The Mafia Queen's Nemesis

Chapter 26: The Promise

Chapter 26: The Promise

" It's been a month now. Kamusta na kaya sila? So your all doing fine. That's what I wanted to hear" nakatingin lamang ako sa kisame nang silid na aking kinaroroonan. Ito lamang at ang apat nitong pader na kulay puti ang huli kong nasilayan simula nang magsimula ang training program na ito.

" Val " sita ko sa sarili.

Any moment I could lose hope, my will to fight. Shouldering this responsibilities once I never wished for. Naalala ko nalang ang mga panahon kong saan ko nakilala si Val at ang munting pangako namin.

The lonely girl sat in silence in such bitter face. With all the people caring and looking after her, she still feel empty and alone. She cage herself in a tiny space in her heart, so no one can hurt her, she once felt the feeling of being left by her love once. She saw her kind smile to the people but those smiles hide her true feelings, sadness, despair, sorrow and emptiness.

" Milady, pinapatawag ka po nang iyong lolo" nakayuko lamang ang batang babae habang nakasunod sa mga katulong nito. Hanggang sa isang batang lalaki ang umagaw sa kaniyang atensiyon.

" Ganiyan ka na ba kahina?" panimula nito. Tumingin sa kaniya ang batang babae na may pagkagulat. Kahit kailan man ay walang sino man ang nagsalita sa kaniya nang ganoon, pero ang simpleng linyang iyon ay kakaibang epekto ang idinala nito sa kaniya. " Why are you still fighting then? "

Ang mga linyang iyon ang paulit ulit na tumatakbo sa isipan ng batang babae. Ilang beses rin nagtagpo ang mga landas nila nang batang lalaki. Hanggang sa isang pagkakataon, muli silang nagkita nito.

Mag isa lamang ang batang babae noon sa harden habang namimitas nang mga bulaklak. " Milady " bungad nang batang lalaki rito na siyang ikinainis nang batang babae.

" Tsk, Arya ang pangalan ko hindi milady. At saka, di ba ikaw si Van? " wika nito, nanatili lamang itong tahimik habang pinagmamasdan lamang siya nito. Napabuntong hininga na lamang ito at nagpatuloy sa ginagawang pagpipitas nang mga bulaklak.

" Bakit ka malungkot?" biglaan nitong tanong sa batang babae. " Huh? Anong pinagsasabi mo? " aniya. " Hindi mo kayang itago ang tunay mong nararamdaman, kaya ba umiiwas ka sa mga tao? Kaya ba mas pinili mong mag isa? " sita nito.

" Sino ka para sabihin sa akin yan!" galit na bulalas nang batang babae rito. Nagagalit siya hindi dahil sa naiinis siya sa mga sinasabi nito, nagagalit siya dahil totoo ang mga sinasabi nito, ang isang estranghero na minsanan lamang niyang nakita at nakausap ay alam ang kaniyang pinagdadaanan.

" Ako ang magiging tagapagtanggol mo dahil iyon ang ipinangako ko. Hinding hindi kita pababayaan, pinapangako ko iyon" wika nito sa batang babae at lumuhod sa harapan nito habang binitawan ang mga katagang iyon. Iyon ang oras kong saan ipinangako at ibinahagi nang batang lalaki ang sarili nito upang protektahan lamang ang taong nasa kaniyang harapan.

That was when Van vowed to me. Oo, ako ang babaeng iyon. The girl who locked herself, the girl who was left behind with a scar in her heart, until Val showed me a light.

" A-Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? " wika ko sa kaniya. Tandang tanda ko pa ang mga panahong iyon, hanggang ngayon iyon pa rin ang pinanghahawakan ko, ang mistulang pangakong iyon.

" I will stay by your side and protect you. Until I see you smile again"

That was when a girl and a boy promise to have each other's back. A promise that gives me hope.

" Hindi ako susuko, hintayin niyo ko. I promise I'll come back and fulfill my promise " aniko.

" Good, it's time for the next phase of your training, Ayra" isang lalaki ang bumukas sa pinto na nakangiti.

" This will be my last resolve. I'll leave everything to you "

Sa kabilang banda, nakadungaw lamang sa kaniyang bintana ang binatang si Van. Isang buwan na rin simula nang magsimula ang training program na ito, at isang buwan na ring walang balita kay Ayra.

" Tsk, what the hell are you thinking? Arya. Tsk, stop making me worried. Where are you? " kung nasaan ka man, ano bang iniisip mo, Arya.

" Fuck! " bakit ngayon ko pa naiisip ang mga bagay na yon.

" Van! Look " eight years ago, isang taon matapos kong mangako kay Arya na poprotektahan siya. Simula non magkasama na kami, naging kalaro, kaibigan at kasama niya ako mula noon. It was when Arya introduces her new friends, that is when the gang showed up.

" Good, nakahanap ka na pala nang mga bago mong kaibigan " aniko, pero imbes na ngumiti siya ay sumimangot lamang siya at pinisil ako sa pisngi. " Anong pinagsasabi mo, kaibigan natin sila. Lahat kayo ay kaibigan ko, lalo ka na Van. " at isang ngiti ang ibinigay niya nang mga oras na yon. Tuwing nakakasama ko siya, nakakalimutan ko ang tunay kong tungkulin, ang tungkulin na protektahan siya, ang tanawin siya mula sa malayo at siguraduhing ligtas, maayos at higit sa lahat ang higit na pinanghahawakan ko ay ang kaniyang mga ngiti na nagbibigay buhay sa madilim at malungkot kong buhay.

Dumating ang araw kung saan napawi ang mga ngiti sa kaniyang mga labi. Walang tigil ang pagtulo nang kaniyang mga luha. It was when her brother, Kian, left the family.

Hindi ko inaasahan na iyon na pala ang huling pagkakataong makikita at makakausap ko si Kian nang gabing iyon.

" Van, inaasahan kitang hindi mo pababayaan si Arya. I'll leave her to you " nakangiti niyang wika, nakita ko pang kasama niya sina Rain at Yuki.

" Okay " aniko. " Tsk, try to at least have fun. And one more thing, don't forget to let yourself be happy for once, or you can never keep up with Arya" dagdag pa nito. Noon ay hindi ko pa maintindihan ang mga salitang iyon hanggang sa ngayon ko lamang napagtanto ang tunay na kahulugan nang mga linyang iyon.

" Tsk, how could you leave her " sita ko sa sarili. Nakatingin lamang ako kay Arya na nakatayo sa gitna nang harden habang umuulan. She was crying. " Van " hanggang sa tinawag niya ang pangalan ko, rinig ko pa ang basag nang kaniyang boses.

" Sasamahan mo pa rin ba ako? Hanggang ngayon ba epektibo pa rin ang pangakong iyon?" mangiyak ngiyak siyang humarap sa akin habang basang basa na siya sa ulan, alam kong pinipigilan na lamang niya ang pag iyak. " Kahit kailan, kung ano ani nalang ang iniisip mo. Sinabi ko na sayo, sa tabi mo lang ako kahit anong mangyari " niyakap ko na lamang siya at hinayaan siyang umiyak sa aking bisig.

I won't let her suffer again, that what I promise. Pero bakit to nangyayari? Bakit di ko man lang magawang hanapin siya! Isang buwan na, isang buwan! Her training program should have been finished by now.

* BOGSH

Hinahabol ko ang sariling hininga at pilit na pinapakalma ang sarili. Napatingin ako sa salaming basag at may dugo. Napakuyom na lamang ako sa galit, ni hindi ko maramdaman ang sakit sa kamao ko sa sugat nitong natamo.

This is nothing compare to what Arya's been before. I promise them.

Tahimik kong tinahak ang lugar kung saan nakalagay ang libingan nang mga magulang ni Arya. I stood there for hours.

" I promise, I will protect her"

A/N: Pasensiya na po sa late update. Sana po ay magustuhan niyo ang kabanatang ito.