The Lost Princess

Drie

De prins zit nog altijd in dezelfde stoel als dat de dokter hem in had achtergelaten als een van zijn butlers hem komt halen voor het middagmaal. Hij lijdt Charles naar de eetzaal waar iedereen al aan tafel zit. 

En pas als die achter zijn stoel staat zegt hij voor het eerst iets tegen hem. Hij fluistert in zijn oor of hij aan Camila, Harry, William, Catherine, de koningin en prins Philip wilt vragen of ze hem even voor het eten willen spreken in de rode hal tegenover de eetkamer. De butler gaat de tafel rond en spreekt de personen aan die direct bezorgt rechtstaan. Als ze met z'n allen de eetzaal verlaten begint een zacht geroezemoes. 

Als ze de hal binnenkomen verwacht iedereen het ergste nieuws dus stelt Charles hen allemaal eerst gerust door te zeggen dat met de donor alles oké is dus dat ze vanaf morgen de behandeling zoals gepland zullen aanvangen en dat de dokter heel positief is over zijn herstel. 

Onmiddellijk gaat er een opluchting door de ruimte, maar er is nog steeds wat spanning want waarom had hij hun dan apart genomen en dit goede nieuws niet aan tafel gemeld. Er was duidelijk nog iets anders mis.

Na een korte pauze gaat hij verder met dat er tijdens het genetisch onderzoek wel iets heel anders is ontdekt. Weer denkt iedereen het slechtst mogelijke scenario, een ander medisch probleem en weeral ontmoedigd hij deze gedachte door te zeggen dat het gelukkig niets met zijn gezondheid te maken heeft. 

Hij besluit het er dan maar als een plakker er snel af te trekken en zegt simpelweg dat de donor, Eleanor, zijn en Diana's dochter is. 

Iedereen kijkt hem ernstig, verontwaardigt en geschokt aan maar niemand brengt een woord uit, dus gaat hij verder dat aan de hand van DNA vergelijking van dat van haar, William, Harry en zichzelf het medische team met 99,8% zekerheid heeft kunnen vaststellen dat ze zijn dochter is en met 98,5% zekerheid dat ze Diana's is. Hij sluit af met te zeggen wat hij zelf ontdekt heeft over haar naam en dan is ook hij stil. 

Het is de koningin die vraagt of hij al iets meer weet over hoe dat dit al die jaren verborgen is kunnen blijven, waarop Charles antwoord dat hij daar nog niets over heeft vernomen maar dat hij na het eten met haar gaat praten. William en Harry vragen of ze mee kunnen maar hun vader zegt dat hij het rustig aan wilt doen omdat dit waarschijnlijk ook als een gigantische schok voor haar moet komen. 

"Wist ze dit zelf nog niet?" vraagt Camila verbaasd. 

"De dokter vermoed van niet," antwoord hij, "en hij is nu met haar aan het praten en zal ons op de hoogte brengen van haar reactie." 

De koningin neemt het woord over een zacht onderling gefluister dat is ontstaan en zegt dat ze nu rustig aan tafel zullen gaan zitten waar ze het nieuws aan de iedereen zal voorleggen zodat ze als een familie deze situatie voor iedereen zo aangenaam mogelijk kunnen laten verlopen en dat iedereen wacht met toenadering tot haar te zoeken totdat ze met de dokter hierover gesproken hebben. Enkel Charles is al toegestaan om zijn persoonlijk gesprek met haar te voeren. 

Iedereen weet dat de koningin gesproken heeft, dus volgen ze haar terug naar de rumoerige eetzaal die in stilte uitbreekt wanneer ze de deur binnenkomen. Iedereen zet zich behalve de koningin die het woord neemt en iedereen bijbrengt met de situatie.

Als Eleanor gekalmeerd is en gedaan heeft met haar heerlijke middagmaal gaat ze in haar vallies op zoek naar iets terwijl dat Emily bij de kleermaakster enkele outfits is gaan halen voor het kerstavond diner en voor het paardrijden dat ze nu meer dan ooit kan gebruiken. 

Ze vind wat ze aan het zoeken was op de bodem van haar vallies in een zakje met persoonlijke spulletjes die ze altijd overal met zich meeneemt. Het is een klein, mooi gegraveerd metalen doosje met een 6-cijferslot met daarbij een briefje. Ze had dit voor haar 12de verjaardag van haar adoptiemoeder gekregen en het was het enigste wat ze ooit had gehad dat van haar biologische ouders was geweest. Het briefje las:

Mijn allerliefste Eleanor, mijn prachtige prinses,

Proficiat met je 12de verjaardag. Weet dat ik enorm veel spijt heb dat ik er niet ben op deze speciale dag maar dat ik dit alles enkel doe omdat ik jou het leven wil gunnen dat je verdient. Vrij en zonder zorgen. Je bent heel speciaal, zorg dat je dat nooit vergeet want misschien op een dag heb je de kans om verliefd te worden op iemand van wie je zielsveel houd en dan is het allerbelangrijkste dat je jezelf blijft, want je bent perfect gewoon als jezelf en niemand mag daar iets aan veranderen.

En moesten ooit de paden van jou en je vader kruisen geef hem dan dit kistje en herinner hem aan de dag waarop ik voor het eerst echt gelukkig was.

Een super fijne verjaardag gewenst!

Kusjes, Mama

Eleanor leest het nog eens in stilte en beseft nu pas de hints over haar ouders die al die jaren in dit briefje had gezeten. Al die duizenden keren dat ze het had gelezen en nooit had ze ook maar iets opgemerkt. Ze vraagt zich plots af of Marie en David het hadden geweten. Ze hadden haar vroegen ook altijd prinses genoemd en het kon toch niet anders. 

Emily komt de kamer binnen dus stopt ze snel het dunne doosje met het briefje in haar broekzak en kijkt naar wat ze had meegebracht voor vanavond. Ze had enkele jurken die er erg formeel en feestelijk uitzagen maar zoals gewoonlijk gaat ze liever niet voor traditioneel en kijkt ze onmiddellijk naar de outfit die Emily speciaal op haar vraag had samengesteld. 

De outfit bestaat uit een witte losse kostuumbroek met hoog taille uit een zachte stof, met daarop een rode, korte, strakke coltrui met wijde mouwen met een split en gouden Jimmy Choo sandalen men een blokhak. Ze is opslag verliefd op de outfit en bedankt Emily, die haar met een grijns een kerstpak overhandigd. 

Ze neemt nieuwsgierig het deksel van de doos en erin zitten vier rode juwelendoosjes van Cartier en een kleine enveloppe. Ze neemt eerst achterdochtig de enveloppe uit de doos en haalt er een prachtig wit papier met in ingelegd bladgoud het logo van de koningin. Het las:

Liefste Eleanor,

We zijn erg gelukkig je bij de Windsor familie te verwelkomen. Weet dat iedereen voor je klaarstaat om samen door deze ingewikkelde situatie te komen. En wat ons niet klein krijgt, maakt ons enkel sterker.

Veel liefde en fijne feestdagen,

Granny

Eleanor kan haar ogen niet geloven als ze het leest. Ze kan nog altijd moeilijk vatten dat ze behoort tot het Britse koningshuis. 

Ze opent de juwelendoosjes en vindt een bijpassende ring, oorbellen, een armband en ketting voor haar outfit. Het bestaat uit een goud met een uit parel geslepen orchidee en diamanten accenten. 

Dan dringt Emily aan dat het tijd is om te vertrekken naar de groene zitkamer, waar ze de audiëntie heeft met prins Charles.

"Hij zit al binnen te wachten." vertelt de butler die buiten aan de deur staat, als ze bij de zitkamer aankomen. Hij gaat haar voor en kondigt haar aan alvorens hij haar gebaart binnen te komen. 

Wanneer Eleanor ver genoeg binnen is wandelt hij achter haar weer naar buiten en sluit de deur. De prins kijkt aandachtig naar haar als ze langzaamaan de kamer verder binnenkomt. Haar hand glijdt over een prachtige Steinway & Sons vleugelpiano en om de stilte te doorbreken vraagt ze of ze er eens op mag spelen. 

Charles knikt en ze zet voorzichtig de vleugel open en gaat op de pianokruk zitten. Haar vingers blijven even boven de toetsen hangen alvorens ze de Butterfly Waltz van Brian Crain begint te spelen. 

Naarmate de eerste tonen gepasseerd zijn staat Charles recht en wandelt hij rustig tot aan de piano zonder zijn blik van haar af te nemen. Hij kan niet geloven hoe Diana zo'n prachtige dochter al die jaren voor hem verborgen heeft gehouden want als ze nu 25 is zoals de dokter heeft gezegd dan was ze al 6 jaar toen Diana overleed. 

Hij probeert er niet aan te denken als hij met zijn hand op de piano langzaam dichterbij komt. Als hij dan eindelijk het eind van de piano heeft bereikt waar Eleanor zit te spelen zit ze al halfweg haar liedje. 

Ze kijkt even op en glimlacht als ze naast zich op de pianokruk plaats maakt voor hem om te komen zitten. Hij bekijkt haar nog een keer goed en zet zich dan naast haar op de kruk en sluit zijn ogen.