Mahal Ko O Mahal Ako [REVISED]

chapter50: kung sana lang..

jeydi POV

nagulat ako ng tumawag si henry  months na okey na ako kesa dun samga naunang month na sobrang miserable ko.

pinapunta niya lang ako sa park , oo kinakaban ako kase kahit naman pumapasok ako di ko na siya nakikita. kung makakikita ko naman siya marami siyang kasamang babae. tss lodi is life.

"bakit ka tumawag?" bungad ko, nakatulala parin ako sakanya jusko gumwapo ba siya?

"take a sit first" shet umi- english.

bakit ba lahat ng nadidikit sakin nag i-english haha alam naman nilang warzone kami ng english teacher namin e.

shempre umupo ako kahit naman sinabi kong magmomove on ako di ko naman nakalimutang si henry ang naging parte ng buhay kong magulo,at nung umalis siya mas lalong gumulo..

"gusto ko lang na sa saglit ko dito sa pinas makapagbonding tayo" sabi ni henry

san naman siya pupunta?

"san kaba pupunta?" di ko maiwasang magtanong.

"sa ibang bansa, pero uuwi naman ako." sabi niya

tumango lang ako

"tara nauubos yung oras kain muna tayo kahit kelan talaga lagi kang late sa usapan tss tss" sabi niya sabay gulo sa buhok ko.

"sinabing di ako aso potek" sabi ko.

nagulat ako ng hawakan ni henry ang kamay ko HHWW ba jusko. kala ba niya kami pa?

"manong isa nga non" turo ni henry dun sa calamares.

eto yung binilhan namin non, hindi pa kami non e..

"ser kayo na ho?" tinignan ako ni henry.

"ex na manong sayang hindi kami nakapunta dito nung kami pa" sayang!

"ayy sayang ser bat pinakawalan mo si maam?" sabi ni manong ayan basag ka kupal.

"may mga bagay kase na kahit ipaglaban mo---"

"kase manong ah family problem" putol ko sa sinasabi niya.

ayokong marinig yun okey na yung ganto lang kami hindi naman sa nag aassume pa ako, yun bang okey ng ako yung niloloko niya kesa sa ibang tao.

umupo lang kami sa malapit na mga batong pwedeng upuan malapit dun sa pagkain. wala ng umiimik tahimik na nga e.

pero okey lang sakin, pero pag si layne ang tahimik na ganyan nako paktay na. ayy shet bakit ba ako puro layne.

"so kamusta na kayo nung fiancé mo?" tanong niya.

"okey lang di na siya masungit di tulad nung first day" sa totoo nga naging buddy kopa siya e.

"tuloy ba ang kasal niyo? shet imbitahan moko ah" masaya na talaga siya. okey narin to.

"oo ba kaso di pa nagpopropose shet joke lang" sabi ko sabay tawa.

"loko ka talaga bat di ikaw ang mag aya tutal brusko ka naman" sabi sabay hagalpak.

"bwiset! shempre ko siya parin no para desente wala ka talagang utak" sabi ko sabay pout

"pero seryoso ayain mo na siya mukang habulin eh" sabi ni henry.

"ng ano? ng aso? tss di yan akong bahala lahat ng haharang hampasin natin ng cactus" sabi ko. tumawa ako at tumawa rin siya.

sa loob ng 2months eto yung tawang namiss ko pero di naman na maibabalik yon ang kailangan namin magmove on magtulungan hindi yung puro heart breaks.