Chapter 1, I'm your Fiancè

58 1 0
                                    

CHAPTER 1

ilang araw na ang nakaka-lipas ngunit hindi padin nagkakaroon ng malay si Gabriela. At naroroon ngayon sa Ospital ang pamilya ni Gabriela at si Raphael na halos araw-araw na'y dumadalaw sa dalaga. Hindi naman nagtagal ay pumasok si Dr. Esmundo.

"Good Morning po Doc., How's my daughter? wala padin bang pagbabago?" Tanong ng ina ni Gabriela na si Claudia Strauss.

"Well, Mr. and Mrs. Strauss, tatapatin ko na ho kayo, i can't see any development on your daughter's condition, pero huwag po tayong mawalan ng pag-asa dahil i can see that your daughter is still fighting" sagot ng doctor kay Signora Claudia.

Hindi naman mapigilan ng Signora ang mapaluha sa tinuran ng Doctor. 

"Napaka-bata pa ng anak ko upang magka-ganito" Pahayag ni Signor Raoul Strauss.

Hindi naman mapigilan ni Raphael ang pagtikom ng  kamao nito. Nagpipigil syang mapaluha dahil sa sinapit ng dalaga. 

Raphael's POV

I'm Raphael Rosenberg, and the girl lying on the hospital bed is Gabriela, my childhood friend. Hinding hindi ko makakalimutan ang araw na iyon. Ang araw kung bakit nagkaganito si Gaby. Pinag-salikom ko ang aking palad, tanda ng iniipon kong galit. Tinitiyak kong pag-babayaran nila ito...

Naiwan akong mag-isa dito at nagbabantay kay Gabriela, pinilit ko munang pauwiin sina Tito at Tita upang makapag-pahinga naman sila.

"Gaby, gising ka na oh. it's already a month since matulog ka dyan." garalgal kong kausap kay Gaby kahit alam kong hindi ito sasagot. "Hindi ka ba napapagod matulog Gab? Gising ka na oh. Promise ko sayo hindi na kita aawayin" tumutulo na ang luha ko habang hawak hawak ko ang kamay ni Gabriela.

"I miss your sweet smile. Your voice. We miss you na,so please, wake up!" 

"I'm sorry Gab, kasi dahil sakin..nag-kaganyan ka" di ko na mapigilan ang tuloy tuloy na pagpatak ng luha ko. "I'm really, really sorry Gab, Promise pag-gumising ka na, babawi ako".

"HEY! RAP! WAKE UP!" Hindi ko namalayan na naka-tulog na pala ako at nagising nalang  ako sa marahas na pag-alog sakin, Ang kapatid ni Gaby, si Axel. 

"Hmm, Ax naman eh!" Naiinis kong sabi, kasi naman ngayon lang ako nakatulog ng medyo mahimbing. 

"Dude! your phone kept on ringing. Baka gusto mo naman sagutin." Yan si Axel, classmate ko yan at kababata na din.

"OK yun 'pre! malay natin magising si Gab sa ingay ng phone ko." nakukuha ko pang magbiro pero sana nga ganun nalang ang mangyari, yung magising sya sa ingay ng tunog ng aking cellphone.

"How i wish dude!" malungko ang ekpresyon ni Axel habang nakatitig sa kapatid na natutulog.

----

Another 2 weeks has passed. Still no signs of Gaby waking up. It's been 1 month and 2 weeks. But i don't wanna lose any hope. I have Faith in God, and i know hindi nya papabayaan si Gaby.

Adito na ako sa Hospital upang dalawin ulit si Gabriella. Malapit na akong makarating sa room kung saan naka-confine si Gab ng makita ko ang mga nurse at doctor na nagtatakbuhan papunta sa lugar kung saan din ako papunta.

Bigla akong nakadama ng matinding kaba.

"Shit!!!" yun nalang ang nasabi ko at mabilis pa kay flash na tumakbo papunta sa room ni Gaby. I saw Tito hugging Tita Claudia while crying. Axel and Alexis is here too. 

"Ax! what's happening?" "Is Gab's ok?" "is there something wrong with her?" sunod sunod na tanong ko kay Axel.

Axel looked at me. Damn, bakit ba katagal sumagot ng lalaking to. Dadaukan ko na ito eh.

"Don't worry Rap. She's awake now but..." oh THANKS GOD!!!!!!

"but she can't remember anything. Kahit kami hindi nya nakikilala at natatandaan." masaya ngunit may bahid ng lungkot padin. Hindi ako nakapag salita. Natutuwa ako at nagpapasasalamat kasi nagising na sya pero bakit ganun naman ang nangyari.

---

"HI GAB!" bati ko kay Gabriela ng makapasok na ako sa room nya.

"W-Who are you? hmmm" tanong nya sakin habang titig na titig sa akin. Natutuwa ako sa kanya. Nanlalaki ang mata nya habang nakatitig sya sa akin.

"babawi ako sayo Gab, Don't worry. I won't let anyone hurt you again." yan ang naiisip ko ngayon. Pero paano nga ba akong babawi sa kania.

*TING*

I have a great idea.

"You don't remember me? I'm Raphael Rosenberg. Your childhood friend and your one and only Fiancè!" oh my! sana tama itong ginagawa ko. hanggang sa di pa bumabalik ang ala-ala nya. hehe-

"W-WHAATTTT????? SAY WHAAAAAATTTTTTTT???????" gulantang na tanong nito sakin. Sorry Gab. ngayon lang. hehe.

-------------------------------------------------

Medyo nakaka-sira palang mag-isip ng kwento pero enjoy. Salamat po sa mga nakabasa at magababsa.

        Raphael-------->>>>>

A Journey to HappinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon