Evlen Benimle

12.Bölüm

Sabah gözlerimi inanılmaz bir ağrıyla açtım. Dün geceki ağrının katbekat fazlasıydı bu. Serkan'ı baktığımda uyuduğunu gördüm. Huzurlu bir görüntüsü vardı. Hemen kalkıp hastaneye gidecektim ama nasıl yürüyeceğimi bilmiyordum. Zaten dün de beraber olmayı ben istemiştim. Sanırım bunun cezasını çekiyordum.
"Serkan ben hiç iyi değilim kalk hastaneye gidelim.,"

"Ne oldu Nazar sabah Sabah,"
"Halimi görmüyor musun çok ağrım var lütfen yardım et,"

"Tamam hazırlanalım,"
Serkan'ın yardımıyla üstüme bir elbise geçirdim.

Sonunda hastaneye vardığımızda acildeki doktor kadın benden kan testi istedi bir tane de ağrı kesici yaptılar. Umarım önlemli bir şey yoktur diye düşünürken hemşire bizi doktor odasına çağırdı.
"Gelin Nazar Hanım sizinle görüşmek istiyorum.

"Karımın nesi var doktor,"

"Endişelenecek hiçbir şey yok küçük misafirimiz yüzünden buraya geldiniz ,"

"Küçüüüçuk misafir mi?"

"Nazar Hanım tebrikler hamilesiniz,"

"Ne inanmıyorum ama nasıl olur biz daha yeni..."
Sözlerimi devam ettirmemenin nedeni Serkan'ın bakışlarıydı.

"Demek küçük bir bebek var karnında,"

"Nazar Hanım düzenli olarak kontrole gelin bebeğinizi aksatmayın ihmal etmeyin. "

"Teşekkür ederiz Doktor hanım iyi günler,"

Kendimi çok mutlu hissediyordum. Bir bebeğimiz olacaktı. Ama Serkan ne düşünüyor onu tam bilmiyordum.
"Serkan ne oldu yoksa bebeğimizi istemiyor musun?"

"O ne biçim söz Nazar şaşırdım sadece artık yanından ayrılmayacağım en azından doğuma kadar bu bebeği senden çok ben istiyorum."

"Böyle düşünmene sevindim. Lütfen iyi geçinelim artık bebek de geliyor."

"Sana bu konuda söz vermiyorum. Çünkü ben ikizler burcuyum. Anlayacağın çok dengesiz biriyim. Sözümü tutamamaktan korkuyorum. "

Konuyu kapatmak istercesine
"Akşam kaç kişi gelecek?"

"Sadece Kuzenim Burak gelecek. "

"Peki tamam ne istersiniz cayın yanında,"

"Birak,, kendini yorma "

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Hastaneden gelince duşumu alıp yatağıma yattım. Midem de bulanıyordu. Havalar da iyice ısınmıştı. Serkan içeride çay içiyordu. Mac saati yaklaşınca kuzeninin geleceğini anlatarak kalkıp üstümdeki elbise pijamayı çıkardım.
Onun yerine ev elbisesi giydim.
Içeri girince Serkan bağırmaya başladı.

"Lan bu elbise ne sen beni delirtmek mi istiyorsun eve erkek gelecek erkek. "

"Neden bağırıyorsun Serkan? Bu elbise günlük bir elbise ayrıca ben o edepsiz kadınlara benzemem. Oturup kalkmasını bilirim."

"Hemen şimdi şu lanet olası elbiseyi çıkartmazsan olacaklardan ben sorumlu değilim"
"Sen beni tehdit edemezsin anladın mı? Çıkarmıyorum işte ne yapacaksın. "
Ben sözlerimi bitirir bitirmez kolumdan tuttu ve beni tuvalete götürdü. Ne yapacağını bilmiyordum ve de çok korkuyordum.
"Burada geceye kadar kilitli kal da gör bakalım bana kafa tutmak neymiş.,"
Bu kadar acımasız olamazdı değil mi?

"Serkan hayır yapma istemiyorum. Benim karanlık korkum var bilmiyor musun bunu lütfen yapmaaa,"

"Daha iyi işte cezanı çekmelisin biraz."
Ağlıyordum artık... bu kadar boş ve önemsiz şeyleri takıyordu. Olan hep bana oluyordu ama artık bebeğim için hiç itiraz ermeyecektim. Ne isterse yapacaktım.
Kapıya vuruyordum ama açılmıyordu. Bari ışığı açsaydı. Çok korkuyordum ve yemeğimi yemedigim için karnım acıkmıştı. Benim evlendiğim adam bu değildi. Dün beraber olduğum adam bu değildi. Çocuğumun babası da bu olamazdı. Kapının çaldığını duyduğumda Serkan'ın kuzeninin geldiğini de anlamam uzun sürmedi.
Yere sinmiş öylece oturuyordum. Onu asla affetmeyecektim. Böyle bir şeyin kesinlikle açıklaması yoktu.
İçeriden sesler ve gülüşmeler geliyordu. Bir ara konuşmalar bile duymuştum.

"Abi Nazar Yenge nerede? Yoksa evde yok mu?"

"Hayır abicim evde sadece biraz yorgun yatıyor,"

"İyi bari selam söyle ona da. Ben artık kalkayım abi çok sağol bize de bekleriz."

"Tabi geliriz abim. İyi geceler. "

Kuzeni Buğra gittikten sonra Serkan'ın buraya geldiğini anladım.

"Serkaaan aç artık şu kapıyı çok üşüdüm ve acıktım ayrıca çok korkuyorum."
Sesim hala ağlamalı çıkıyordu.

"Sus kocana karşı gelme!!! "
"Serkan ne olur karanlıktan çok korkuyorum ne olur aç artık şu kapıyı bebeğimizi düşün. Ne istersen yaparım."

"Ne istersem,"

"Şşeyy evvet ne istersen yapacağım."

Bir anlık korkuyla kabul etmiştim. Bir yandan da hamile olduğum için kötü bir şey istemeyeceğini umuyordum. Kapı birden açıldığında ağlamaktan şişerek kapanmış olan gözlerle Serkan 'a baktım
"Böyle bir şeyi bana nasıl yaparsın? Karınım ben senin karın,"

"Sus kocana karşı gelme artık,"

"Beni sevmiyor musun hani bana âşıktın şimdi ne değişti Serkan bebeğimiz doğduğunda da böyle yaparsan işte o zaman üzülen taraf sadece ben olmam bunu bil."

"Bak Nazar bana karşı gelmenden nefret ediyorum. Bir cezayı hakediyorsun bazen,"

"Ceza yöntemin bu muydu haaa hamile bir kadını banyoya kitlemek valla bravo!!"

"Git şu üstünü değiştir. Yemek falan ye,"
Beni takmıyordu ama bilmiyordu ki çanım çok yanıyordu. Hemen akşamdan kalan yemeği ısıtıp yedim. Saten gece elbisemi giyerek yatağıma yattım. Serkan 'a erkanı döndüğümde bana arkadan sarıldı. Işıklar kapalıydı. Odada sadece ikimiz vardık. Göz gözü görmüyordu.

"Nazar sana yaptıklarımın ne kadar yanlış olduğunu biliyorum. Ben annesiz büyüdüm. Sevgi nedir bilmem. Ama seni seviyorum sen her ne kadar inanmasan da."
Sessizliğimi korumaya devam ederken bir yandan da ağlıyordum. Hamilelik duygularımı alt üst etmişti. Ondan her ne kadar kaçıp ona her ne kadar kızsam da yine de ona mecburdum işte. Bana yaptığı onca şeye rağmen zihnimde onunla ilgili olumlu düşünceler arıyordum. Arkamı dönüp ona sarildim. Hâlâ hıçkırarak ağlıyordum

"Seni çok seviyorum Nazar. Affet beni Kendimde değildim. Sana nasıl kıydım ben?? Bebeğimiz doğunca ne olacak ben kotu bir baba değilim

"Serkan üzülme ben de seni çok seviyorum ve sen dünyanın en iyi babası olacaksın,"

Sanırım bu lanet olası duygu Serkan' a karşı beslediğim bir AŞKTI...

KITABI destekleyerek vote atan herkese sonsuz teşekkürler 💕💕
Kitabi çok isteyerek yaziyorum. Devamını da getireceğime inanıyorum. İyi okumalar....