Evet biliyorum arkadaşlar çok kısa yazıyorum ama bu benim ilk kitabım ve buralarda yeniyim bu yüzden yeni bölümleri daha uzun yazacağım. Yeni bölümler daha heyecanlı olacak çünkü yaz geldi.
Sabah uyanmak ahhh zulüm gibi. Servise bin okula gel falan hergün aynı. Farklı olan başka bir şey vardı. O da Burak'ın sınıfına gitmiştim. Aslı Burak'la aynı sınıftaydı. Aslı'yı biliyorsunuz Kaan'ın eski sevgilisi benim de eski arkadaşım.
-Naber Aslı?
+Vayy Nerelerdesin? Seni uzun zamandır görmüyorduk.
-Sanırım biraz öyle oldu. Güldüm.
+Ee ne sormaya geldin? Güldü.
-Ya Burak geldi mi??
+Hayır da neden sordun ayrıldınız sanıyordum. O pis sırıtmayı attı.
-Evet ayrıldık ama hala arkadaşız yani.
+Hımm peki. Hala sırıtıyordu.
-Off sana vakit harcayamam şimdi. Gülümsedim.
Burak'ı arasa mıydım yoksa süpriz ben geldim diye çat kapı gitsemiydim. Sanırım aramıyacağım. Öğleden sonra okuldan çıktım ve hastahaneye gittim. Annesi oradaydı ama Burak yokdu. Babasına nereye gittiğini sorsum. Ama o da bilmiyordu. Bir mesaj gelmiş ve çıkıp gitmiş. Acaba kimden gelmişdi o mesaj ve ne hakkındaydı. Burak'ı aradım ama yüzüme kapattı. Tekrar aradım telefon kapalıydı. Mete'yi aradım. O da açmadı. Mesaj attım "Burak'ı çok merak ediyorum bir şey mi oldu lütfen mesaj at." Cevap bi on dakika sonra geldi "Burak kavga etti biraz dayak yedi. Şu Eskici Cafe varya orda bir tanıdık var. Ordayız. Gelsen iyi olur. Bir derdi var ama söylemiyor."
"Kimle kavga etti." Cevap gelmedi. Kimdi acaba. Öylesine birine mi çatmıştı yoksa. Off o değildir inşallah.
Kafe yakındı, yürüyerek varmıştım. İçeriye girdim ve evet ordaydı yüzüne buz tutuyordu.
-Burak
+Ah hey senin ne işin var burda kimden... Mete sana haber verme demişdim.
-Ver şu buzu bana. Çok acıyor mu?
+Neden geldin.
-Nasıl ? Neden geldin derken.
+Biz ayrıldık bunu unutuyorsun sanırım. Ben unutmuyorum bunu bil. Git burdan.
-Ama noluyor anlayamıyorum.
+Sana güvenmek istiyordum ama ben tam bir salakmışım.
-Kendini iyi hissetmiyorsun sanırım ondan dimi. Çocuklar sizler de bir şey desenize. Niye bakıyorsunuz. Heyy size diyorum.
+Gitsen iyi olur.
-Ne gerçekten mi?
+Evet.
Noluyordu ya kendimi çok kötü hissediyordum. Biri dokunsa yada sorsa ağlamaya hazırdım. Çok kötü olmuştum. Okul daha bitmemişti. Birileriyle konuşmam gerekiyordu. Okula doğru gitmeye başlamıştım. Karşıma Kaan çıktı.
-Heyy noldu sana?
+Konuşmasak.
-Hadi ama anlatabilirsin bana.
+Ya lütfen git. Artık çok geçdi. Ağlamaya başlamışdım.
Bu olsun istemezdim ama çok geçti, ağlıyordum ve Kaan'a sarılıyordum. Çok dolmuştum. Dayanamıyordum artık. Birden kendimi çektim ve arkama dönüp gidiyordum. Heyyy tam arkamda Mete vardı ve bana bakıyordu. Acaba ne zamandan beri beni izliyordu. Off eve gitmek istiyordum. Dolmuşa binmiştim. Kendimi tutamıyordum. Ağlıyordum. Millet bana bi tuhaf bakıyordu. İlk kez mi ağlayan bir insan görüyorlardı. Eve gelmiştim. Annem anlamıştı benim halimi ve konuşmaya başladım. Annemle konuşmak her zaman beni iyi hissettirirdi. İyiki vardı.
