Avondrood

XXXII

Pijn schoot door haar kuit heen, recht omhoog. Ze schreeuwde, maar de schreeuw smoorde toen de wolf luid begon te grommen, alsof hij zei dat ze moest op houden. Ze moest stil zijn. Sienna huilde, maar in stilte. De wolf keek haar indringend aan. Had hij überhaupt wel gevoel voor spijt? Was hij bewust van wat hij deed?

Haar kuit gonsde. Ze voelde hoe het warme bloed langs haar kuit naar beneden liep. Ze wilde niet bewegen, bang dat de wolf dan iets zou doen.

Hij stond daar maar, over haar heen gebogen. Het leek alsof hij nadacht. Wat was het plan? De wolf kwam dichterbij. Langzaam bewoog hij zijn grote kop naar haar gezicht toe. Sienna kneep haar ogen dicht en luisterde. Ze voelde zijn hete adem op haar gloeiende wangen. Haar haar bewoog op het ritme van zijn adem. Ze rook zijn wolvenlucht. Een combinatie van bloed, dood en nacht. Ze hoorde zijn hart klompen. Ze hoorde hem ademen. Ze hoorde hem zacht grommen.

Nu komt het, dacht Sienna. Nu gaat hij mijn keel doorbijten.

Maar hoe lang ze ook wachtte, hoe goed ze ook luisterde en voelde, de wolf kwam niet dichterbij. Heel even raakte hij met zijn neus haar wang aan en bewoog zich toen weg van haar. Sienna opende angstig haar ogen en zag hoe de wolf van haar afstapte en een halve meter van haar vandaan op de grond plofte. Hij lag daar, op de grond, intens naar haar te kijken. Sienna keek terug, recht in zijn bijna lichtgevende goudgele ogen. Ze stonden rustig. Niet moordlustig of vurig. Gewoon relaxed.

Ze krabbelde wat meer overeind en ging wat comfortabeler zitten. Wat was er aan de hand? Waarom was ze nog niet dood? Wat was zijn plan?

De wolf had niet bewogen toen Sienna van houding was veranderd. Ze wilde graag naar de wond kijken. Ze trok haar knie op en inspecteerde de bijtwond in haar kuit. Er zat een behoorlijke bijt in. De vier hoektanden hadden haar huid doorboord en nu zaten er vier gaatjes in haar kuit. Het brandde, jeukte en bloedde. Een klein stroompje bloed liep over haar kuit en drupte op de grond. Haar jurk was met modder en bloed doordrenkt, vooral de onderkant. De bovenkant was smerig van de nachtdauw en de boom waar ze onder had gezeten, de hele nacht.

Ze voelde zich niet goed. Ze was nerveus, opgelucht en ze had het erg warm. Ze keek naar de wolf, maar die leek meer in slaap te zijn gevallen. Dat was dus Het Beest, waar iedereen zo bang voor was. Een gigantische wolf. Hij was groter dan de meeste honden die ze in het dorp hadden lopen, maar ook niet heel veel meer. Al kijkend naar de wolf, stond Sienna op. Meteen toen ze stond, schoot de kop van de wolf omhoog en gromde met zijn tanden bloot luid naar haar.

Sienna schrok en viel bijna achterover tegen de boom aan. 'Goed dan, ik blijf wel zitten.' Sienna ging weer op de koude, vochtige grond zitten en keek naar de wolf, die zijn kop weer op de grond legde en rustig op de grond lag te wachten. Sienna zuchtte en scheurde een stuk van haar jurk of. 'Sorry mam,' fluisterde ze, terwijl ze het witte stuk om haar kuit heen bond. Ze wilde er liever geen vuil in krijgen. Straks ontstak het nog.

Ze voelde zich niet zo best. Het liefst wilde ze gewoon gaan slapen. Ze was moe, kapot door alel commotie van de dag, maar ze durfde niet. Wat als de wolf wachtte tot ze sliep en dan haar keel zou doorbijten. Misschien was dat maar beter ook. Dan zou ze er minder last van hebben. Ze legde haar hoofd tegen de boom en staarde in de donkere nacht. Haar kuit prikte, jeukte en bloedde nog steeds. Ze had het brandend heet. Ze bleef rustig zitten, tot er iets zou gebeuren. Maar wat, wist ze niet.

De hitte verspreidde zich langzaam door haar lichaam, als lava over het land. Haar ademhaling werd steeds dieper en zwaarder. Hoe kon het steeds warmer worden, terwijl het steeds meer af zou moeten koelen?

De jeuk verspreidde zich door haar lichaam, van haar kuit naar boven. Ze krabde, maar ze kon er niet bij. 'Ah!' riepze uit. Ze kon het niet stoppen. Ze beet op haar lip. Ze proefde bloed.

Even keek ze naar de wolf, maar hij leek in slaap te zijn gevallen. Ze hees zichzelf omhoog, met een nauwlettend oog op de wolf. Hij bewoog niet. Was hij dan echt in slaap gevallen?