The destined maid

proud●.●

    Flashback          
                      
"Papa tama na po! Ayoko na po masakit po!"

Pag mamakaawa ng isang bata sa kanyang mata habang wala tigil sa pag palo ng latigo sa likod ng bata

"Kulang pa yan! Wala kang kwenta diba sabi ko sayo kailangan may pagkain na pag uwi ko!" Sigaw ng ama habang patuloy parin nyang sinasaktan ang kanyang anak

"Papa wala na po kasi tayong pera namalimos pa po ako! Sorry po papa hindi na po mauulit" pag mamakaawa ng bata sa kanyang ama ngunit walang epekto ito

"Dapat sayo mamatay! Wala kang kwenta!" Sabi ng kanyang ama hanggang sa kumuha ito ng tubo at--

End of flashback

"AHHHHHHHHHH!" tinakpan ko agad ang bibig ko para mapigilan ko ang sarili ko

Bangungot nanaman, tumingin ako sa oras at ng makita kong 2:12 palang umupo ako habang hinahabol ang hininga ko

Tinry ko matulog ulit at sa pangatlong beses nakatulog ako

Maaga akong gumising at nagluto ng almusal arrghhh antok na antok parin ako hindi kasi ako makatulog pagkatapos nya sabihin yon ang angelic ng mukha pero demonyo yung ugali °~°

Tapos na akong magluto at tatawagin ko na sana sya ng may narinig akong mga yapak ng paa pababa ng hagdan

Kinakabahan ako na baka...hindi nya magustuhan itong luto ko nanghihinayang ako kung itatapon ko ito

Dahil sa mahabang pakikipag usap ko sa sarili hindi ko namalayan nasa harap ko na pala sya

"Are you done?" Tanong nya

"S-sorry po may iniisip l-lang po ako"

"I don't need your explaination i just want you to answer yes or no is that hard? Mga wala kasing pinagaralan palibhasa mga---"

"Mga mahihirap kasi" ako na mismo ang tumapos sa sasabihin nya dahil alam kong lalaitin nya nanaman ang pagiging mahirap ko at halatang nagulat sya sa sinabi ko at napatingin sya saakin

"Sge sir kain na po kayo ng almusal nyo remember breakfast is the most important meal! Ni-research ko pa yan!" Sabi ko at ngumiti na para bang walang nangyare

tinuruan ako ng nakaraan ko na ngumiti at magsinungaling sa tao na okay lang ako at masaya pero alam ko na kapag tinitigan ako ng matagal ng isang tao makikita nila sa mga mata ko ang pait at lungkot nito kailangan ko lang hanapin yung tao na iyon

"Tch. Wala akong pake sa mga sinasabe mo at lalo na sayo" sabi nya at umupo na

"Ouch. Ang sakit naman sir" at nagkunwari pa akong nasaktan habang nilalagyan ko sya ng pagkain

"Tss. Just do your work masyado kang makulit!"

"That's me!" Sabi ko at ngumiti ng malapad at matamis

Tinignan nya naman ako ng masama yung tingin na 'kung hindi ka aalis dyan hindi mo na makikita pamilya mo'

"Sabi ko nga aalis na goodbye sir happy eating like aling maring!"  Saka ako umalis na at naglinis ng buong bahay

Jusko ang dami namang kalat dito pasukin ko nga yung room nya siguro parang ni-yolanda toh

Pag bukas ko palang ng pinto ay baho na agad ang sumalubong saakin

Teka.....ang daming pizza?! Yak! Bulok tapos ang daming damit na maruruming damit ano ba toh?!

1hour later....