UMUT

Çılgın karar

Arkadaşlar bu kitabı yazarken Mine karakterini Crystal Reed olarak hayal ettim. Multimedyada var.

Aslında Mine gerçek bir karakter gerçek adını şimdilik söylemicem o kendisini zaten biliyor. Buraya yazdıklarımın çoğu gerçek hayatımdan alınmış çoğu olayı ben yaşamasam da kendim yaşamış gibi anlattım. Bu yüzden umarım bana kızmazsın.

Bu kitabı Minem için yaziyorum seni çok seviyorum :D

Mine'nin ağzından

'yumurta, şeker, vanilya, yağ,ve un' Alıncaklar şimdilik bunlar. Listeye hepsini yazdım. Birazdan markete gidicektim. Hemen hazırlandım. Tam kapıdan çıkarken telefonumun sesini duydum. Ses içerden geliyordu. Offf az kalsın telefonumu unutuyodum :(

Hemen içeriye girip telefona baktım arayan numarayı tanımiyordun. Daha fazla bekletmeden açtım.

"Alo"

"İyi günler ben *** hastanesinden ariyorum. Siz Başak Arıkan'ın yakınımısınız ?"

"Evet ben arkadaşıyım Başağa bir şey mi oldu ?" sesim sonlara doğru iyice kısılmıştı.

"Korkmanıza gerek yok Başak Hanım şu an hastanemizde durumu..." daha fazla dinleyemeden telefon elimden düştü. Telefonun düşme sesiyle kendime geldim. Yerden telefonumu alıp hemen hastaneye gittim.

"Allahım sen onu koru nolur ona birşey olmasın" diye mırıldaniyordum. Ya ona birşey olduysa ozaman ben ne yaparım ??

Arabayı park edip hastaneye girdim. Koşarak resepsiyona gidip odasını öğrendim. Kahretsin 3. kattaydı !!!! klostrofobim olduğu için merdivenlerden çıktım. Soluk soluğa kalmıştım. Zoran nefes alabiliyordum. Sanki biri boğazımı sıkıyordu.

1-2 dakika soluklanıp Bahar'ın odasına gittim. İçeride hemşire vardı. Bahar'ı öyle cansız gibi yattığını görünce canımdan can gitti. Biranda gözlerim doldu hiç haraket etmeden öylece kapının ağzından ona bakiyordum. Onu bu halde görmek beni kahrediyordu. En sonunda ağzımı açabilmiştim ne diycemi bilmiyodum.

"o..o..iy...iyimi ?" Sesim titriyodu. Konuşmakda zorlaniyordum. Belli ki hemşire benim geldimi yeni fark etmişti ki korkmuş gibi bana bakiyordu.

"Hanımefendi Bahar Hanım gayet iyi endişelenicek bir durum yok yalnızca baygınlık geçirmiş. Birazdan kendine gelir geçmiş olsun" diyip odadan çıktı.

Hemen yanına gidip sandalyeye oturdum. Dayanamayıp ağlamaya başladım. Normalde bukadar sulu göz değilim ama Baharı bu halde görünce çok korkmuştum.

"Baharım nolur uyan artık iyiyim de "

Bahar'ın ağzından

Heryerim ağrıyordu gözlerimi açmakda zorlaniyodum. Gözlerimi açmaya çalıştıkca ışık gözlerimi yakıyodu. Zorla gözlerimi açtım. Bembeyaz biyerdeydim. Öldüm de cennete mi gittim ne ???

Elimden sıkıca birisi tutuyordu. Yavaşca başımı çevirdiğimde Mine'yi gördüm. Onu görünce içime bir rahatlama geldi. Ama hala nerde olduğmu anlayamadım.

Mine ağlıyordu. Gözlerimi açıp uyandığımı görünce ağlaması iyice arttı. Ölümcül bir hastalığa mı yakalandım yoksa !!!

"Bahar iyimisin? noldu sana? neden bayıldın? "

Mine işte hep böyle. Taramalı mod:on :D

"Tamam ağlama artık iyiyim ben" hala ağlamaya devam ediyordu :))

"Biraz daha ağlamaya devam edersen ağzına emzik vericem "

"Artık iyi olduğna eminim :) noldu sana neden bayıldın ?"

Başım çok ağriyodu. Nolduğnu hatırlamaya çalıştım. En sonunda Erkan'ın beni bırakıp gideceğni hatırladım.

Olan biten herşeyi anlattım. Hayır ne yazık ki bunlar rüya değildi. Hepsi gerçekti. O an boğazıma birşeyler düğümlendi sanki. Ama olan olmuştu. Ya herşeye en baştan başliycaktım yeni bir hayat, yeni umutlar ve yeni ben ya da onun gitmesine izin verip sonsuza kadar destekleyip yanında durcaktım. Sonra biraz düşündüm de beni buraya bağlayan birşey yoktu belki de onunla gitmeliyim. Evet aşk bazen çılgınlıklar gerektirir. Bu da benim ilk çılgınlığım... :))

Umarım beğenmissinizdir. Beğeni ve yorumlarınızla beni desteklerseniz çok sevinirim :))