Messages💋❤️

Κεφαλαιο 16

"Ελεάννα ποια ειναι αυτή;" ρωτάει ο Αλεξ την 'κοπέλα ' του

"Αυτή μωρό μου ειναι μια ηλίθια που ήθελε να σε πάρει από μένα" λεει και μουτρωνει .

Ο Αλεξ φαίνεται σκεπτικός όμως στο τέλος απλα γνέφει.

Προσπαθώ να φωνάξω. Να του πω ότι αυτή λεει ΨΕΜΜΑΤΑ

Όμως δεν μπορω.....

__________________________

Πετάγομαι ιδρωμένη από το όνειρο.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τα πάντα λευκά....

Και έπειτα θυμάμαι

Και αρχίζω να κλαίω. Να κλαίω πολύ.

Γιατί Ελεάννα γαμωτο σου;

Η πόρτα ανοίγει και βλέπω την Ελεάννα.

" εισαι κα-" ξεκινάει να λεει αλλά την διακόπτω

"Φύγε" λεω ήρεμα και παει να μιλήσει.

"Φύγε τωρα" λεω παλι ήρεμα

" Μα Νεφέλη...." Ξεκινάει να λεει αλλά σταματάει.

"ΕΙΠΑ ΦΥΓΕ" ουρλιάζω και αυτή τρομαγμένη φεύγει τρέχοντας

Ναι την έπιασε ο πόνος τωρα.

Μετα από ολα αυτά που μου έχει κανει θυμήθηκε να με δει.

Σκατα!

Δεν φτάνει που ειπε ότι ειπε στον Αλεξ

Τωρα θέλει να μου μιλήσει κι όλας.

Σηκώνομαι άργα από το κρεβάτι του νοσοκομείου.

Φοράω τα παπούτσια μου και ανοίγω αργά ν πόρτα .

Βγαίνω έξω και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο του Αλεξ.

Είτε με θυμάται είτε όχι πρέπει να δω πως ειναι....

Πάω να χτυπήσω όμως η πόρτα ανοίγει μόνη της και τον βλέπω να ετοιμάζεται να βγει εξω.

"Δεν κανει να βγεις έξω ακόμα" του λεω αγχωμένα και τον βάζω ξανά στο δωμάτιο

" που πας τέλος πάντων;" Τον ρωτάω σοβαρά και αυτός απλα γελάει.

"Να δω την Ελεάννα " απανταει απλα και πέφτει το χαμόγελο μου.

"Πως κανείς ετσι . Ούτε κοπέλα μου να σουνα" λεει πιο απότομα και χαμηλώνω το κεφάλι μου.

" σωστά " μουρμουρίζω ώστε να το ακούσω μόνο εγω .

Σηκώνω τη μάτια μου και τον κοιτάω στα καταγάλανα μάτια του.

"Χαίρομαι που εισαι καλα. Πρε...πρέπει να φύγω" λεω βιαστικά και τρέχω στο δικό μου δωμάτιο

Μόλις η πόρτα κλείσει πίσω μου , γλιστράω πάνω της και αρχίζω να κλαίω

Γεια σας μπουρεκάκια μου🍬

Κεφάλαιο 16🙎🏿

Τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλα

Πως σας φάνηκε;

Τα λεμε στο επόμενο 😪

Φιλάκια 💕

Τα λεμε το βράδυ με κεφάλαιο 17😏

Σπόιλ: ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ