CHAPTER 11

20 3 0
                                    

Pagtakbo ko nakasunod pala si Yoongi saken, pasakay na sana ako kaya lang hinila niya ko para hindi ako makasakay sa taxi

"Suga ano ba!" maiyak iyak kong sabi

"Bat ka umalis?" ugh ano ba tong taong toh!

"Suga hindi mo ba naiintindihan! Ansakit eh! Bakit kailangan niyang gawin yun! Sinaktan niya ko tapos ganto!"

"Akala ko ba moving on ka na?"

"Moving on Suga hindi moved on, magkaiba yun! So please let me go?"

"Ayoko, I won't let you go, aakyat tayo sa taas lilinawin natin toh" ugh hindi niya ba ko naiintindihan, nagpahila nalang ako sakanya, pagakyat namin, nakatulala silang lahat, hindi alam ang gagawin

"Jimin, care to explain?"mahinahong sabi ni Yoongi

"Wala akong dapat iexplain"

"Wala! Eh bat mo siya hinalikan? Andami namin dito sampu pa yung natira, bakit siya ha! Hindi mo ba naisip yung mararamdaman niya?" inis na tanong ni Yoongi, I held his hands para kumalma siya, I know andaming nakatingin at nagtataka, pero miski ako hindi ko rin maintindihan

"I just want to" and there kumawala si Yoongi sa hawak ako at sinuntok si Jimin, wala akong magawa, nakatulala lang ako sakanila, hindi ko alam yung gagawin, I just to be out of here, nagulat nalang ako ng hilahin ako palabas ni Yoongi kasama sila Fall, paguwe sa bahay pumasok kami sa bahay, nagulat ako niyakap ako ni Yoongi

"Sorry hindi ko matanggal yung sakit na binigay ni Jimin.."

"Its ok, pero bat mo siya sinuntok? Ako dapat gumagawa nun eh" kumawala siya sa yakap niya sakin

"A-ah yun ba? Eh k-kase napikon ako eh, sinasaktan niya yung taong mahal ko... I mean yung best friend ko." akala ko kung anong mahal eh, niyakap ko ulit siya ng mahigpit

"Salamat ah, I owe you one... masusuklian ko din yan" ginantihan niya yung yakap ko at sinabing

"Pwede mo naman nang bayaran eh" kumawala ako sa yakap

"Paano naman?"

"Mag- move on ka na kay Jimin, don't thin k of him, when you are with me, kung kelangan ako nalang isipin mo" ok... what was that, pero kung to yung paraan para makalimutan ko si Jimin go lang ako, and hindi ko naman siya pinilit gawin toh eh, he volunteered

"Great let's start tomorrow" hala bukas agad agad!

"Oh mukhang nagulat ka, maganda ng maagapan yung duguan mong puso" sabagay may point siya ah... pagtapos namin magusap napagpasyan nan niya umuwe, halos hindi ko na pinansin sila Fall pero mukhang naintindihan naman nila, sinabi din nila saking uuwe na sila bukas, tinanguhan ko lang sila... nagtanggal na ko ng bracelet at hikaw ng may nakapukaw ng pansin yung isang necklace sa sa jewelry box ko kinuha ko ito at may mga alaalang bumalik sakin

Flashback...

"Hoy Bat niyo siya inaaway? Gusto niyong isumbong ko kayo sa teacher natin?" pagkasabi niya nun agad tumakbo yung mga bata na nangaaway sakin, he's like superman, ang tapang niya

"Ok ka lang? mga bully talaga sila...Ako nga pala si Kim Namjoon" at inoffer niya yung kamay niya para tulungan ako tumayo, then he smiled, yung dimples niya... kasing lalim ng dimples ni Yixing yung kapitbahay namin haha

"Ako si Autumn Jade Lopez hindi ako korean nandito ako kase andito yung papa ko sakanya muna ako ngayon, broken family kase kami eh" sabi ko sakanya, simula nun lagi na kami magkakasama, kasama din namin minsan sina Chanyeol oppa, Baek oppa, at Yixing oppa, naging magbebestfriend kame hanggang sa gumraduate kaming elementary.. Maggrade 7 na sana ako kaya lang sabi ni daddy kailangan ko na daw pumunta ng pilipinas kase mas safe daw ako dun, doon daw muna ako kay mommy tumira, naputol na communication namin nun, hindi na rin kame nagkita kita..

Yun pala yung sinasabi ni Namjoon, omooo I must tell it to Yeollieeeee, I fished my phone and dialled Yeollie's number, wala pang two rings sinagot na niya

"Yes? Gwapong Chanyeol here"

"Kapal mo ah"

"Bat ka ba napatawag kase?"

"I found him, naalala mo yung lalaking nagtatanggol sakin nung elementary?"

"Oo si dimples number 2 o sino siya?"

"Si Kim Namjoon pala siya, oh diba? Small world, kasama mo ba yung dalawa let's meet him up tomorrow"

"Ay gusto ko yan sige sige, saan?"

"Sa Star Café nalang"

"Sige see you bukas, istorbo ka ng tulog eh"

"Sorry na nga I just got excited see you mossaenggin" hahahaha namiss ko siya asarin

"Ikaw yung mossaenggin!" aba binabaan ako haha pikon talaga

Kinabukasn paggising ko wala na sila Fall, pero nagiwan sila ng sticky note sa lampshade, na maaga daw sila aalis at magingat daw ako, after ko mabasa yung walang ayos ayos akong lumabas ng kwarto nagulat ako ng makita ko kung sino mga tao sa labas, napapasok ulit ako ng kwarto ko para nagayos pano naman kase bubungad sayo si Yoongi, Namjoon, Chanyeol, Baekhyun, at Yixing. Shocks ano nangyayare sa mundo, paglabas ko ng kwarto todo asar sila sakin, kesyo bat may susi si Yoongi sa unit ko, kaya daw pala maagagang umaalis si suga sa dorm nila, ang panget ko daw, magayos naman daw ako ganun ugh nakakahiya talaga yun lamunin mo na ko lupa

"I miss you little cry baby hahaha" sabay hug nilang apat

"Heh, little kase ang tatanggkad niyo! Bad kayo" at naghug din ako sakanila, I almost forgot na andito pala si Yoongi

"Oo nga pala Yoongi Mga kababata ko sila, elementary days" tinanguhan lang niya ko atska pumunta sa kusina, nagkulitan lang kaming lima ng mapansin kong lumalamig sa unit ko, kaya I excused myself sa kanila at lumapit sa kusina

"Hey are you ok?" tanong ko

"Ok lang ako, bumalik ka na dun, catch up with them" ok lang daw hindi nga siya makatingin sakin

"Weh? Eh bat ang cold mo saken, nagiging ganyan ka lang naman pag may mga lalaki akong kasama eh"

"You don't get it do you?" pasigaw niyang sabi saken

"No I don't get it, kaya explain it to me"

"Mahal kita Jade! Kaya ako laging nasa tabi mo, I don't want to see you hurting, I don't want to see you crying, I hate to see you getting close sa mga lalaki, selfish na kung selfish pero gusto ko ako lang bukod sa dad mo ang lalaki sa buhay mo!" nagulat ako sa mga sinabi niya and it left me dumbfounded

Passer ByTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon