Messages💋❤️

Κεφάλαιο 14

Ξέρω έχω πολύ καιρό να ανεβάσω απλά είχα ξεμείνει από ιδέες :) . Ελπίζω αυτό το κεφάλαιο να σας αρέσει και σόρρυ αλλά μέχρι το τέλος των εξετάσεων δεν νομίζω να ξανανεβάσω ....

1 μήνας αργότερα(because είμαστε μικρού μήκους και το βιβλίο θα τελειώσει στα 20-25)

Με τον Άλεξ είμαστε ξανά μαζί. Μετά από πολλά κλάματα , παρακάλια και τσακωμούς με έπεισε να τον συγχωρέσω αφού όπως μου εξήγησε ήταν φορτισμένος συναισθηματικά και αρκετά μεθυσμένος και πέρασε την Ελεάννα για εμένα.

Στην πορεία τα βρήκαμε και κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν.

Το κινητό μου δονείται . Μπέιμπι

" Νεφέλη;" ακούω την φωνή του από την άλλη μεριά του τηλεφώνου.

" Ναι;" ρωτάω βαριεστημένα αφού σήμερα είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι.

" Να έρθω από κει να δούμε ταινία;" με ρωτάει γλυκά και αφού χαζογελάω γνέφω λες και μπορεί να με δει.

"Αμέ" απαντάω απλά.

" Σε μία ώρα σπίτι σου." λέει και το κλείνει.

Μία ώρα.

Πηγαίνω στο δωμάτιό μου και ξεκινάω να ετοιμάζομαι. Φόρεσα ένα σορτσάκι αθλητικό nike σε μαύρο χρώμα.

Κάθομαι και περιμένω στον καναπέ του σαλονιού τον Άλεξ να έρθει. Περνάει μία ώρα, δύο....

Τον έχω πάρει άπειρες κλήσεις. Του έχω στείλει άπειρα μηνύματα ρωτόντας αν είναι καλά. Πού είναι..... Τίποτα.

Κατά τις 9 ακούω ένα δυνατό γδούπο έξω από το σπίτι μου και τρέχω έξω να δω τι γίνεται.

Βγαίνω στην αυλή και βλέπω δύο αμάξια να έχουν συγκρουστεί.

Πηγαίνω πιο κοντά και κόσμος έχει αρχίσει να μαζεύεται.

Στο ένα αμάξι είναι ο Άλεξ μου....

Γεμάτος αίματα και αναίσθητος .

Και στο άλλο η Ελεάννα, χωρίς καμία γρατζουνιά;

[.....]

" Γιατρέ πείτε μου τι έχει;" ρώτησα ανήσυχα τον μεσήλικο άνδρα που βγήκε από το δωμάτιο του Άλεξ.

Με κοίταξε στεναχωρημένος....

" Ο νεαρός έχει αμνησία. Λυπάμαι" είπε και έπεσα στο πάτωμα κλαίγοντας....

Όχι....Δεν μπορεί

Άλεξ POV.

Ξυπνάω και νιώθω έναν πόνο στο κεφάλι μου. Κοιτάζω που βρίσκομαι και καταλαβαίνω πως είμαι σε ένα νοσοκομείο. Πώς βρέθηκα εδώ ;

Η πόρτα ανοίγει και μία άγνωστη ξανθιά κοπέλα μπαίνει στο δωμάτιο.

" Μωρό μου!" αναφωνεί χαρούμενα και με φιλάει.

" Ποια είστε;" ρωτάω παραξενεμένος και σουφρώνει τα χείλη της.

" Ω αγάπη μου, είναι λογικό να μην με θυμάσαι. Τράκαρες και έπαθες αμνησία. Είμαι η Ελεάννα. Η κοπέλα σου" μου είπε γλυκά και ένευσα.

" Ώστε η κοπέλα μου; Και εμένα πώς με λένε;" ρωτάω καθώς δεν θυμάμαι το όνομα μου.

" Άλεξ. Σε λένε Άλεξ" μου λέει και με αγκαλιάζει.

ΜΠΟΥΜ! ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ ; Η ΕΛΕΑΝΝΑ ΔΝ ΕΧΕΙ ΓΚΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΤΟΝ ΑΛΕΞ

ΣΑΔ :(((((

Τα λέμε στο επόμενο Λαβς