The Past 5: He's Drunk
"Painful goodbyes are those that are never said. But sometimes it is better to be unsaid forever because it would hurt you twice when you find out the reason."
Iyon ang madalas kong nababasa sa mga post ng mga classmates ko sa facebook. Totoo. Sa tuwing naaalala ko ang nangyari sa amin ni Anton, para na akong masisiraan ng bait. Pero iniisip ko na lang na siguro hindi pa ito ang tamang panahon para sa aming dalawa. Naniniwala pa rin ako na isang araw, magkikita kami ulit at sa panahong iyon, mas handa na kaming dalawa. Sa madaling salita, umaasa ako sa mga pangakong binitawan sa akin noon ni Anton at babalik siya para itama lahat ng pagkakamali niya sa akin, at gano'n din ako sa kanya.
Nakakasawang umiyak. Gusto ko nang pagpahingahin ang sarili ko. Masakit na ang puso ko para iyakan si Anton. Hindi ko dapat ginagawa 'yon dahil naramdaman ko naman kung gaano niya ako kamahal.
Sa ngayon, kailangan ko munang ayusin ang natitira kong pamilya... si Tito Matt. Nakita ko siyang umiiyak kagabi. Napagod ako sa mga nangyari kaya nakatulog ako sa swivel chair sa room niya at paggising ko ng madaling-araw, natagpuan ko ang sarili kong nakahiga na sa kanyang kama. Nagmamadali akong bumaba to check kung nasaan siya at nadatnan ko siya sa kitchen na nakapangalumbaba sa mesa habang hawak niya ang isang bote ng alak. Nakapangalumbaba, hawak ang picture nila ng nanay ko. Umiiyak.
"Prepared na ang foods mo. Ipinagluto na kita, hindi ka kasi nakakain kagabi dahil sa pagod," salubong nito pagkababa ko galling sa kuwarto niya.
"Hindi po kayo natulog."
"I did. Maaga lang akong nagising para maaga rin akong makapasok ngayon."
"Hindi po kayo natulog, Tito. Naglasing po kayo kagabi."
Natigilan ito na para bang hindi alam kung ano ang sasabihin.
"Of course, I didn't. Sino namang nagsabi sa 'yong naglasing ako?"
"I saw you holding a bottle of wine last night. Dahil ba sa nanay ko?"
Umiwas ito ng tingin na parang iniiwasan niyang pag-usapan ang tungkol kay nanay. Umupo ito sa mesa at nagsalin ng pagkain sa kanyang plato.
'Pretender! Alam kong nasasaktan ka pa rin sa pag-alis ng nanay ko.'
"Tito Matt."
Naglakad ako papunta sa kanyang likuran at pamula sa kanyang tiyan ay hinaplos ko ang kanyang katawan hanggang sa kanyang dibdib.
"A—anong ginagawa mo, Jasmine," anito habang nakahawak pa rin sa kutsara at tinidor.
"Tito, sabihin niyo lang po kung makakatulong ako. 'Yong nangyari sa atin that night... pagkatapos no'n, nakita ko po kayong nakangiti until yesterday. K—kung ito po ang magpapagaan ng loob niyo, okay lang na gawin niyo sa akin ulit 'yon."
Natawa ito, bagay na ikinapula ng pisngi ko. Nahihiya ako. Kung pwede lang mag-teleport, ginawa ko na. Ni hindi ko alam kung paano ko tatanggalin ang kamay ko sa dibdib niya.
"Napakainosente mo."
Nanginginig kong tinaggal ang kamay ko sa kanyang dibdib at tumalikod na para umalis. Mabuti na lang at nasa balikat ko ang bag, hindi ko na kailangang bumalik sa loob para makita niya pa ang mukha ko.
I can't face him. Nakakahiya!
'Gosh, ano ba 'tong ginagawa ko?'
"About that night, Jasmine," anito.
Napatigil ako sa paglalakad.
" Walang nangyari, hindi ko magagawa iyon."
Napalingon ako sa kanya only to saw him chewing some foods. Parang normal lang sa kanya ang usapang ito.
