THE OTHER SIDE

Κεφάλαιο 11

   Επιτέλους ξημέρωσε  δεν άντεχα άλλο να είμαι μόνη μου με τις σκέψεις μου.  Σηκώθηκα από το κρεββάτι μου και πήγα στην κουζίνα. Εκεί ήταν η μητέρα μου και η Τζέσικα.

  Μου φαίνεται περίεργο που είναι μαζί στο ίδιο σπίτι ή πρώην και η νυν γυναικα του μπαμπά μου και ζουν ειρηνικά, έστω και για λίγες μέρες.

  Μόλις με βλέπουν με καλημεριζουν και το ίδιο κάνω και εγώ. Η μητέρα μου σερβίρει ένα σωρό πράγματα και στη συνέχεια μου ετοιμάζει πορτοκαλάδα.

"Μαμά περιμένουμε και άλλους για πρωινό;" την ρωτάω γιατί έχει γεμίσει το τραπέζι με φαγητά και είμαστε μόνο τέσσερα άτομα.

"Όχι αγάπη μου, αυτά είναι για εσένα. Τώρα στην κατάσταση σου πρέπει να τρως πολύ καλά." μου εξηγεί και ένας αναστεναγμός φεύγει από το στόμα μου.

" Το ξέρεις ότι μάλλον δεν θα είμαι για πολύ καιρό σε αυτή την κατάσταση;" την ρωτάω γιατί έχω πάρει την απόφαση μου.

" Θέλεις να μιλήσουμε για αυτό; " με ρωτάει ενώ κάθεται απέναντι μου στο τραπέζι.

"Ναι, θέλω να το συζητήσουμε." λέω αποφασιστηκα.

"Ωραία, πες μου πως αισθάνεσαι για όλη την κατάσταση. Βασικά ας το πιάσουμε από την αρχή. Μίλησε μου για τον Νικ. Πως ξεκίνησε όλο αυτό, γιατί δεν μου είπες ποτέ τίποτα, και γιατί το ανεχτηκες τόσα χρόνια; "

Κουνιέμαι λίγο άβολα στην καρέκλα και στο μυαλό μου έρχονται μνήμες από την πρώτη φορά που με άγγιξε. Προσπαθώ να μην βάλω τα κλάματα για ακόμα μια φορά και στρεφω το βλέμμα μου από το προσωπο της μητέρας μου.

" Όλα ξεκίνησαν πριν 2 χρόνια όταν ήμουν 15. Ήταν η πρώτη φορά που με άφηνες μόνη μαζί του για σχεδόν μια μέρα. Θυμάμαι είχες πάει στην θεία και εμένα δεν με πήρες μαζί σου γιατί ήμουν στα πρώτα βήματα της μουσικής και με την δισκογραφική είχα πολύ δουλειά. Όλη την ημέρα αυτός με κοιτούσε πολύ έντονα και οι κινήσεις του ήταν αρκετά διαχυτηκες, προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πολύ μπορούσα στο δωμάτιό μου για να μην βρίσκεται δίπλα μου. Το απόγευμα είχα πάει στην δισκογραφική και όλα έγιναν όταν γύρισα σπίτι το βράδυ. " Καταπίνω με δυσκολία και νιώθω τον λαιμό μου να κλείνει από έναν αόρατο κόμπο που δημιουργείται.

" Το βράδυ λοιπόν είχε μαγειρέψει κάτι και καθησαμε να φάμε αλλά μέσα στο δικό μου φαγητό είχε ρίξει κάποιο φάρμακο που έκανε το σώμα μου να παραλύσει αλλά να έχω πλήρη αντίληψη του τι μου συμβαίνει. Έτσι είχε όλη την ώρα να κάνει τα πάντα πάνω μου χωρίς την δική μου αντίσταση να τον εμποδίζει. Ήταν το χειρότερο βράδυ της ζωής μου. Να κάνει όλα τα άθλια πράγματα στο σώμα μου και να μην μπορώ να τον αποθησω ή έστω να φωνάξω. Ο πόνος όταν μπήκε μέσα μου με την βία ήταν ο χειρότερος. Αν είχα φωνή θα με άκουγε σίγουρα όλη η γειτονιά. " τα δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε δίχως σταματημό.