Hayatımın Yalanı

Ben Lena. Düzenli bir hayatı olan 17 yaşında sıradan sayılabilecek bir kızım. Babam arkadaşlarımı tanır, sinemaya giderim, alışveriş yapmayı severim. Dışardan hayatım o kadar harika görünüyor ki... Marka kıyafetler, son çıkan çantalar, en güzel ayakkabılar belki de herkesin hayali. Bunlar çok güzel hepsi iyi hoş ama hayatımın birileri tarafından yönlendirilmek zorunda olması beni mutsuz yapıyor. Her ailede vardır ama bizde dozu kaçmış durumda "Elalem ne der?" lafı kullanılıyor. İnsanların ne söylediği önemli fakat artık bu hayatınızı kısıtlar duruma gelmişse bir şekilde ne kadar zengin olursanız olun, ne kadar iyi giyinirseniz giyinin mutluluğunuzu da kısıtlar duruma geliyor. Bu paranın kaynağı nerden geliyor diye merak ediyorsanız sorunuzun cevabının arkasında "otoriter be başarılı bir baba" var. Babam mimar, bundan 18 sene önce yani ben doğmadan önce kendi babasının -ki benim de büyükbabam- şirketinin başına geçmiş ve işleri giderek büyütmüş. Tahmin edebildiğiniz gibi mimarlık aile mesleği haline gelmiş durumda ve yine tahmin edebileceğiniz gibi bingo babam benim de mimar olmamı istiyor. Babamı çok seviyorum beni tek başına büyüttü ve tabi bir de abimi. Leonardo. Yaşça benden büyük fakat olgunlaşamamış abim. Hayır hayır şaka yapıyorum her abi kardeş arasında olabilecek şakalar. 22 yaşında ve çok uzun bir süredir mimarlık okuyor. Üniversiteyi çok seviyor olmalı ki her sınıfı tekrar okuyor. Pahalı ve kaliteli bir okula gidiyor fakat halinden çok memnun değil. Derslerine çalışmıyor ve babamla sürekli bu yüzden kavga ediyor. Babamla arası iyi olmadığı için eve gelmiyor biz de ancak okuldan sonra buluşabiliyoruz. Anneme gelirsek... Pekala onu tanıdığım söylenemez. Ben henüz iki yaşındayken öldüğünü biliyorum. Çok güzel bir kadınmış, yetenekliymiş. Çello konusunda doğuştan bir yeteneği varmış. Kitap okumayı çok severmiş. En çok Dostoyevski ve Kafka okurmuş. Bunlar dışında bildiğim hiçbir şey yok annemle ilgili. Kalan eşyaları arasında da dört tane fotoğraf ve çevresi parlak taşlarla çevrili mavi bir kolye var. Annemin konusu çok açılmaz evde de. Babamın üzüldüğünü düşündüğüm için bende soru sormam pek fazla. 

 Tamam lise hayatıma gelirsek. Ne diyebilirim ki içi kitaplarla dolu dolapları ve gösterişli koridorları olan pahalı bir okulda mimar olmak için yetiştiriliyorum. Parlak notlar, iyi arkadaşlıklar. İyi bir kaç arkadaş diyelim en iyisi genelleme yapmayı pek sevmem. Hayatım bu düzende gidiyor. Size anlatabileceğimin hepsi bu. Şimdilik...

Merhaba! Bu benim ilk hikayem ve ilk hikayemde ilk bölümü tanıtım olarak yazmaya karar verdim. Tabi ki olaylar giderek ilgi çekici olacak fakat ilk bölüm biraz karakterleri tanıyın istedim :D Eksiklerimi, istediklerinizi söyleyip bana ve hikayeye yön verirseniz çok mutlu olurum. Lütfen oy vermeyi unutmayın, şimdiden teşekkür ederim :D