«Σιωπή (σιλέντιουμ)...» είπα σιγανά σχεδόν ψυθηριστά, έχοντας εμφανίσει το ραβδί μου στο χέρι μου κάνοντας μια κυκλική και αργή κίνηση με το καρπό δείχνοντας με την άκρη του τα πόδια μου.
Μόλις έκανα το ξόρκι ησυχίας ώστε να μη με ακούσει, άρχισα να τρέχω από πίσω του για να μην έχουμε μεγάλη απόσταση και τον χάσω από το οπτικό μου πεδίο.
Προχωρούσε λίγα μέτρα μπροστά μου και εγώ κρυβόμουν πίσω από τους κορμούς των μεγάλων και ψηλών δέντρων.
Είχαμε πια μπει βαθιά μέσα στο δάσος... Η θέα της σχολής Ντίλκμπερκ είχε χαθεί εδώ και αρκετή ώρα. Ο πρωινός ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει σιγά σιγά και το πρωί μετατραπόταν σε μεσημέρι.
Τα πόδια μου είχαν αρχίσει να πονάνε από τόσο περπάτημα μέσα στις πέτρες και τα ξύλα που ήταν σκορπισμένα μες στο δάσος. Το στομάχι μου γουργούριζε, αλλά πάλι καλά το ξόρκι δε το άφηνε να ακουστεί.
Επιτέλους σταμάτησε να προχωράει. Αλλά... Αλλά σταμάτησε μπροστά από το γκρεμό!
Όχι... Όχι ας μου πει κάποιος πως δε θα αυτοκτονήσει!
Στάθηκε ακίνητος στην άκρη του ψηλού και απότομου γκρεμού.
Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα από φόβο μήπως κάνει το άλμα προς το θάνατο και κρύος ιδρώτας έπεφτε στο πρόσωπο μου.
Σφύριξε. Έκανε μια μικρή παύση και σφύριξε ξανά.
Τότε, ξαφνικά, ένας τεράστιος μωβ δράκος ξεπετάχτηκε από το βάθος του γκρεμού και πέταξε από πάω του πριν προσγειωθεί πίσω του ήρεμος κοιτώντας τον Χάρολντ με ήθος και περιέργεια.
Ο Χάρολντ άπλωσε το χέρι του να τον αγγίξει, αργά, πάνω από τη μύτη.
Ο δράκος κοιτούσε το χέρι του επίμονα και επιφυλακτικά πριν γύρει το κεφάλι του προς τα κάτω και προς το μέρος του χεριού του και εν τέλει τον αφήσει να τον ακουμπήσει. Εκείνος έκλεισε τα μάτια του και ο Χάρολντ έκανε ένα βήμα κοντά του.
«Να τος! Πιάστε τον ζωντανό και σκοτώστε το μάγο!» φώναξε από το πουθενά ένας οργισμένος μάγος με κατάμαυρη κελεμπύα δείχνοντας με το ραβδί του τον δράκο και τον Χάρολντ, και αμέσως υπάκουσαν στα λόγια του οι τρεις άντρες που τον ακολουθούσαν.
Ο δράκος απομακρύνθηκε γρήγορα τρομαγμένος από τον Χάρολντ και ο μάγος που φώναξε κούνησε το ραβδί του κάνοντας ένα ξόρκι προς τον Χάρολντ και ένας ηλεκτρίκ κεραυνός κατευθύνθηκε από το ραβδί του άντρα πάνω του. Ο Χάρολντ σχεδόν ταχύτατα, εμφάνισε το ραβδί του και κατάφερε με ξόρκι άμυνας να το αποκρούσει τον κεραυνό.
KAMU SEDANG MEMBACA
Διχασμένη Προσωπικότητα
FantasiΗ Αμάντα ζει με τον πατέρα της Φιλαδέλφεια. Είναι η καλύτερη μαθήτρια και η καλύτερη κόρη. Η ζωή της είναι υπέροχη ή τουλάχιστον ήταν... Δύο μέρες μετά τα 18α γενέθλιά της ψίθυροι αρχίζουν να τρυπούν στα αυτιά της τραβώντας την σε σκοτεινά μονοπάτια...