May Sweldo Ang Mga Paasa #PrimoAwards2018

Chapter 22:One Last Cry

ZOEY'S POV

Si Xie ang humawak sa balikat ko.
Dala ang pinakamasamang mensahe sa buong buhay ko.
Napalingon ako at nakita ko ang aking bestfriend.

"Zoey patay na si Liam!"

"Hindi,hindi yan totoo.Magkikita pa kami."

"Totoo."
Dahil sa nagpakita ng senyales ng pagtangis si Xie ay doon na lamang ako nag-umpisang sumigaw.

"Liaaaaaam............huhuhuhhuhuhu."

Ang sakit-sakit at parang tumigil ang lahat.

Dahil sa kirot at paninikip ng aking dibdib ay di ko napigilan ang paghagulgol sa kalungkutan.

Ang aking mata ay patuloy sa pag-agos sa luhang walang humpay.

Nabitawan ko ang aking cellphone.

Nanginginig ang aking tuhod at napaluhod sabay akong niyakap ng bestfriend ko.

"Matagal na siyang patay! Limang taon na ang nakalipas."
-Xie

"Huhuhuhuh.Ayoko na mabuhay Xie!"-Zoey

"Huwag kang sumuko Zoey dahil nandito ako para sayo."
-Xie

Nanghihina na ako at sinamahan ako ni Xie para bumalik sa Aklan.

Aking iniisip ang lahat na sana'y isa lamang itong panaginip.

Dumating na kami sa Aklan.

Pinuntahan ko ang lugar kung saan nakatirik ang aming bahay dati.

Isang bahay kubo ang nakatirik diyan.

Ngunit wala na ang lahat.

Dahil isang malaking bahay ang pumalit sa lugar.

Kumikinang ang gate.

Marami ang mga ilaw at pawang mansiyon ang aking nakikita.

Nagdoorbell ako sa napakagandang bahay.

Nabulantang ako sa nakita ko si mama.

Napaiyak si mama ng makita niya ako at niyakap ng walang pag-aalinlangan.

"Anak bakit ganyan ang mukha mo,bakit ka umiiyak?"-Mama

"Pumasok kayo sa loob."-Mama

Nakatulala lang ako at walang ibang kahilingan kundi pahinga.

Agad ako hinimatay dahil sa mga sunod-sunod na malas na nangyayari.

Wala na si Liam. T__T

Wala na ang taong karamay ko sa kasiyahan.

Wala na ang taong pinadama sa akin ang tunay na kaibigan.

Wala na ang lalaking naging parte ng buhay ko.

Halos tumigil ang mundo ko.
___________________________________
7AM na ng umaga

"SAAN ako Xie?"