The Lost Princess

Vier

Als Edward, Charles' persoonlijke butler, de deur achter zich sluit staat Emily daar nog steeds. Ze zegt snel dat Eleanor haar had gevraagd te wachten, maar een simpele grijns op zijn gezicht betekend dat hij al lang weet wat ze hier nog staat te doen. 

Zoals de meeste die op de hoogte zijn van het belangrijkste nieuwtje over de koninklijke familie, wil ze natuurlijk maar al te graag horen hoe de eerste ontmoeting tussen vader en dochter verloopt. Het is dan ook niet alleen het personeel dat erg nieuwsgierig is naar hoe dit evolueert, want ook leden van de familie komen zo nu en dan eens curieus voorbij. Als het geluid van de piano begint te weerklinken duurt het nog geen minuut of de halve familie heeft zich bij de deur verschanst. 

Fluisterend proberen ze te achterhalen wat er achter de deur gaande is. Direct wordt vastgesteld dat het niet Charles is op de piano want dat hij dat nooit heeft leren spelen, dus dat het wel Eleanor moet zijn en wat speelt ze prachtig. 

Ze zijn volop aan het overleggen welk liedje dat ze aan het spelen is als plots de koningin in de gang verschijnt. Ze zegt op een stille maar kordate toon tegen de familieleden dat ze hen wat privacy moeten gunnen en dan draait ze zich naar Emily en Edward en zegt dat als er nog iemand voor de deur stopt ze die moeten wegsturen of anders aan haar komen rapporteren. Ze knikken instemmend en samen met al de rest verdwijnt ze aan het eind van de gang.

Binnen is ondertussen het lied afgelopen en opent Charles zijn ogen weer. Zonder haar ogen van de piano te halen vraagt ze stil of hij echt van niets wist. 

Hij antwoord dat Diana en hij rondt de tijd van haar geboorte met een nogal moeilijke scheiding zaten en dat hij zelfs niet doorhad dat ze zwanger was. 

En dan vraagt hij haar dezelfde vraag. Over haar antwoord moet ze even kort nadenken, maar dan zegt ze dat ze wel mogelijk was geweest als ze harder had gezocht en gevraagd aan haar pleegouders maar dat ze totaal geen vermoeden had. 

Hij draait zich naar haar maar ze kijkt triest naar de piano. "Weet je wat," zegt hij, "ik begon met te denken dat deze ziekte mijn einde zou betekenen. Maar hoe hard ik nu ook probeer ik kan de ziekte niet meer in een negatieve connotatie zetten en dat komt allemaal door jou. De ziekte staat nu voor een nieuw begin, genezing, een uitbreiding van de familie en een stuk van mezelf dat ik gewoon niet doorhad dat ik miste." 

Nu kijkt ze hem serieus aan. "Wie weet of dat allemaal wel zo positief is. Je bent nog niet genezen, wie weet werkt het wel niet en dan heb ik mijn vader gevonden alleen maar om hem weer kwijt te spelen. En wat als ik helemaal geen goede prinses ben en dat ik de familie alleen maar schande toebreng." 

Er loopt een traan over haar wang. Charles veegt die voorzichtig weg en pakt teder met zijn twee handen haar gezicht vast. 

"Zelfs als de behandeling niet werkt heb jij nog altijd een hele familie die je kan steunen, die je ervoor niet had en ik heb als ik dan toch niet lang meer te leven heb de mooiste paar maanden met mijn gehele gezin in het vooruitzicht. En over dat prinses zijn moet je je geen zorgen maken. Ik denk dat iedereen in de familie staat te popelen om je daarbij te helpen en wat schandalen betreft is er niet veel wat deze familie nog niet gezien en overwonnen heeft."

 Hij glimlacht en ook op haar sippe gezicht verschijnt een glimlach. Ze omhelst hem en fluistert bedankt. Hij neemt een beetje afstand om haar aan te kunnen kijken en zegt met een brede lach "Nee, jij bedankt! Want als jij niet zomaar had besloten een vreemde te helpen was je hier nu niet geweest." 

Ze praten nog wat bij over het verleden en Eleanor vergeet bijna het doosje. Gelukkig voelt ze het zitten als ze rechtstaat om te gaan paardrijden en ze geeft het samen met het briefje aan Charles die even een beetje van slag is.