Me? Your Mate!?

Hoofdstuk 26

Sophie's pov
Ik ren zo hard als ik kan op Jake af. "Jake alsjeblieft hou vol!" Zeg ik terwijl ik zijn hoofd zacht vast hou. Ik zie dat Jake's moeder de packdokters gehaald heeft.

Ze leggen Jake op een brancard en rollen hem zo naar zijn packziekenhuis. Ik wil mee lopen maar een packdokter duwt me weg. "Er mogen geen bezoekers mee." Zegt de dokter. "Maar-" zeg ik totdat iemand me onderbreekt. "Hey kom. Ik zet wel wat thee voor je. Daarna kun je Jake wel bezoeken." Zegt de moeder van Jake.

Ik wil eigenlijk gewoon met Jake mee maar het kan toch niet. Ik besluit dus maar mee te gaan met Jake's moeder.

Ik loop met haar naar de woonkamer van het packhuis en ik ga op de bank zitten. Jake's moeder brengt me een kop thee en kom naast me zitten.

"Het komt wel goed met Jake. Hij is sterk." Zegt ze. "Ik hoop het." Zeg ik kijkend naar mn handen.

"Weten jullie al wat er gaat gebeuren met de packs als jullie samen willen wonen?" Vraagt ze na een tijdje. "Nee. Eigenlijk niet. Mij lijkt het wel het best om de twee packs samen te voegen maar welke plek we ons vestigen geen idee. We weten nu nog niet eens of we wel samen blijven." Antwoord ik.

"Waarom niet?" Vraagt Jake's moeder verder. "We hebben het al een paar keer geprobeerd maar er ging altijd weer wat fout." Zeg ik.
"Geef vooral niet op. Jake gaat vaak de fout in maar uiteindelijk is het de moeite wel waard." Zegt ze glimlachend.

Na een tijdje nog gekletst te hebben kan ik echt niet meer wachten en wil ik direct naar Jake toe. Ik zeg Jake's moeder gedag en loop naar het ziekenhuis.

Ik kom aan in het ziekenhuis en ga bij de bali staan en vraag of ik naar Jake kan. Gelukkig mag het nu wel en wijzen ze me de weg. Ik kom aan bij de goede kamer. Waarom eindigt Jake of ik altijd weer in een ziekenhuis bed?

Ik klop op de deur en ik hoor Jake "ja" zeggen. Ik loop naar binnen en zie Jake al helemaal aangekleed staan. Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel. Ik voel zijn sterke armen vertrouwd om me heen waardoor ik moet glimlachen.

"Hoe gaat het?" Vraag ik aan Jake. "Best goed. Sommige wonden branden nog maar het valt wel mee." Zegt Jake. "Dit moet je me echt nooit meer aandoen. Ik heb me zo erg zorgen gemaakt!" Zeg ik nu een tikkeltje geïriteerd.
"Ik weet het. Sorry dat ik je altijd mee sleep in mijn problemen." Zegt Jake. "Ja sorry maakt het niet goed maar nu is er niks meer aam te doen." Zeg ik.

Jake lacht en pakt me weer vast. "Ik hou van je." Zegt hij. "Ik soms ook van jouw." Zeg ik lachend. Jake duwt me zogenaamd boos op het ziekenhuis bed. "Wat zei je?" Zegt hij nep boos. Ik lach en zeg "Oh sorry ik bedoelde ik hou niet van jouw."

"Ik zou stoppen als ik jou was of anders-"
"Of anders wat." Onderbreek ik hem. Jake kijkt me in mn ogen aan en kom met zijn hoofd bij die van mij. Zijn lippen raken langzaam de mijne en ik voel allemaal tintelingen door mijn lijf.

Jake vraagt toegang met zijn tong en die geef ik ook. Een paar seconde daarna horen we de deur open gaan en kijk ik met schrik omhoog. De dokter hoest een paar keer en zegt "Het gaat blijkbaar wel weer beter."

Ik duw Jake snel van me af en ik voel mn gezicht een beetje roze worden. Jake lacht. "Ja het gaat beter. Mag ik nu weer weg?" Vraagt hij de dokter.
De dokter knikt en we lopen weer onderweg terug naar het packhuis.

Jake's pov
We komen aan bij het packhuis en we lopen naar mijn kamer. Ik ga op mijn bank zitten in mijn kamer en Sophie komt op mijn schoot zitten. "Weetje zeker dat je al genezen bent?" Vraagt Sophie bezorgd.

"Ja. Ik ben sneller genezen dan ik dacht." Antwoord ik. "Gelukkig maar." Zegt ze glimlachend.

"Maar Jake ik moet echt weer terug naar mijn pack voordat het laat word. De mensen zullen vast afvragen waar ik was gebleven." Zegt Sophie. "Moet dat echt?" Vraag ik. Sophie lacht. "Ja. Maar we zien elkaar weer snel terug." antwoord ze. Haar lach is zo perfect. Niet normaal.

Na een tijdje gaat Sophie echt. Ik loop met haar mee naar de grens van mijn teritorium. Sophie geeft me een knuffel en daarna een kus. Mijn wolf word helemaal wild maar ik moet me inhouden.
"Doei Jake." Zegt Sophie. "Doei Sophie." Zeg ik en na nog een knuffel verandert ze in haar wolf en rent ze opweg naar haar pack.

Nu nog alle problemen oplossen met mijn ouders...
~~~~~~~~~~~~~~
Hey mensen! Dit hoofdstuk staat weer een beetje laat online maar ik wist niet zo goed wat ik wilde met dit hoofdstuk dus ja daarom duurde het schrijven zo lang. Hopelijk vonden jullie het toch nog leuk en hebben jullie een fijn weekend!❤ ohja bedankt nog voor de 14k!! Niet normaal veel reads ik heb ook al bijna 1k reads op mijn eerste hoofdstuk. Ik kan het me echt nog niet beseffen gewoon haha. Maar ja tot de volgende keer byee

Xxxxxx

Qotd: welk niveau doen jullie op school? En als je op de basisschool zit welk niveau ga je nog doen?