brother. // harry styles. +18

three

Twist evindeki ilk akşam yemeği.

Annem, arabayı ahşap bir evin önünde durdurdu. Arabadan çıktığımda dağılmış olan parlak eteğimi düzelttim. Annem dış kapıyı açtığında alelacele peşinden girdim. Evin bahçesi geniş ve bakımlıydı. Ev ise dışarıdan iç ısıtıcı görünüyordu.

Annem kapı zilini çaldığında fazla zaman geçmeden Robin bizi karşıladı.

"Hoş geldiniz. İçeri gelsenize." diyerek kapıdan geçmemiz için onu daha çok araladı. İçeri girdiğimizde anneme, daha sonra da bana sıcak bir sarılış verdi.

Robin'i içeri doğru takip ederken, aynı zamanda da gördüğüm her şeyi incelemeye çalışıyordum. Her yer ahşaptan yapılmıştı ve ev oldukça sadeydi. Bu hoşuma gitmişti. Rahatlatıcıydı. 'Hoş dizayn' dedim kendi kendime. Burası için bir hayli para ödemiş olmalıydılar.

Oturma odasına girdiğimizde Robin gururla hazırlanmış masasının yanına geçti. Annem şaşırmış gibi görünüyordu.

"Tanrım... Robin, hepsini sen mi yaptın?" diye sordu masaya kocaman gözlerle bakarken. Onu böyle görmek kıkırdamamı sağlamıştı.

"Evet, hayatım. Hepsini ben yaptım." dedi Robin büyük bir gülümsemeyle. Belli ki annem için ilk defa yemek yapmıştı. Çünkü annem şuan tam anlamıyla büyülenmiş gibi görünüyordu.

"Hadi artık oturalım, yemek hakkındaki yorumlarınızı çok merak ediyorum doğrusu."

Annem ve Robin yine yan yana otururken, ben de tam karşılarına oturdum. Fakat bir eksiklik hissederken, bu eksikliğin sadece Harry olduğunu fark ettim.

"Harry nerede?" diye sordum kendime hakim olamayarak. Ses tonumun ve yüz ifademin meraklı çıkmamasına karşı özen göstermiştim.

"Tam arkanda." dedi Robin işaret parmağıyla arkamı göstererek. Gösterdiği yöne döndüğümde Harry'i orada gördüm. Daha sonra onun yanımdaki sandalyeyi oturmak için geriye çekişini izledim. Önümdeki masada duran bıçak ile kendimi kesmeyi diledim.

"Birileri beni özlemiş, herhalde." dedi Harry yerinde iyice yerleşirken. Alt dudağımı ısırarak başımı öne eğdim. Annem ve Robin ise Harry ile oluşan ufak sohbetlerimizden oldukça keyif alıyor gibi görünüyordu. Belli ki ikisi de çocuklarının kaynaşmasını izlemekten oldukça mutluluk duyuyorlardı. Ama her şey onların gördüğü gibi değildi. Bu sadece kitabın ön kapağıydı. Harry bana daha farklı bir şekilde yaklaşmıştı. Ve ben ona izin vermiştim. Bu sadece onun hatası değildi, -ki buna hata demek bile istemiyordum. Tüm gece onu düşünmekten gözlerime uyku bile girmemişti. Ona daha yakın olmanın nasıl bir his olacağını düşündüm. Onun hayatından biri olmanın nasıl hissettireceğini merak ettim. Ve bu çok korkuttu. Başka hiçbir şey beni bu denli korkutamazdı.

Robin hazırladığı tüm yemeği bir tabağa çeşit çeşit sığdırmıştı. Tabakta duran hiçbir şey tanıdık gelmiyordu gözüme. Bunu düşünmemin hemen ardından Robin, bunların Fransız usulü yemekler olduğunu detaylıca bize aktarmıştı.

Bütün yemeklerin tadına baktım ve hepsi gerçekten güzeldi. Kolay kolay yemek beğenen biri olmadığımı biliyordum, buna rağmen hepsinin harika olduğuna yemin edebilirdim. Robin hakkında bir şey daha öğrenmiştim. O inanılmaz bir aşçıydı.

"Ellerinize sağlık, çok güzel olmuş." dedim Robin'e içtenlikle.

"Teşekkürler, kızım. Beğenmene çok sevindim."

Ve ben hayatımda ilk kez bir adamın bana karşı dudakları arasından çıkan kızım kelimesine tanık oldum. Bu garipti. Babam olan kişiyi tanımıyordum, görmemiştim, nasıl bir insan olduğunu bilmiyordum. Fakat karşımda henüz yeni tanıdığım bu adam, bana babam gibi hissettirmişti. Hayatım boyunca bunun eksikliğini hissetmemiştim. Babasızlık. Bunun nasıl bir şey olduğunu bile bilmiyordum. Çünkü varlığının nasıl bir his olduğunu bilmiyordum. O halde zaten olmayan bir şeyin yokluğunu nasıl hissedebilirdim?