Genelde kimse anlamasın diye üzgün olduğumuz halde gülmeyi tercih ederiz.Sonra üzüldüğümüzü belli etmediğimiz olaylara çok ama çok küçük bir olay daha eklenince bir ağlama patlaması yaşanır.Gözlerden yaşlar istemeden süzülmeye başlar.Aslında bir insan ağlarken yanında bir arkadaşı falan olursa her bir söz söylemeye çalıştığında ağlaması daha çok şiddetlenebilir.İnsan ağladıktan sonra kendini daha çok rahatlamış hisseder.Bazen diyorum ki keşke hep küçük bir çocuk kalsaydım sadece şeker,çikolata ve oyuncak için ağlasaydım.Ben küçükken çok ama çok sevdiğim bir oyuncağım vardı.Abilerim ise bazen şaka yapmak için oyuncağımı alıp saklarlardı.Sonra da yanıma gelip oyuncağın hedefe kitlendi ateş sesi çıkarıp beni ağlatırlardı.Küçükken bir dizide duymuştum iki kişi(bir anne ile küçük bir çocuk) konuşuyordu.Anne kızına sana bir şey diyecem ama üzülme diyordu,kız başını tamam anlamında salladı.Anne "bak abilerini çok sevdiğini biliyorum ama artık onlar başka yerlere gitmek zorundalar,ama arada bizi görmeye gelecekler"der kız ağlamaya başlar.Sonra bölüm bitiyordu.Ben o kadar etkilenmiştim ki böyle her abilerimi gördüğümde ağlamaya falan başlıyordum.Bana gitmeyeceklerini anlatana kadar her gün ağlamıştım.Ama şimdi önceden olanları hatırladığımda gülüyorum.Demem o ki hiçbir acı sonsuza kadar sürmez.Önceden sizi üzen,ağlatan sözler,gün gelir gülmenize sebep olur.
Bu bölümü yazma sebebim Kolpa grubunun dün çıkardığı şarkıydı.Şarkının ismi "Bu Son Olsun",dinlemenizi tavsiye ederim.Ben o şarkının bir cümlesinden çok etkilendim.Şarkıda "doğarken ağladı insan bu son olsun,bu son."diyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O zaman bugün bir değişiklik yapalım,insanlara güzel bir hediye verelim.Üstteki resimde de yazıldığı gibi en güzel hediye samimi tatlı bir gülümsemedir.
