Nagkagf ka dati, and the reason why you two broke up was because nagsawa ka na sa ugali nya.
Nagsawa ka na kasi lagi nalang kayong nagaaway.
Nagsasawa ka na kasi she treated you as if gamit ka.
That's why you gave up.
You guys didn't even have any closure. Yes, it bothered me. You know why? Kasi halatang halata na di ka pa nakakamove on.
Heres the proof.
One time we were together kasama pa nung isa nating kaibigan. We were waiting sa may school para dun sa mga iba pa nating kaibigan and then she passed by. She looked as if she came to meet up with somebody. Ginawa mo nun you pretended na kunwari nagphophone ka but you're actually not. You saw na may lalaking lumapit sakanya and she talked with him. Yun ata yung kameet up nya.
And I promise you halatang halata na bitter ka. You were commenting some bad things about sa guy na kausap nya na kesho mukhang adik etc. You're really worried and your eyes kept following her. That really hurt me.
I kept asking myself...why did you leave her kung di mo padin pala kaya.
Kaya pinilit ko sarili ko na kausapin siya. Your Ex.
And the whole time na nagusap kami, i felt she was incredibly hurt by that matter. I can feel na mahal na mahal ka talaga nya, na mahal na mahal ka PARIN niya.
But she chose na wag ka nalang pilitin kasi dati ilang beses ka niya tinry na kausapin ganun padin. Mas gusto mong isipin na walang mangyayari kung magusap man kayo. You chose your pride.
Pero nasa isip ko di talaga ako natatahimik. It's like I'm doing this for myself. Not for you or her.
Lalo na nalaman ko na lahat ng efforts niya tinatago mo padin.
So ayun pinilit kita and nakapagusap na kayo. May awkwardness padin kayo pero atleast alam niyong wala na kayong hinanakit sa isa't-isa.
The end...just kidding.
No, di pa dito nagtatapos kwento ko ahahaha the main point of my story is that yung reason kung ba't kayo nagbreak. Nafefeel ko na ganun na din nangyari sa atin.
Nagaaway kayo nun dati kasi napaka moody ni girl na kahit ikaw dapat ang magalit, sya pa tong galit. Ikaw nalang yung laging nagpapakumbaba.
This time. Ikaw na yung laging galit when the fact ako naman dapat. But i chose to ignore and be calm about it. Yung tipong iniintindi nalang kita kasi alam ko kung gaano kasakit yung naramdaman mo dun sa past mo.
I swear kaya ko naman...pero hanggang kailan ba dapat? Hanggang kailan kita dapat intindihin? Kaya ko pero hanggang kailan.
Di na tayo masyado nakakapagusap. Pagnakakapagusap man laging dead convo yung tipong ako napang lagi nagiisip ng topic na pwedeng pagusapan. Or minsan nagkakaroon lang tayo ng long convo pag nagaaway tayo.
You even joked about breaking up na tipong alam mong pinaka ayaw ko. You can joke about anything basta wag lang yun.
Kasi naiisip ko ba't mo naman naiisip yung ganun kung wala namang rason para pagisipan yun diba? Maybe paranoid lang ako pero ang way of thinking ko kasi is that kung masya and contented ka naman sa isang relasyon by bother think about the bad things diba?
Sa ayun habang tumatagal. Lalong lumalala yung alitan natin. Walang araw na di tayo nagaaway.
You won't listen to me anymore. Para sayo din naman yung mga sinasabi ko pero ayaw mo talaga. I already confronted you about it pero your words just doesn't add up... Kung titignan mo reasonings mo....di siya consistent kaya lalo akong naguguluhan.
One time we even talked about what if isa sa atin ang bumitaw. You said na di mo gagawin yun and baka ako pa nga which really hurt me pero sige kung ganun naman...tinanong kita what if nga na bumitaw ako, ipaglalaban mo ba ako?hahabulin mo parin ba ako? But you said no. You repect my decisions kaya kung umayaw man ako sige i lelet go mo ko. You won't fight for me....
Tinanong kita bat ambilis mo maggive up.
You said kasi dati tinry mo lahat para ipaglaban sya but in the end sinaktan ka at nasaktan ka thats why ngayon hindi na.
Masakit...kasi parang iniisip mo na parehas kami ng past mo....di ako ganun.
paulit ulit kong tinatatak yun sa isip mo pero wala padin.
Im your present, she's the past
But maybe because of this.
Malabong ako yung magiging future mo.
