Διχασμένη Προσωπικότητα

Κεφάλαιο 6

Μεταφερθήκαμε μέσω της πύλης στην αυλή της σχολής μαγείας και πήρα μια βαθιά ανάσα ώστε να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου για αργότερα. Και το αργότερα, πάει για το σχέδιο μου.

Αφού δε μου λέει ο μπαμπάς τι έγινε και σίγουρα ούτε εκείνος ο άντρας θα πει, αν και να πω την αλήθεια φοβάμαι και λίγο να πάω να τον ρωτήσω. Δε ξέρω... Κάτι με φοβίζει πάνω του. Ίσως είναι η αυστηρότητα και πειθαρχεία που εκφράζει η στάση του και αυτή η μαυροφορεμένη γούνα που φορούσε και του έδινε και την όψη του άγριου.

Οπότε ένα άτομο έμεινε... Και αυτό δυστυχώς για εμένα, είναι ο Χάρολντ... Δε θέλω με τίποτα να τον πλησιάσω. Όχι μόνο δε τον ξέρω -θέλω να πω τον γνώρισα χθες και πιο πριν δεν τον γνώριζα καθόλου!-, αλλά είναι το μόνο άλλο άτομο το οποίο ξέρω πως κάτι γνωρίζει για την όλη κατάσταση και ελπίζω πως θα μου πει και δε θα το κρατήσει και αυτό μυστικό.

«Κύριε Λεαογκρόντις. Ακολουθήστε με» είπε αυταρχικά ο φύλακας της Σχολής ενδυμένος με το κλασικό επίσημο ρουχισμό του.

Ο μπαμπάς μου και εγώ τον ακολουθήσαμε μέχρι τη πίσω πόρτα της σχολής.

Οι κολώνες με τα κρεμασμένα γυάλινα φανάρια τα οποία περιείχαν κεράκια έδινα φως στη σκοτεινή αυλή παρέα με τα αστέρια δίχως φεγγάρι για συντροφιά.

Όταν φτάσαμε στη ξύλινη πόρτα με σχέδια περίτεχνα από σίδερο επάνω και χωρίς κλειδαριά. Αυτή η πόρτα ξεχώριζε από κάθε άλλη. Μόνο οι φύλακες μπορούσαν να την ανοίξουν και κανένας άλλος... Μόνο αυτοί ήξεραν πως ανοίγει. Ούτε καν ο διευθυντής της σχολής δεν ήξερε! Όλα θέμα ασφάλειας, λέγανε.

Αν και, γιατί να μη ξέρει ούτε ο διευθυντής;

Το χέρι του μπαμπά μου με ακούμπησε στο γυμνό μου ώμο και αμέσως γύρισα να τον κοιτάξω απορημένη. Μου έκανε νόημα με το κεφάλι του να γυρίσω πλάτη προς τη πόρτα και έσμιξα τα φρύδια μου μπερδεμένη. Ξανά έκανε νόημα και χωρίς αντίρρηση έκανα όπως πρόσταξε και αυτός ακολούθησε.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της πόρτα να ανοίγει και γύρισα γρήγορα έκπληκτη να δω το φύλακα και τη πόρτα.

Πάντα ήθελα να δω πως ανοίγει αυτή η συγκεκριμένη πόρτα! Αλλά δυστυχώς μόνο οι φύλακες επιτρέπεται να ξέρουν...

Για αυτό μου είπε ο μπαμπάς να γυρίσω... Για να μείνει μυστικό το πώς ανοίγει η πόρτα...