaya kadar yaklaştı

" İşte .... işte seni buldum Dolunay "

Ne . Ne . Ne . Ne . Ne

İç sesim aynen böyleydi ama benim konuşmamam olur mu hiç illaha ki konuşçam ben

" Sen kimsin ki beni bulucaksın ve adımı nerden biliyosun "

" Gerçekten beni hatırlamadın mı , gerçi yıllar oldu ama "

Dedi ve hafifçe sırıttı. Gerçekten nefes almakta zorlanıyordum çünkü dibimde biri bana tuhaf bakışlar atıyordu

" tamam da kimsin " dedim umursamazca
" Evleniceğin adamım ya da dur şimdi sen bunu da hatırlamıcaksın , ben sana direk adımı söyliyim . Ben Enis ... şimdi bir şeyler oturdu mu "

Oturdu oturdu oturmaz mı yiğidim . Bu hastaneye yeni gelen ve ağır hasta olan - benim gibi - çocuk . Enis bilmem ne , ama neden evleneceğim adam o ki . Nasıl bir fantezi bu lan

" Neden senle evleniyor muşum ? "

Dedim ve Enis bir adım geriye gidip bana çok hafifçe sırıttı .

" Söz verdin "
" Tanımadığım birine mi "
" Tanıdığın birine "
" Ama ben seni tanımıyorum "
" Evet tanıyorsun "
" Hayır tanımıyorum "
" Tanıyosun işte kızım uzatma "

Dedi sinirli bi şekilde . Lan ben nasıl tanıycam bunu , hadi tanıdım neden hatırlamıycam .

" Nerden tanıyorum seni "
" O kadarını da kendin bul . Birazcık çatla "

İç ses : pislik misin aq

İç ses bunun şimdi sırası değil karşim

" Bak hatırlamıyorum ve benim gerçekten uyumam lazım ama malum uykum bölündü , o yüzden bana biraz keman çalar mısın ? "

" Hayır olmaz "
" Evleniceğin kıza böyle mi davranıyosun "
" Yani benle evlenmeyi kabul ediyosun "
" Yooo . Etmiyorum " dedim ve göz devirdim .

En iyisi odama gitmekti yoksa burda cinayet işlicektim .

" Ben yatıyorum iyi geceler "

Dediğim an kolumu sertçe kendine doğru çekti ve kulağıma fısıldadı .

" yarın akşam saat 10.50 de bekliyo olucam . Gelmezsen de keman dinlemeyi kaçırırsın "

Bunun üstüne zaferle sırıttım ve onu yakasından tutup kendi boyuma gelene kadar çektim . Onun bana yaptığı gibi kulağına fısıldıyarak. ..

" Merak etme bay karizma orda olucam " dedim ve yüzünde ki şaşkınlığa gülüp odama doğru hızlıca yürüdüm . Eee yiğidim beni gaza getirme

Odama girer girmez hızlıca yattım çünkü annemlerin gelceğini hatırladım , eyer yatmazsam sabah asla kalkamazdım . Ve bu düşüncelerle gözlerimi yine aynı umutlarla kapattım

~ Umarım son göz kapatışım olur ~