Her Life

KABANATA LABING-LIMA

~~~~~~~~~~~
KABANAT LABING-LIMA
~~~~~~~~~~~

HINDI ako makatulog kaya napagdesisyunan kong lumabas nalang muna. Nakakatakot ang hospital tahimik ito ngunit may mga doctor at nurse pag gising para mag check sa ibang pasyente. Tulog narin sina Ina at Jb, Ang asawa ko naman ay tulog na kaya naisipan kong pumunta nalang muna sa rooftop. Ito ang favorite kong place dito kami nag p-picknick nina Ina at Jb sa tuwing may okasyon kami dahil pinagbabawalan ang mga pasyenteng lumabas. Nakarating ako sa rooftop at isinapin ko ang maliit na kumot na aking dinala. Humiga ako at tinitigan ko ang mga bituin sa taas kaya para ako nag s-star gazing. Ang ganda ng kalangitan napakaraming stars. Muka akong stars minsan lang makita sa gabi gaya nalang sa pamilya ko nakikita lang ako sa tuwing gusto ko silang makausap o bisitahin. Ang buhay ko na puno ng lungkot pinangarap ko lang naman ang maging masaya ngunit kabaliktaran ang nangyari ngunit masaya ako simula dumating ang asawa ko na akala ko mamahalin ako bakit ba ako magtataka gayo'ng sa simula palang ipinagkasundo lang ako ng daddy niya? Bigla ko tuloy naisip ang papa ni Ry kamusta na kaya siya? Alam niya na kaya ang tungkol sa kalagayan ko? Sana hindi ayokong mag alala ang papa niya ng dahil lang sakin.

Napaupo ako ng may umupo sa tabi ko."I-ikaw lang pala."Nakangiti kong sabi at umiwas ng tingin. Hindi pa ba siya inaantok? Bago ako umalis kanina nakit ko siyang mahimbing na natutulog.

"Expecting someone?."Malungkot niyang tanong na ikinalingon ko sakanya na sakto rin palang nakatin siya sakin.

"H-hindi naman."Nakaiwas kong sabi. Kung sana kaya kong mamuhay ng matagal ngunit hindi, Nababasa ko lang dati ang mga ganitong eksena hindi ko inaakala na mangyayari ito sa buhay ko.

"Aren't you sleepy?."Tanong niya. Lumingon ako sakanya ngunit mabilis ding umiwas ng tingin. Bakit ang hilig niyang tumingin sakin? May dumi ba ako sa muka? Sana nanan wala nakakahiya kahit na asawa ko siya nahihiya parin ako dahil kahit na nakasama ko siya ng matagal hindi naman siya komportable sakin ganon din ako.

"Uhm Oo."Saad ko. Wala akong masabi sa tuwing kaharap ko ang asawa ko dahil siguro ay hindi naman siya nakikipag usap sakin noon.

Napalingon ako sakanya ng tawagin niya ako."V-vriella."

"Uhm?."Himig kong tanong. Masaya siguro kong mabubuhay pa ako ng matagal dahil nagbago na ang asawa ko.

"Do you remember what I said earlier?."Alinlangan­ niyang tanong. Nag isip naman ako kung ano ang sinabi niya sakin kanina hanggang sa natigil ako nong nasa dati akong room kanina. Bigla akong kinabahan sa tinanong niyang iyon. Tanging tango lang ang isinagot ko sakanyang sinabi.

"I-i'm serious about it Vriella, I don't know when, I-i just felt it, the day when Dr. Mendez say about your brain c-cancer. I'm nervous when I heard it, I don't know what I'm gonna do. Takot na takot ako, Tanging nasa isip ko lang ikaw hindi ko alam kung anong gagawin ko. I love you Vriella, I-i love you please fight f-for me." Nagmamakaawa niyang sabi. Is he confessing? Hindi ko alam pero masaya ako at nasasaktan. Bakit kailangan ko pang malaman na mahal niya ako kung kailan malapit na ang buhay ko? Isa sa mga pangarap ko dati ang mahalin ako ng asawa ko pero sa kalagayan ko ngayon mas gugustuhin ko pang saktan niya ako kesa makita ko siyang nasasaktan/­Nagdudusa sakaling wala na ako. Bakit feeling ko ang unfair na ng mundo sakin? Hindi naman ako ganito dati, Okay lang sakin ang masaktan pero ang malaman ko na mahal niya ako nagbago ang pananaw ko bakit kailangan maging ganito ang buhay ko?

"E-even if i wanted to fight, We know that it is impossible to happen."Malungkot kong sabi. Dahil palala na ng palala ang sakit ko iyan ang gusto kong idugtong. Ang akala ko dati napaka dali lang ng ganitong sitwasyon hindi ko inaakala na ganito pala kahirap. A-ang sakit sakit na someday hindi ko na masisilayan ang muka nila.