Faded

Phase 3

As I was walking in the city, hindi ko pa rin maalis sa isip ko yung nangyari that time.
Sobra akong naguguluhan kung sa akin ba sya nakatingin, it feels weird kasi I saw him smirk, or may be its just my hallucinations.
O baka naman napasmirk sya kasi mukhang tanga yung dalawa kong kaibigan HAHAHA.
Hayyyy ewan, bahala na nga.
If Lhev didn't snap her fingers in me, baka nagkatitigan pa kami ng matagal.

Tapos nung saktong titingnan ko sya ulit, I was so sad that no one is there staring at me coldly.
Nakakalungkot lang kung nag-aasume ako na nakita nya ako, tapos hindi naman pala.
What would I do diba ? Gustung-gusto ko lang naman na may makakita sakin e.
Nobody can judge me easily, you guys are not in my situation.
Kahit na mukha akong tangang palakad lakad dito ng wala namang nakakakita, sometimes I enjoyed this moment.
I can do anything I want.
Kayang kaya kong titigan ang magjowa kung ano ang kanilang ginagawa and try to show my grimace without seeing by them.
Kagaya nitong dalawa na 'to na kung magharutan eh akala mo sila lang ang tao dito.
Hallleerrrrrrr!!!!
I positioned myself in front of them, saying na "lolokohin ka lang nyan" why laughing as hard as I can.
Hindi ko alam pero, ang saya e HAHAHAHAHA.

Hanggang sa nagsawa na lang ako kakatrip and decided to go back in the place where I am staying.
Ilang araw pa lang ako namumuhay mag isa, pero it feels like a years for me.
Kung hindi lang 'to para sakin at sa mga taong nagmamahal sakin, I chose to gave up.
Pero wala eh, it's not just I have to, but because I need to.
I switched off all the lights and get a candle to give me a light I want, not too glow but perfectly suits to lighten the dark atmosphere.
That's all I want. Yung tahimik lang, walang tv na nag iingay.
I feel the comfort in the darkness.
I don't know why but it's weird sometimes.
I plug the piano to play whole heartedly and sing a song that saddens the place all over.
Kahit sinong makarinig sa kanta ko ngayon, maybe they surely ask me
"what's the matter?"
" is there any problem? "
at kung tatanungin man nila ako ng ganyan. I must say na "sobrang dami, wanna share ?"
I cried so hard to let out the burden inside my heart.
Heto lang ang kailangan ko to ease the pain.
Tapos kapag napagod na ako kakaiyak, mas madali na ako makakatulog.
I don't need any sleeping pills to take.
Tatayo na sana ako ng biglang kumalabog ang pinto.
I rapidly get my phone, switched on the flashlight and open the door to see if anyone is there.
Luckily, I saw someone running so fast like someone is after him.
Kung iisipin nyo na ang tapang ko para gawin yun, yes.
I have nothing to fear of.
Bukod sa hindi naman nila ako nakikita, I know how to defend myself since I was young.
Hindi ko nalang yun binigyan ng pansin.
Mas marami pa akong problema kaysa isipin pa kung ano ang ginagawa nya dito.
I go back to my bed and fell asleep.

The sunbeam flashes in my face, nakalimutan ko palang isara yung kurtina kagabi.
Kung normal na estudyante ako, siguro nagmamadali na kong maligo at magbihis para pumasok.
Kaso hindi e.
Kaya dahil wala naman akong pasok, umagahan na lang iisipin ko.
Pumunta ako sa kusina to decide what's for todays' menu.
Tadddahhh, I saw an egg.
Yun na lang niluto ko, tutal bagay naman to sa almusal.
Nagtimpla na din ako ng kape dahil perfect partner naman to sa umaga.
After kong kumain, naligo na ako at nagbihis para lumabas ulit.
Kung tatanungin nyo kung bakit labas ako ng labas duhhhhhhh  naghahanap nga ako diba ? You can call it boy hunting LOL.
Pero sana naman may progress na this day.
I locked the door and double checked if the keys is in my pocket.
As I turned around, kitang kita ng dalawang mata ko ang isang napakagwapong nilalang ang lumabas sa kanyang unit na kami rin ang may-ari.
As his door shuts down, tumingin sya sa kinatatayuan ko and his eyes were directly met mine.
Walang pinagbago sa tingin nya kagaya nung una.
"Close your mouth miss, you look horrible"
Grabeeeee , totoo ba to ? You mean nakikita nya talaga ako ? OMGGGGGG naiiyak ako sa sobrang saya.
Parang kanina lang ako nagrequest na sana may progress , may isa na kaagad agad.
I compose myself na parang di ako nakanganga kanina, kunyari patay malisya.
Hindi ko sya pinansin sa pang aasar nya.
He left me and continue walking down the stairs.
Sinundan ko sya at kita ko na kinuha nya yung kotse nya sa garahe.
Hinintay ko sya hanggang makalabas and when his car is near where I am standing, kumatok ako sa windshield ng kanyang sasakyan.
"What ?"  he said in boredom without looking at me.
"Pasakay" sabi ko sa kanya that make him look at me in disbelief.
Alam kong hindi 'to papayag kasi sino ba naman ang magpapasakay sa isang stranger na ngayon mo lang nakilala.
So I grab the car entrance, at kung sinuswerre ka nga naman bukas. HAHAHAHA I hop in as fast as I could kasi baka mamaya maisipan nya pang i-lock.
"What the fck miss. Are you nuts ? "
I look at him with my signature death glare HAHAHA kahit sino takot kapag ganito na tinginan ko.
"Drive" sabi ko ng hindi tumitingin sa kanya.
Masyadong pogi e LOL
Sinimulan nyang paandarin ang kotse nya, takot din naman pla eh.
Maya maya pa ay nagtanong na sya

"Where can I drop you off ? I am busy miss. Look for someone who you can bugged."

Kitang kita mong naiirita na sya sakin.
Wala naman akong magawa kasi isa sya sa mga nakakakita sa akin so who else I can bugged this time?
Sino ka para paghanapin ako ng iba?
Gusto ko mang maghanap ng iba, hindi ko naman makita.
Hindi naman kita guguluhin ng ganito kung may nakakakita sa aking iba e.
I want to begged him na kahit ngayon lang huwag nyang sirain yung saya ko na nakakita na ko ng isa sa kanila.
You think gusto ko to? Mas gugustuhin ko pang mapag isa sa bahay kaysa manggulo ng tao.
Gusto ko sabihin sa kanya lahat ng yan but then I just look at him with full of sadness and teary eyes.

"Just go wherever you want. Dito lang ako sa loob ng sasakyan mo" i said and sleep.

Bago ako makatulog I heard him say

"Miss, just for now. I'll let you pass. But please, don't show those alluring yet full of sadness eyes of yours again."